FIRTINA ADIMLAR (Tamamlandı)

17. Bölüm

Annemin böyle bir şey yapacağını hiç tahmin etmezdim. Demek Yadigar' ı benden ayıracaktı. Buna izin veremezdim annemin yanına gidip Yadigar' ı göndermemesini söyleyecektim.

"Anne Yadigar' ı nereye gönderecek sin?"

"Sahra kızım sen nereden çıktın böyle?"

"Beni buraya Yadigar getirdi. Ama şimdi nedenini daha iyi anlıyorum. Onu gerçekten gönderecek misin?"

"Sahra kızım bak sadece kısa bir süreliğine sonra yine buraya gelecek merak etme. Hem bak gideceği yerde yine böyle bir ciftlik. Akif bey onu başka bir çiftliği olan arkadaşının çiftliğine gonderecek. Okulundan bu konuda çok fazla şikayet aldık. En azından unutulması için bir süreliğine onu buradan göndermeliyiz."

"Hayır anne buna izin veremem. O ben olmadan bu çiftlikte bile durmuyor başka çiftlikte nasıl duracak söyler misin? Ayrıca Hasan amca onu bana emanet etti onu hiç bir yere gönderen lütfen anne gönderme onu."

"Sahracıgım bak gel yanıma iceride konuşalım biraz hem sende sakinlesmiş olursun. Hadi gel."

Biraz tereddüt ettim ama annem benim için şimdiye kadar hep fedakarlıkta bulundu bu yüzden benim üzüleceğim bir karar vermez. Yadigar dan inip annemin yanına gidip ona kocaman sarıldım.

"Sen benim için en iyi olanı yaparsın canım anneciğim benim."

Annem bana sıkıca sarıldı. Sonra arkamdan bir ses duydum. Bu Yadigar ın sesiydi. Annem böyle bir şey yapamazdı. Hayir, Yadigar' ı benden ayırmaz.

Arkama dönüp baktığımda onu kamyona bindiriyorlardı. Bana sıkıca sarılmış olan annemden ayrılıp Yadigar' a doğru koşmaya çalıştım ama annem o kadar sıkı sarılmıştı ki bir türlü gitmeme izin vermiyordu.

"Anne bırak beni onu almalıyım. Lütfen bırak beni. Yadigar. Bırakın onu götürmeyin lütfen bırakın onu."

Bütün çabalarıma rağmen adamlar Yadigar'ı kamyona bindirip götürmüşlerdi. Kamyonetin hareket etmesiyle annemin boşluğundan faydalanıp arkalarından koşmaya başladı. Ta ki kamyon çiftlik kapısından çıkıp gözden kaybolana kadar peşlerinden koştum ama onlara yetişemedim.

Olduğum yere ıslak asfalt yola oturup kalmıştım. Hasan amcadan sonra yoldaşım Yadigar da gitmişti. Bir süre olduğum yerde kaldıktan sonra arkamdan annem gelip beni kollarının arasına alıp eve götürmeye çalıştı ama onu ellerimle ittirio hiç bir şey demeden arkamı dönüp eve doğru koştum. Eve gelince hızla merdivenlerden çıktim odama girip kapıyı arkamdan kilitleyip yatağımın üzerine yattım ve saatlerce ağladım.

Bir ara annem kapıyı tıklatıp yemek getirdiğini söyledi ama kapıyı açmakta ısrar edince tepsiyi kapının önüne bırakıp indiğini duydum.

Ama kapıyı açıp onunla karşılaşmamak için yemek yemeyi reddettim. Sonra yatakta olduğum yerde sızıp kalmıştım. Gözümü açtığımda çoktan hava kararmıştı. Ne zaman uykuya daldım farkında bile değildim.

Sonra kalkıp pencereden atların bulunduğu alanı izlemeye başladım kar yağdığı için her yer bembeyazdı. Sanırım ben uyurken yağmaya başlamıştı.

Bir an için içimden aşağıya inip karla doyasıya oynamak geldi ama sonra olanları hatırlayıp bu düşünceyi kafamdan atıp tekrar yatağıma döndüm.

Öylece yatakta oturmuş tavanı izlemeye devam ederken bir ara annem yine kapıya geldi. Ama ısrarlarına rağmen açmadım. Hem babamda bir iş için başka bir yere gitmisti birkaç günden öncede burada olmayacaktı. Eğer o burada olsaydı şimdi Yadigar gitmemiş olacaktı.