Маргааш нь амралтын өдөр байсан тул бид оройжингоо тоглон үүр цайх үед л унтацгаав.
Өдрийн 2 цагт бүгд сэрэн Согжин ах хоол хийн бид бүгд л их л жаргалтай байлаа.
Тэр өдөржингөө бид нар дэлгүүр хэсэж, тоглоом тоглож, хоолонд орсон.
Хамгийн сонин нь нэг л хүн намайг хараад байгаа юм шиг санагдаад...
Хийж байгаа үйлдэл бүрийг минь ажиглаад ч байгаа юм шиг...
Бүр айчихлаа...
Жонгүгтай уулзаснаас хойш хар дарахаа болисон ч энэ мэдрэмжээс салж чадахгүй нь...
За одоо л жинкэн адал явдал эхэлнэ дээ. Угаасаа дуусах ч дөхөж байна
