Little Do You Know

Chapter 4

Στο αμάξι κυριαρχούσε νεκρική σιωπή, καθώς η Αθηνά κατευθυνόταν προς το σπίτι της Μαρίνας. Το μόνο που διέκοπτε που και που την σιωπή αυτή ήταν η Μαρίνα που ξεσπούσε σε κλάματα, ενώ η Αθηνά ένιωθε άχρηστη, αφού δεν μπορούσε να βοηθήσει την φίλη της, για να νιώσει έστω και λίγο καλύτερα.

Όταν επιτέλους έφτασαν στο σπίτι της Μαρίνας, η Αθηνά κατάφερε με τα χίλια ζόρια να την βοηθήσει να μαζέψει τα κομμάτια της, για να μπει στο σπίτι της. Μην μπορώντας να την αφήσει μόνη, η Αθηνά την έβαλε να ξαπλώσει στον καναπέ και της έφτιαξε ένα χαμομήλι, για να μπορέσει να την πάρει πιο εύκολα ο ύπνος.

Καθώς η Αθηνά της σέρβιρε το ζεστό αφέψημα, την είδε που είχε αρπάξει ένα μπουκάλι ουίσκι και είχε ήδη πιει το μισό. Πίστευε πως μόνο έτσι θα σταματούσε να πονάει μέσα της, αλλά δυστυχώς για την ίδια ποτέ δεν είναι τόσο εύκολο.

"Δώστο μου, Μαρίνα." Απαίτησε με αυστηρότητα η Αθηνά, αλλά η φίλη της απλώς συνέχισε να πίνει.

"Δεν κερδίζεις τίποτα πίνοντας. Το ξέρεις έτσι; Το αλκοόλ μόνο χειρότερα θα σε κάνει έτσι που είσαι τώρα."

"Αν έχεις καμιά άλλη εναλλακτική για να ξεχάσω ότι είδα απόψε, μίλα. Διαφορετικά πάρε ένα ποτήρι και πιες μαζί μου." Καταλαβαίνοντας πως με το να της φέρνει αντιρρήσεις, έκανε περισσότερο κακό, παρά καλό, άρπαξε το μπουκάλι από τα χέρια της και ήπιε μια γενναιόδωρη ποσότητα ουίσκι, πριν να της το επιστρέψει.

Η βραδιά των δύο γυναικών πέρασε κάπως έτσι, ανάμεσα σε ποτά το ένα μετά το άλλο και αναμνήσεις πολλών χρόνων που δυστυχώς πονούσαν πολύ, ειδικά όταν ξέρεις ότι νέες δεν θα δημιουργούνταν ποτέ ξανά. Πως να πεις αντίο σε έναν τόσο μεγάλο έρωτα; Έναν έρωτα που μετά από τόσα χρόνια είχε γίνει αγάπη και δυστυχώς η αγάπη όσο και να προσπαθούσες δεν έφευγε όσο και να το θέλεις. Ο έρωτας κάποια στιγμή στιγμή ξεφουσκώνει, ενώ η αγάπη ριζώνει μέσα σου, σε γεμίζει. Θες, δεν θες.

Για ακόμα ένα πρωί, η Αθηνά ξύπνησε με πονοκέφαλο το οποίο οφειλόταν για ακόμη μία φορά στα ποτά της προηγούμενης νύχτας. Η μόνη διαφορά ήταν ότι χθες τα ποτά ήταν αποτέλεσμα μιας καρδιάς που έσπασε συα δύο, σε αντίθεση με την μέρα της προαγωγής της, που είχε όλους τους φίλους της να την περιτριγυρίζουν. Τώρα, όμως, όλα είχαν αλλάξει. Ο Σέργιος δεν ήταν αυτός που νόμιζε, τον γνώριζε για τόσα χρόνια και όμως στο τέλος την ξάφνιασε με τις πράξεις του. Αναρωτιόταν αν και άλλοι άνθρωποι που βρισκόταν κοντά της θα την έφερναν προ εκπλήξεων. Αυτό για το οποίο ήταν σίγουρη ήταν ότι δεν θα ήθελε να το μάθει με τον δύσκολο τρόπο.