Kapkaranlık bir koridor. Rutubetten çürümüş ve çivileri çıkmış tahtalar sanki sonsuza giden yola rahatsız edici bir terk edilmişlik hissi veriyordu. Koridor ilerledikçe her şey gibi sonu geliyor ve orada gölgeli kapıların ardında cesetler. Biraz öncesine kadar hayat dolu olan her biri vahşice öldürülmüş birbirinden farklı yalnız 6 ceset.
Ortalarında ağlayan bir kadın gözyaşlarını rutubetli tahtalara hıçkırarak akıtıyor, sivri parmaklarıyla kapadığı ağzındaki bir sırıtış sapsarı kılıç kadar keskin dişlerini açığa çıkarıyordu.
