Babalarımızın Gölgesinde Yaşamak tarafından, posted in
Hiç unutmam annem anlatır ben dinlerim tekrar tekrar
Sen doğduğunda baban sevincinden nasıl davranacağını bilemedi der durur hep
Babam doğum haberimi alınca, sevinçten motosikletine atlamış
Köyden kasabadaki hastaneye basmış gitmiş,
Hastahaneye vardığında o sevinçten heyecandan gülümser etrafına gülücükler saçarken
Doktor ve hemşirelerde ona bakıp gülümsüyormuş,
Çok sonra fark etmiş japenkalarla (plaj terliği) hastanede dolaştığını
Yokluk yılları kolay değil, zor günlerde doğmuşum.
Yağmurlu bir Eylül günü, gece yarısını biraz gece dünyaya merhaba demişim
Daha o gün başlamışım ailemin başına dert olmaya,
Gündüzler dururken gecenin bir vakti doğmak nedir ya
İnsanları uykusuz bırakıp huzursuz etmek 🙂
Sonra tamam erkek çocuk geldi diye sevinmiş ailem lakin
Herkes 3 gün sonra taburcu olurken ben tee 45 gün sonra çıkmışım hastaneden
doğum sırasında kolum dönmüş mecbur iyileşmesi beklemek gerekiyor,
Babam sabah erken gelir dikilirmiş kapıya, beni görmeden çalışamazmış
Yetmez mesai bitince de hiç üşenmez yine çalıştığı köyden atlar gelirmiş beni görmeye
Diyorum ya sorunlu yaramaz bir çocukmuşum diye...
Sarıymış saçlarım mesela, çok güzel sarışın bir uşaktın der durur hala annem
Okul yıllarımda yine bir sürü dert sıkıntı yaramazlık ne isterseniz var bende
Ama kimse şikayet etmiyor, edemiyor, çünkü okulda o zamanların tabiri ile
alacı bir talebeydim, her sene sınıf birincisi, bazen okul birincisi falan olurdum,
Herkesi memnun ederdim, ama babam bir türlü memnun olmak bilmezdi nedense
Ben verdikçe o bir adım ötesini işaret eder, daha çok isterdi,
Ne yapsam yaranamadığımı düşünürdüm.
Düşerdim mesela bazen, hiç öyle koşa koşa gelip beni kaldırmazdı babam,
Düştüğün gibi bir kalk bakışı atardı, ben ağlama seramonimi yapamadan korkar kalkardım,
Mesela köyde çocuklar bir bela mı yapmış, ya da evde bir şey mi kaybolmuş,
Babama hiç telaş etmezdi, bilirdi kimin yaptığını, ev halkı benim masumiyetine inanırdı da,
Ama babam inanmaz hemen beni sorguya çeker doğruyu öğrenirdi,
Mesela yalan söylememeyi annemden öğrendim daha çok,
Lakin doğruları gerçekleri itiraf etmeyi babam öğretti bana,
Yıllar böyle geçti gittti,
Büyüdüm evlendim baba oldum bende,
Çocuklarım olduğunda sözde babam gibi olmayacaktım
Yıllarca bu sözü verdim kendime ama yıllar geçtiB
Boş yere atıp tuttuğumu anlamaya başlayıverdim
Evet düştüğümde kaldırmadı diye kızdığım babam
