Will You Ever Know?

Prologue

a/n-this story is not perfect so you will notice some typos, grammatically errors and so on. so please bear with me, thank you! -

Enjoy!!

——

PROLOGUE

"Lampa!" Sigaw ng isang batang lalaki sa anak ng kanyang kapitbahay.

Inis na inis habang tinitignan ang lalaking sinisiwagan nito.

"Kalalaking mong tao! Ang lampa-lampa mo!!" Sigaw nito muli.

"Tumayo ka dyan!" Sigaw ng batang lalaki. "Wag Kang iiyak kung hindi lagot ka sakin!"

Tumango tango ang batang lalaki at yumuko, pinagmasdan ang kanyang binti nakita nya ang mga dugo mula sakanyang binti. He sniffed, trying harder not to cry.

"Dyan ka Lang! Wag Kang aalis dyan!" Mariing Sabi ng batang babae bago umalis.

Nangangatog Ang mga binting naglalakad bapalik sa kanyang bahay, ngumunguso Ito mapigilan lamang ang mga luhang nagbabadyang tumulo.

"Eron!" Natigilan Ang batang lalaki at nilingon ang tumawag.

Naabutan niyang papalapit Ang Isa pa nyang kapitbahay na isang babae. Di tulad noong isa, mahinhin Ito at mabait.

Nag aalala itong lumapit sakanya,

"Anong nagyari sayo?" Nag aalalang tanong nito.

Sinamahan sya nitong pumasok sa kanilang bahay upang gamutin ang kanyang mga sugat.

Ngunit lingid sa kaalaman ng batang paslit, may mas labis pang nasugatan, may mas labis pang nasaktan may mas masakit kaysa sa mga sugat sa kanyang binti't mga braso, ngunit di tulad nya ay walang sumaklolo dito, walang nakinig, walang gumamot.

Tiniis nya ang hapdi, ipinikit malamang Ang kanyang Mata tumalikod at humakbabg palayo. Kinimkim Ang lahat at mag isang ginamot Ang sariling galos.