Seni Seviyorum

Episode 1

Nefesten

Merhaba ben Nefes. 16 yaşında kendi halinde arkadaşı olmayan bir kızım. Aslında arkadaşız olmamın nedeni annem yüzünden kaybettiğim güven duygusu ve biraz da utangaçlığım.

Neyse uzatmayayım bu konuyu. Lise 2' ye geçtim fakat bu yıl babamın işi dolayısıyla başka bir şehire taşındım. Taşındığım bu şehirdeki lise inşaallah kötü değildir diye umut ediyorum. Aslında ne kadar arkadaşsız olsam bile insanın doğduğu şehri terketmesi üzmüyor değil. Bu arada size annem ile babamın ayrı olduğunu söylemeyi unuttum. Annem ben 7 yaşındayken annem babama olan aşkının bittiği iddiası ile başka bir adamla evlendi. Aslında annemi çok seviyorum ama beni 9 yıl boyunca anne sevgisinden mahrum etmesini gururuma yediremiyorum. Her düşündüğümde boğazım düğümleniyor,kalbim tekliyor. Benden şimdilik bu kadar.

Okulun ilk günü

Nefesten;

Sabah saat 07.00'de alarma içimden güzel dileklerde(!) bulunarak kalktım. Sonrası günlük rutinimi yapıp aşağıya indim. Babam her zamanki gibi bana çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştı. Kahvaltı masasına oturduğumda babamla kahvaltımı yaptım. Sonrasında babam beni okula getirdi ve " Nefes al bu harçlığın." diyip kocaman yanağımdan öptü.

Arabadan indiğimde dersin başlamasına yarım saat vardı bende sakin sakin sınıfa çıkıp çantamı bıraktım ve daha sonrasında kantine indim. Kendime canım istemese bile biraz daha ayık olmak için bir kahve aldım. Tam masaya geçerken birine çarptım. O sırada iç sesim dizilerdeki gibi olduğunu söylüyordu. Kendi kendime göz devirip çarptığım kişiye baktığımda ban sinirli bir şekilde bakıyordu.
-"Önüne baksana ne kadar sakarsın."
-"Ö-özür dilerim isteyerek yapmadım isterseniz size peçete alıyım?"
'Ne kadar da kaba!'
-"İstemez senin peçeteni."dedi ve bende cevap vermek istemedipim için boş boş suratına bakıp kızlar tuvaletine gittim. Üstümü temizleyip sınıfa geçtim.

Saate baktığımda dersin başlamasına 10 dakika kaldığını gördüğümde müzik dinlemeye karar verdim. 10 dakikanın sonunda sınıfa hocanın girmesiyle ders başladı. Derste sabah üstüne kahve döktüğüm, adını bilmediğim erkek bana bakıyordu ve kendimi garip hissediyordum. Neyse ki bugün hızlıca geçip gitmişti. Okul çıkışında direkt eve gitmek istemedim babam işinden dolayı eve hep geç geliyordu ve ben evde yalnız kalmaktan istemesem de korkuyordum. O yüzden alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. Alışveriş merkezine giderken keşke bir arkadaşım olsaydı da onla gitseydim diye düşüncelere kapılırken çoktan varmıştım. Kendime bir kaç tişört aldıktan sonra saatin geç olduğuna karar kıldım ve eve gitmek için yol aldım.

Yolda okulda bu sabahki çocuğu gördüm ve göz göze geldik, bana yine dersteki gibi bakıyordu. Bu sefer utangaçlığı bir kenara bırakıp ellerindeki poşetler ile yanına koştum ve kolunu tuttum.
-"Hey! Bana neden sürekli garip garip bakıyorsun? Eğer sabahki meseleye gerçekten üzgünüm ama bakışlarınız beni ürkütmüyor değil."
-"Kolumu bıraksan önce hangi hakla bana dokunuyorsun."
-" Ne! Kötü bir amacım yok benim al bıraktım kolunu da ama sen benim soruma neden cevap vermiyorsun?"
-"Küçük kız güldürme beni sana öyle bakmıyorum ama senin bir fantezin varsa yakışıklı erkekler halkından onu bilemem!"
O sırada adını bile bilmediğim çocuğun dedikleriyle kan yanaklarıma hücum ederken hayatımda hiç bu kadar utanmamıştım.
-"Y-ya..." diyebilmiştim sadece ondan sonra ise çocuk beni takmadan arkasını dönüp gitmişti.
Bende arkasından ona bakakaldım.
Şaşkınlık ve utanç içinde eve gittim.

Eve gittiğinde hemen üstüme şortlu pijamalarımı giyip yatağa girdim.
Yatağa girdiğimde o çocuğu düşünmeye başladım yıllardır adam akıllı arkadaşlık ilişkisi kuramayan ben bu erkeğe kafayı takmıştım. Yarın onun bana neden baktığını öğrenecektim. Ha birde adını öğrenmem lazım stolk yapmak için
...

Eveeet bu benim adam akıllı ilk kurgum sanırım. Çok acemiyim daha lütfen benden ufak bir voteyi ve minnacık bir yorumu esirgemeyin ❤️❤️❤️❤️