HOOKED ON YOU - BOOK II People change. But memories dont.

56 - a good start

Napalunok si terrence nang makaharap na ang amang si al. He change alot everything on his face was change. Bahagyang tumanda ang ama nang husto. That grey hair, a bet wrinkles on his face and his tun skin. He look so different.

"You look old." wika ni terrence sa ama.

"Yeah i know...." hindi makatingin ng deretso sa anak.

"What did you do to yourself? Where is the strong and confident man Ive known." napailing nalang ang ama.

"His gone. Its me now hopeless man on earth."

"Nagpapakonsenya ka ba?"

"What do you think it was?"

"Bakit ka pa bumalik after all these years ngayon mo pa naisipang magpakita?"

"Yes ngayon lang talaga ako nagkalakas ng loob. Dahil sa hinaba haba ng panahon nilamon ako ng aking kaduwagan. Im sorry that i am so weak to face all my sin...."

"Gusto kong itanong ito saiyo noon paman... Bakit mo kami iniwan???? Bakit mo sinaktan ang mommy??? Why did you choose that woman over us your family??? why?"

"I was tempted. I was fuckin tempted. Im sorry." napahagolhol ang ama sa mga realisasyun niya sa buhay. "I was thinking about my own happiness i never had that mind if i hurt you. Siguro, dahil Im young when i got married and forgot about that status because of not so matured of everything. Pero nang mawala kayo sa buhay ko. Doon pinarealize ng panginoon sa akin ang lahat sa buhay ko. He just made me realize everything i had was nothing if you my family was not with me by my side. Nalugi ang negosyo ko nagkada utang ako iniwan ng babae ko lahaaat lahat nawala nang sa akin except you guys are still there i know that i could call us my family. Pero dahil tarantado naman ako hindi ako makauwi dahil inuusig ako ng konsenya ko at hindi pa ganon kakapal ang mukha para harapin ang kasalanan ko sainyo. Kasi duwag ako. Im a coward. I know my bad anak. Alam kong sobra ko kayong nasaktan ni ace. Patawarin niyo ako. Patawarin niyo ako!" nangilid ang luha ni terrence ng sabihin ng ama ang mga katagang yon parang sinuntok suntok yong dibdib niya. Napakasakit makitang tunay na naghihinagpis ang ama.

"Patawarin mo ako anak!"

"Isa kang napakalaking bangungot sa buhay namin. Iniisip ko sana panaginip lang ang lahat ng yon na sana pag gising ko maisip kong hindi totoong iniwan mo nga kami. Pero hindi eh it was all real. You hurt my mom so much you know that? para mo siyang pinatay ng paulit ulit sa mga araw na nagdaan na iniwan mo kami. Hindi mo ba mahal si mommy?"

"Mahal ko siya. Mahal na mahal anak! i was tested by time kung hanggang saan ko mamahalin ang mommy mo and it happen that i was really tempted nawala sa isip ko ang tunay na pagmamahal na ginawad ko sa mommy mo at hinayaan ako ng mga kasalanan ko na marealize ulit kong gaano ko siya ka mahal hanggang sa mga panahong ito." luhaang salaysay ng ama ni terrence.

"Sana inisip mo man lang yang pagmamahal na yan bago ka gumawa ng kasalanan. Sinira mo ang pamilya natin at wala ka man lang ginawa sa hinaba haba ng panahon na ayusin ito."

"Kasi duwag ako..."

"Duwag ka talaga! Alam mo bang gusto kitang saktan ngayon? Noong bata ako pinangarap ko talagang masuntok ka eh kasi hindi ko kayang makita ang mommy na nasasaktan...naisip ko non baka pagnasuntok kita makaganti na ako kay mommy sayo. Pero lintik! hindi ko magawa yon ngayon na alam kong kaya ko nang patumbahin ka dito ng wala sa oras. Kasi alam mo ba ha..." tinignan siya ng ama.

"Ama pa rin kita... anak mo pa rin ako na may pagmamahal saiyo. Alam mo ba? nang makita kita ngayon hindi ko magawang saktan ka sa halip gusto kong yakapin ka.... dahil miss na miss na ho kita!" doon ay tumulo ang luha ni terrence at mabilis siyang inakap ng ama ng sobrang higpit.

"Oh my son!" niyakap niya ito ng mahigpit. Sa hinaba haba ng panahon ay sa wakas nayakap na rin niya ang kanyang panganay na anak. Pagka miss na miss na niya ang batang ito.

"I idolize you when i was a kid pero dahil sa ginawa mo hindi ko na alam kong ano ka pa sa buhay ko."

"Papa gusto ko paglaki ko maging katulad po kita. Ang maging bussinessman!" wika ng siyam na taon na bata.

"Naman anak... Someday you will be a successful businessman at kapag nangyari yon ako ang pinaka proud na papa sa buong mundo!" wika ni al sa anak.

"Talaga ho papa? promise ko po iyon mag aaral ako ng mabuti para ako ang sumunod sa mga yapak niyo..."

"Oh ba! Mabuti naman kung ganoon anak..."

"Im so proud of you anak.... Naging successfull businessman kana with your own good ways. Nakakaproud kayong magkakapatid. You never fail to amaze me kahit nong maliliit pa kayo. Parati niyong sinasabi ang mga gusto niyo sa buhay kahit alam kong malayo pa ang tatahakin niyo at hindi malabong maabot nyu rin. Nagpapasalamat rin ako sa panginoon dahil hindi kayo naging katulad ng ibang bata na nagrerebelde dahil nagtanim ng sama ng loob sa magulang na ng iwan bagkus ay nagsikap kayong abutin ang lahat kong anuman meroon kayo sa buhay niyo ngayon. Hindi ko hinihiling na mapatawad mo ako ngayon anak... tama na sa akin itong nag usap tayo. Maghihintay ako kahit na matagal para sainyung pagpapatawad."

Parang nabunutan ng tinik si terrence sa hinaba haba ng panahon na dinala niya ang poot at sama ng loob ay sa wakas may kaginhawaan na rin sa dibdib.

Tama nga ang mag ina niya mas mainam talaga nang magkausap sila ng ama niya. Ngayon ay nawala na ang bigat sa dibdib niya.

Sinabi rin ng ama ni terrence na kinausap ulit niya ang ina nila at hindi siya magsasawang humingi ng tawad dito habang buhay.

Hindi man madali kay al ang paghingi nangtawad sa pamilya niya nagpapasalamat parin siya sa mga anak at may mabubuti parin silang puso, talagang naging maayos parin ang pagpapalaki ng mommy nila sa kanila sa kabila ng lahat nang ginawa niya.

"You raised our children well rebecca. Kahit nagkulang ako ay pinunan mo parin ang lahat sa puso nila na kahit ngayon ay may natitira paring pagmamahal ang mga bata sa akin."

"Hindi ko kailan man sinira ang ang pagiging ama mo sa kanila. Its you who made that, nakita nila akong nasaktan dati at kahit kailan man ay hindi ko sila tinuruan na kasuklaman ka. Kahit ang mga bata alam ang kasalanang ginawa mo pero pilit ko parin pinaintindi ang lahat sa kanila na hindi sila gaanong masasaktan. Na kahit papaanoy alam nilang minahal mo sila bilang anak mo."

"Salamat kung ganon. Gusto ko lang malaman mong hindi ako magsasawang humingi ng tawad saiyo ng paulit ulit rebecca nang paulit ulit!" sa unang pagkakataon ulit ay nasilayan ni al na ngumiti si rebecca.

well, yes! that smile means a good start!

He also widely smile.

To be continued....