Wachters Van De Fantasie: De Strijd Om Het Koninkrijk

Proloog

"Prinses, kom je? Het is tijd om te gaan te slapen!"

"Ja! Ik kom pappie!" Riep ik terug. Zo snel als ik kon liep ik de trap op naar boven. Ik ging de badkamer in en zie pappie daar staan wachtend met mijn tandenborstel. Wanneer mijn tanden gepoetst waren sprong ik in zijn armen en samen gingen we naar mijn kamer. Hij plofte me neer op mijn bed waardoor ik giechelde. Hij legde mijn deken over me, kwam naast me op mijn bed zitten en begon een verhaaltje voor te lezen over feeën en reuzen.

"Lang geleden toen landen nog vol groen zaten leefde er een kleine fee genaamd Cate tra. Ze woonde in de mooiste bloem van de hele weide. Ze had lang bruin haar en een hemelsblauw kleedje aan. Ze was zich aan het wassen toen haar beste vriend Ryderick aan klopte. "Catestra! Kom, de ceremonie zal zo beginnen!" "Moet ik echt gaan?" Vroeg ze hem. De ceremonie was om haar als prinses aan de wereld te verkondigen. Ja, je hoort me goed. Catestra is de prinses van Morfidia. Een wereld van feeën, dwergen, reuzen, ... "Ja, dat moet." Catestra zuchtte. "Maar om het wat leuker te maken... Wil je vliegen of op mijn rug?" Hij glimlachte naar haar. Hij wist het antwoord al. "Op je rug! Op je rug!" Ze was altijd blij als ze op zijn rug kon. Ryderick transformeerde in een witte tijger en ging gaan liggen zodat ze op zijn rug kon kruipen. Vooraleer ze op zijn rug kroop streelde ze hem nog heel even en ze vertrokken. Wanneer aangekomen slopen ze zo stil mogelijk het paleis binnen om zo achter de schermen van de ceremonie te kunnen zijn. De ceremonie ging net beginnen dus daarmee hadden ze geluk. Toen ze naar het podium geroepen werd, ging zo sierlijk mogelijk naar haar mama die haar lachend toe zat te kijken. Iedereen was aanwezig op de ceremonie. De dwergen, reuzen, elfen, feeën, ... iedereen. "Catestra, mijn dochter. Kom hier, en ontvang je kroon als prinses van Morfidia nu je 12 jaar bent geworden." Kondigde haar moeder aan. Catestra wandelde rustig naar voren, ook al was ze nerveus, ze probeerde het te verbergen. Zij en de koningin hadden al veel geoefend voor deze dag, maar zelf nu is ze nog nerveus en bang dat ze iets zal verpesten. De koningin zag dat Catestra bezocht was en glimlachte gerust stellend, dit maakte haar al wat minder nerveus. Wanneer ze eindelijk haar moeder bereikt had waren ze allebei gerust gesteld door elkaars aanwezigheid."

"Papa?" onderbrak Tess haar vader.

"Ja, prinsesje?"

"Als de koningin haar mama is, maakt dat Catestra niet zo al een prinses?"

"Ja, maar de ceremonie is om het officieel te maken aan het koninkrijk en het is ook een traditie om de ceremonie te houden." Vertelde haar vader haar.

"Ok!"

"Mag ik weer doorgaan met het verhaal of wil je niet weten hoe het afloopt?"

"Vertel maar door!"

"Dus. De koningin nam de kroon van het kussentje waarop de kroon lag terwijl ze in het oud - Morfidiaans sprak. Voordat ze de kroon op Catestras hoofd kon zetten zwaaiden de deuren van het kasteel open. Zwarte feeën stonden in de ingang en maakten plaats voor hun leider. "Ik, Didi Gravelberg, protesteer!" Iedereen was geschokt. Didi kwam rustig naar voren gelopen terwijl iedereen zat toe te kijken. "Ik zou hier moeten staan en de koninklijke kroon moeten krijgen!" riep ze. "Didi, waarom doe je dit?" vroeg de koningin. "Aah, Bliss, mijn lieftalige zus... Ik had hier moeten staan jaren geleden, maar nee, in plaats van mij, de oudste zus, had moeder ervoor gekozen om aan jou de troon te schenken. Het is oneerlijk! En weet je wat het ergste is?! Moeder had me gestoord verklaart waardoor ik geen recht meer had op de troon en in schaduw gezet werd. Niemand keek nog naar me na het moment dat jij als troonopvolger verklaart werd. Misschien kon ik het niet meer van jou afnemen maar dat ik wel nog van jou dochter." Didi nam de kroon en liep het kasteel weer uit. "Wachters! Haal die kroon terug!" beval de koningin. De wachters liepen achter Didi aan terwijl ze ook de zwarte feeën probeerden uit de weg te ruimen." Ging haar papa verder. "Goed, dat is het voor vandaag lieve schat. Tijd om te gaan slapen, morgen vertel ik de rest. Slaap lekker prinses."

"Ohhnnn. Alsjebieft!" jammerde Tess.

"Sorry schat, het is al laat slaap nu maar." Tess zuchtte en kroop dieper onder haar dekens.

"Slaap lekker papa." Haar papa gaf haar nog een kus op haar voorhoofd toen mama binnen kwam.

"Slaap zacht lieve schat."

"Slaap lekker mammie" En nog voor Tess haar hoorfd had goed kunnen leggen op haar kussen, lag ze al in dromenland.

Tess heeft in de jaren daarna het einde van het verhaal nooit meer gehoord.