"คุณจีมิน คุณจีมิน คุณจีมินครับ"
"อะไรซองอุน ทำไมต้องตะโกนด้วยละ"
"ตะโกนอะไรละ ผมเรียกคุณตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมตอบ นั่งเหม่ออะไรอยู่ละครับ"
"เหม่ออะไรละ ฉันแค่นั่งนึกอะไรเพลินๆก็เท่านั้น"
"หวังว่าคงไม่ได้คิดถึงนายผมหรอกใช่ไหมครับ"
"ใครจะไปคิดถึง ฉันเกลียดนายของนายมากรู้ไว้ด้วยซองอุน"
"ผมแค่ล้อเล่นน่า แล้วเป็นยังไงบ้างขอผมดูแผลหน่อย" ซองอุนก้มลงไปดูแผลที่ข้อมือของจีมินก็เห็นว่ามีเลือดซึมออกมา
"แผลคุณฉีกแน่เลย ดูสิมีเลือดออกมาด้วย"
"ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกนร้า"
"ให้ผมไปเรียกหมอนะครับ"
"ก็ฉันนี่ไงหมอ"
"แต่หมอคนนี้ไม่เอา หมอคนนี้ดื้อด้าน ผมไปดีกว่า"
"นายว่าฉันหรอซองอุน"
จีมินตะโกนลั่นห้องใส่มือขวาจอมกวนของจองกุก คนอะไรรู้ดีไปหมด รู้ว่าเขากำลังนั่งเหม่อนึกถึงเรื่องของจองกุก
จีมินนั่งนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าที่เขาจูบกับจองกุกเพราะมันวนลูบอยู่ในหัวของเขาอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"เฮ้อ ไม่คิดๆ ท่องไว้เราเกลียดเขา"
..........................
"นายครับ คืนนี้มีนัดกับลูกค้ารายใหญ่ที่จะมาติดต่อซื้ออาวุธปืนนะครับ"
"บอกไป ฉันไม่ว่าง"
"ได้ไงอะครับ"
"ได้สิ"
"แล้วนี่นายจะไปไหนอะ" ซองอุนทักนายของเขาที่กำลังแต่งตัวจะออกไปที่ไหนสักแห่ง
"ฉันจะไปดูคนป่วยสักหน่อยอะ"
"นายจะไปดูคุณจีมิน"

YOU ARE READING
[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]
Fanfictionผมมีอาชีพเป็นหมอแต่ดันมาหลงรักมาเฟียจนโงหัวไม่ขึ้น