Ang Girlfriend Kong Tomboy

CHAPTER 11

CHAPTER 11 - MK

Kian's POV

I pulled Maze closer to me so she can't escape.

"Everyone!" Everyone in the cafeteria looked at us. "Don't you dare come near Maze!" I threatened. I can hear whispers. By the look of the people's faces, I can see that they are truly confused.

"What the heck, Kian!" Maze whisper-shouted. Sinulyapan ko siya habang nakangisi.

"She's mine." Anunsyo ko sa lahat. Mas lumakas pa ang bulong-bulungan ng mga tao dito. Yung iba gulat, yung iba naman ay parang hindi makapaniwala. I looked at Maze para makita yung reaction niya. Bwahahaha! She's freaking red as a tomato!

About pala sa punishment kiss ko sa kaniya, 'wag niyong seryosohin. Joke ko lang naman yun. Tinatakot ko lang siya. Yuck! Hindi ko na uulitin halikan ang isang Maze noh! Pwe! Kadiri!

"Attention!" Napalingon ako kay Maze nang magsalita siya. Ano ang gagawin ng babaeng 'to? Tumahimik yung mga tao at binigay ang atensyon sa kaniya. "Kian said 'she', but am I a 'she'? Besides, he did not mention a name diba so—" Nakng! May lusot pa pala siya?!

"Maze is mine! Damn it!" Naiirita kong sabi.

"Are you gay or something? Everybody! Mister Kian Smith likes me; therefore, he's— I mean she's a girl!" Malakas na sabi ni Maze sa mga tao at nagtawanan naman silang lahat maliban sa'kin. Kinuyom ko yung kamao ko na umiigting ang panga. Sumosobra na siya, ha. Talagang ginagalit niya ako.

"What?! It's not true! Don't believe her!" Depensa ko sa sarili. "What the heck, Maze?! Are you trying to humiliate me?!" I angrily whispered to her ear.

"Who started this? You should have thought of the consequences before announcing something like this." Mataray na aniya. "Now, if you excuse me, I still have classes to attend to kaya can you please... Tabi? Thanks." Aniya at humakbang na papaalis. 

Damn her! I really hate that bitchy smirk. I really hate it when I lose against her. Gusto kong tanggalin ang ngisi niya! Dapat ako yun eh! Dapat ako yung nakangisi ngayon, hindi siya.

"Oh no I won't let you go just like that." Sabi ko at hinila siya papalapit sa'kin. She have her ways? Then I have mine too.

Binabawi ko na ang sinabi ko. Siya naman ang may gusto nito. Gusto niya talaga akong galitin? Pwes gaganti ako.

"What? Let—!" 

Without further ado, I kissed her in front of the crowd. Alam kong nagulat silang lahat but I don't care.

This feeling started to rise again. Ano ba kasing meron dito sa babaeng 'to? Why am I feeling this way when I'm with her? I cannot deny na may something talaga sa kaniya na hindi ko malimot-limot. Simula nung nakita ko siya sa airport, naging ganito na ang puso ko. Lagi siyang tumitibok na para ba'ng may humahabol sa'king aso. And I am damn curious why I'm feeling this way. Pero hindi ko naman alam paano yun masasagot.

Tinulak ako ni Maze at pinunasan ang labi niya. Halatang galit na galit siya sa'kin. Siya kasi eh! Hindi ko naman talaga siya hahalikan kung hindi niya ako pinahiya.

Tumakbo siya palabas ng cafeteria. Sinundan ko naman siya agad.

Parang maiiyak na sa galit si Maze.

What have I done?

"Maze! Sandali!" Pagtawag ko.

"Can you just go away, Kian?!" Maze shouted angrily.

"I won't. Liligawan pa kita diba?" I don't know why I always want to tease her. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ko tinitigilan ang pang-iinis kahit ako yung naiinis sa huli.