Καληνύχτα || H.H.J || Ολοκληρωμένο

Σ

Θλίψη και μαύρο κατέκλυσε το κοιμητήριο. Οι άσπρες ταφόπλακες και η χαμογελαστή της φωτογραφία πάνω στο μνήμα έκανε αντίθεση με το πένθος που περνούσαν συγγενείς και φίλοι. Κανένας από την παρέα δεν κατάφερε να φανεί δυνατός και να κρατήσει τα δάκρυα του. Όλοι φαινόμασταν σπασμένοι αλλά η κατάσταση μας δεν συγκρίνονταν με αυτή του Seungmin. Ενώ όλοι άλλοι έκλαιγαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα γοερά εκείνος δεν έπαψε στιγμή να κλαίει σιωπηλά. Η κούραση και η απώλεια διαγράφονταν σε όλο του το πρόσωπο μέχρι και στο σώμα του που νόμιζες ότι από στιγμή σε στιγμή θα τον εγκατέλειπε. Μόλις αφήσαμε τα λουλούδια στο μνήμα δεν άντεξα και λύγισα ξανά για πολλοστή φορά. Οι σκέψεις ότι εγώ έφταιγα για τον θάνατο της με έκαναν παρανοϊκό. Με μεγάλη προσπάθεια η γιαγιά μου και ο Chan με απομάκρυναν από το σημείο και με έβαλαν να κάτσω στη καρέκλα του καφενείου στο οποίο θα σέρβιρε τον πικρό καφέ της παρηγοριάς. Ύστερα η υπόλοιπη παρέα αλλά και οι γονείς τους μαζεύτηκαν στο τραπέζι εκτός από τον Seungmin. Έμεινε ακίνητος και σιωπηλός κοιτάζοντας την φωτογραφία της νοσταλγικά πάνω στο κατάλευκο μάρμαρο. Πριν γυρίσει προς εμάς γονατίζει στον τάφο και αφήνει ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα. Στα μάτια του δάκρυα κυλάνε σαν ορμητικά ποτάμια ενώ τα χείλη του σχηματίζουν ένα πονεμένο χαμόγελο. Της ψιθυρίζει ένα σε αγαπώ και κατευθύνεται με αργά βήματα προς το καφενείο. Κάνει την επιλογή να κάτσει δίπλα μου και να πιει με πίκρα τον καφέ του.

Όλοι τον κοιτούσαμε με συμπόνια κάνοντας την ίδια κίνηση με εκείνον. Μόνο οι μεγάλοι μιλούσαν στο τραπέζι, εμείς δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Δεν ήθελα να τον κοιτάξω σε περίπτωση που λυγίσω πάλι. Τα νεκρά θαρρείς ματιά του τρόμαζαν κάθε ζωντανό άνθρωπο που είχε αρκετή καρδιά να νιώσει το απόλυτο κενό που του προκάλεσε μία σφαίρα που δεν χτύπησε εκείνον.

"Συγγνώμη παιδιά. Εγώ φταίω για όλα." απολογήθηκα με χαμηλή φωνή.

Όλοι οι φίλοι μου γύρισαν να με κοιτάξουν και ο Minho που καθόταν δίπλα μου με βάρεσε στο μπράτσο κάπως δυνατά.

"Αουτς, γιατί το έκανες αυτό;"

"Για να μάθεις να λες βλακείες." μου απάντησε με σοβαρό ύφος.

"Δεν φταις εσύ Hyunjin, σε παρακαλώ μην το ξαναπείς. Ούτε εσύ, ούτε κανένας μας δεν φταίει για την τρέλα του Yuchan πάρα μόνο ο ίδιος. Ήμασταν όντως στο παρελθόν καλοί φίλοι. Μετά από τον θάνατο των γονιών του όμως άλλαξε προς το χειρότερο. Έγινε ενας κακός χαρακτήρας που έβρισκε την ευτυχία του στον πόνο των άλλων, εγώ δεν ήμουν έτσι. Έτσι αποφάσισα να τον κάνω πέρα και δεν μετανιώνω αυτή την απόφαση. Ακόμα και αν ήξερα τι θα γινόταν στο μέλλον θα επέλεγα να κάνω το ίδιο. Και ξέρετε γιατί; Γιατί μετά βρήκα εσάς και είμαι τόσο ευλογημένος που σας γνώρισα. Για εμένα δεν είστε απλά οι φίλοι μου, είστε η οικογένεια μου." μας αποκάλυψε ο Chan.