Nihayet antrenman bitip spor salonundan çıktığımda ino bana seslendi
-oii sakura hafta sonu takım olarak bir yerle gidelim diyoruz
-hmm olur nereye gidicez?
-önce yemek yer sonra sinemaya gideriz
-bana uyar
-hı bide numaranı verde gruba ekliyicem
Numaramı verip okuldan çıktım eve gidesim yok annem bugün nöbetçi yakınlarda bir park olması lazım oraya mı gitsem hafiften yagmur da yagıyor en sonunda parka geldim yagmur yagdıgı için boştu bir banka oturup paketten bir sigara aldım ne güzeldi hafif yagmur bi de sigara sönmese kulaklıgı takıp müzik dinlerken biri kulaklığımı çıkardı kafamı kaldırdıgımda sasuke yi gördüm yanıma oturdu
-çok fazla içiyorsun
-hı evet sen ne yapıyorsun burda
-ufak bir işim vardı onu hallettim sen?
-bilmem sadece eve gitmek istemedim
-al benden de o kadar
Yüzüne baktım ifadesizdi bana dogru dönünce bi an gözlerimi kaçırmak istedim ama gözlerine dogrudan bakınca pek mümkün degildi
-benim artık eve gitmem gerek
-peki
-yarın görüşürüz
-görüşürüz
Hafifçe gülümsedi ya da bana öyle geldi bi an kalbim mi tekledi? yağmurda hızlı adımlarla eve dogru yürüyordum eve geldigimde beni karşılayan şey yalnızlıktı alışık oldugum yegane duygu farkında olmadan içimi çektim gözümü sıkıca kapattım ve bir damla yaşın düşmesine izin verdim oysa bir sene önce hayatım böyle miydi? Degildi işte degildi eve girdiğimde ailem vardı ama şimdi bu aileden geriye kalbi kırık annem ve ben kaldık...
(kısa bi bölüm oldu baya kısa hatta ama burdan sonra artık daha fazla sasusaku bölümü olucak sakuranın geçmişi ortaya çıkıcak naruhina ve shikatema kısımlarını da arttırıcam peki, buraya kadar hikayeyi sevdiniz mi???)
