Koştura koştura sınava giriceğim okula gidiyorduk. Burak, ben, babam, annem.. Babamlar modern insanlar olduğu için burakla aramızda olanlara bir şey demiyorlar. Okulun kapısında arabadan indik, babam hemen arabayı park edip yanımıza geldi. İçeri almaya 15 dakika sonra falan başlarlardı. Heyecandan nabzım ağzımda atıyordu, midem bulanmaya başladı. Hep böyle oluyordu iştee Ne zaman heyecan yapsam midem bulanıyordu, bu çok kötü bi özellik. Annem ve babam sakinleştirme konuşması yapıyordu. Burak bir şey diyemiyordu çünkü bizimkiler yeterince konuşuyordu. Çok tatlı ya hahah bizimkilerin yanında ağzını açamıyor En iyisi su alma bahanesiyle burakla konuşmak. 'Biz burakla şu köşedeki marketten su alıp gelicez, hemen döneriz.' diyip burağı sürükledim. Kahkaha atmaya başlayınca burak da sırıtarak konuşmaya başladı. 'Niye gülüyorsun delirdin mi' 'Hayır tabiki ama bizimkilerin yanında konuşma fırsatı bulamaman komiğime gitti.' 'Ne yapayım, benden daha iyi konuşmacılar ve ben de konuşsam ona benzer şeyler söylerdim, gereksiz ses olmayayım dedim.' 'Asla gereksiz olmazdın ama yine de sen bilirsin' Yanağıma kocaman sulu bir öpücük kondurdu ve 'başaracaksın' dedi. Su alıp döndüğümüzde herkes yavaş yavaş giriyordu. İyi şanslar eşliğinde girdim.
••••• Guaj boyaya fırçamı iyice buladıktan sonra kağıdı renklendirmeye devam ettim. Ben böyleydim işte, içimdeki kötülükleri resim yaparak atıyordum. O kadar iyi geliyor ki.. Meditasyon yerine resim yapmak daha çok keyif veriyor Resmim bittiğinde kız whatsap grubumuza attım, herkes her gün bir şeyler yapıp atar böylece güzel muhabbet dönerdi. Kızlarla konuşurken yukardan bildirim geldi. Burki yeni fotoğraf paylaşmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••• Heyecanla sitenin yüklenmesini bekliyordum. Herkes bir an da girmeye çalıştığı için çok yavaş açılıyordu Bi yandan sisteme bir yandan telefona bakıyordum. Kızların bazıları sistemi açmış haber veriyordu bazıları hala beklediğini söylüyordu. Benim gibi.. Sonunda açılmıştı ve nefesimi tuttum. Gözlerimi ekrana diktiğimde beklediğim puandan daha iyisini aldığımı görmemle sevinçten uçmak üzereydim. Bu puanla burağın gittiği üniversiteden çok daha iyisine gidebilirdim, ama daha iyisini istemiyordum. Hemen annemlere haber verdim, sonra burağı aradım çaldı çaldı açmadı. Kapattım, o sırada kapı zilini duymamla o tarafa yöneldim. Karşımda burağı görünce sevinçten üstüne atladım. Tabiki o da anlamıştı sonucumun iyi olduğunu 'Biliyordum, başarıcağını biliyordum' dedi Başarımda da başarısızlığımda da yanımda olması beni mutlu ediyor. İnsan başka ne ister ki, her daim yanında duran kararlarında ve her alanda destekçisi olan bir yol arkadaşı..
Canım okuyucularım, bu bölüm kısa oldu ama bu kitabı yazarken ilhamın gelmediğine karar verdim. Bugüne kadar her bölümü okuduğunuz ve yorum yaptığınız için teşekkür ederim, yorumlarınız beni sevindirdi ve yazmama vesile oldu. Uzun lafın kısası bir sonraki bölümde final yapmayı düşünüyorum Bir başka kitap yazacağım yakın zaman da.. Bu kitabın final bölümünde görüşmek üzere :))
