Annemin ataması çıktı ve izmire taşındık, izmirde ilk günüm kendimi çok yalnız hissediyorumçünki hiç arkadaşım yok oysaki Niğdede çok arkadaşım var.Niğde yi özlüyorum.Sevdiğim çocuk,ailem,okulum herşeyim ordaaa ama alışmak zorundaydım bu duruma. Sevdiğim çocuğu düşünerek uyudum ve sabah oldu annem kahvaltıyı hazırlamıştı elime para vererek bakkala yolladı.Bakkal eve uzak değildi yolda giderken herkes bana bakıyordu heralde mahallede yeni olduğumdandı, bakkaldan ekmek alıp eve döndüm kahvaltıdan sonra dışarıya çıktım arkadaş bulmam lazımdı , ceviz ağaçlarının altına oturdum küçük bi kız vardı yanıma geldi.
- senin adın miramı ? dedi şaşırmıştım adımı nerden biliyodu ki ?
- evet de sen nerden biliyosun adımı ?
- bizim evde oturuyosunuz
- hmm demekki ev sahibinin kızısın sen
-evet babam bi kız gelcekmiş onunla oynarsınız demisti.
oyunmu? oyun yaşımı geçmiştim ben :) ona gülümsedim yanıma oturdu sohbet ettik 4.sınıfa gidiyomuş adı emelnur muş .iyi kıza benziyodu . sonra iki kız bize doğru geldi ve yanıma oturdular
-sen buraya yeni taşınan kiracılarsınız demi dedi. uzun boylu esmer kız yanındada ondan biraz kısa sarışın kız vardı ikiside çok güzeldi eee sonuçta izmir kızı , neyse sonra bende
- evet dedim elimi uzattım mira dedim
-melisa ( esmer kız)
-emine (sarışın )
biraz muhabbet ettikten sonra iki erkek geldi yanımıza birisi şişko digeri esmer di. çok yakışıklıydı esmer olan :) elini uzattı bana
-Oğuzhan
-mira
sonra şişko uzattı
-umut
-mira
meğersem umut emelnurun abisiymiş neyse tanışma faslı geçince oğushanlar gitti
