The Safe Haven: One Hell of a Camp

PROLOGUE

"WHAT THE hell was that?"

"We're trapped inside a summer camp run by a mad scientist, took our phones and electronic gadgets away from us, waken us up at exactly four in the morning, and if not, will starved for three days that caused for our other comrades to turn to a cannibals. You can say that we're really in hell," wala sa sariling sambit ng isang 'di katangkarang dalagita; diretsyo ang tingin at 'di man lang kumukurap, naka-awang rin ang bibig.

"Congratulations." Kapwa sila napa-tingin sa binatang nag-salita. Tinapunan lang sila nito ng nababagot na tingin. "Mukhang na-figure out n'yo na rin sa waka—"

"MAGSI-TAHIMIK NA NGA KAYO PWEDE BA?! SA INGAY N'YONG 'YAN, MAS PINAPADALI NIYO LANG PARA SA MGA 'YUN ANG TUNTUNIN TAYO. KUNG GUSTO NIYONG MAMATAY, LUMABAS NA KAYO! PERO KUNG GUSTO NIYO PANG MAGTAGAL ANG MGA BUHAY NIYO, UTANG NA LOOB TUMIGIL KAYO!"

Lahat silang nasa silid na iyo'y natigilan sa kani-kanilang ginagawa, hindi inasahang magtaas ng boses ang isa sa mga kasamahan nila.

Nilibot ng binatang sumigaw ang kaniyang tingin sa buong lugar, ini-isa-isa ang kaniyang mga kasama. 'Di gaya kanina, mas nahimasmasan na siya kahit papa'no. "Muntikan na tayong mamatay. At paniguradong dadating din tayo do'n kung hindi kayo titigil diyan. We're in this life and death situation, at talagang ngayon niyo pa na-isipang mag-bangayan?! Ilang taon na nga ulit kayong dalawa? 17? 16? Then please act your age."

Mukhang nag-bunga naman ang pagba-bawal niyang iyon. Dahil matapos no'n ay binalot na ang buong silid ng purong katahimikan. Natigalgal ang lahat sa kanilang kinauupuan. Halos 'di na nga sila maka-hinga, takot pa rin na maka-gawa ng ingay na maaaring ika-galit ng kasama nilang mainitin ang ulo.

'Di naglaon ay 'di na nakayanan pa ng dalagang si Fatima ang sobrang katahimikang umiikot sa lumang aklatan, inayos niya ang sarili't tumayo. Determinasyon lang ang tanging makikita sa kaniyang itim na mga mata.

Dahil sa ginawa niyang 'yon ay lubos na naguluhan ang kaniyang mga kasamahan. Pare-pareho lang ang mga naka-pinta sa mukha nila; kunot ang noo't salubong ang kilay.

"What do you think are you doing?" tanong sa kaniya ng isang babaeng nagma-may-ari ng maarteng boses. Naka-taas ang kilay nito't kapwa naka-hawak sa magkabilang baiwang ang dalawang kamay.

"Ano gan'to na lang tayo? Maghi-hintay hanggang maka-punta dito 'yung mga 'yun at matunton ang pinagtataguan natin. At pagkatapos ano? Iisa-isahin tayo? Hindi ako makakapayag! I'm going to fight what ever it takes." taas-noo at tahasang turan niya, 'di na binigyan pa ng pansin ang nakaka-iritang personalidad ng kanilang kasamahan kanina.

'Di niya maatim na umupo na lang at magmukmok habang hinihintay ang kamatayan nila.

Samu't-sari ang naging reaksyon ng mga taong naka-rinig sa winika niya. May ilang napa-buntong hininga, ang ilan nama'y napa-sapo ang kani-kanilang mga noo, tila ba dismayadong-dismayado sa kanilang napakinggan. Ang iba nama'y mas lalo pang nag-salubong ang mga kilay. Iba't-iba man ang inisyal na reaksyon nila, iisa naman ang ibig nilang ipahiwatig; na isang malaking kabaliwan ang binabalak gawin ni Fatima.

Maya-maya pa'y namutawi na naman ang nakaka-binging katahimikan sa buong aklatan. Bumalik sila sa kani-kanilang mga ginagawa na para bang walang narinig.

Umingos si Fatima. "Okay fine. I'll go ahead. Bahala kayong sama-samang magpaka-duwag dito." At tuluyan na nga siyang tumalikod at binagtas ang daan patungong pintuan.

Nasa kala-gitnaan pa lang siya at 'di pa gaanong nakakalayo nang muli niyang nilingon ang kaniyang mga kasamahan. "Hindi ba kayo magiging masaya na kahit sa huling hininga niyo, alam niyong may ginawa kayo para hindi ito mangyari? Na lumaban kayo? Kasi ako... Oo."

"I'd rather die knowing I did my best to prevent it from happening. I'd rather slaughter than be slaughtered..."

✍  ✍  ✍

This story is a work of fiction. A result of my pure imagination and boredom. Any names, places, events, organizations and incidents that you may encounter while reading this story that resembles in any individual in real life, dead or alive, is just a pure coincidence.

This is not suitable for very young readers. This story contains a ton of violence, fatalities, brutalities, torturing, and other gruesome scenarios. If you're still experiencing or already been through any kind of depression, might as well skip this story. Because some scenes in this story might trigger your depression or worse, might worsen your condition. But in the end its all up to you. The decision is all yours.

Readers discretion is advised.

✍ ✍ ✍

By the way, this story would be written in a Third Person's Point of View. And also, this is an anthology.

*  *  *

Date Started: September 29, 2020
Date Finished: ---- / -- / ----

*  *  *

Plagiarism is a crime and was punishable by law.

No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means whatsoever, without express written permission by the author.

Plagiarism is a crime and was punishable by law. Violators will be prosecuted to the fullest extent of the law.