Küçük Hesaplar | Changlix ✓

1. Resmen yaramazlık yapıyorlardı.

İyi okumalar ❤️
____________________

Changbin elindeki sigarasını parmakları arasında hafifçe sıkıp dudaklarına götürürken balkon demirliklerine yaslandı. Gözleri sokak lambasının aydınlattığı yoldaydı. Sevgilisinin yarın yanına geleceğini bilmek içinde bir hareketlenme meydana getirirken ciğerlerine doldurduğu dumanı dışarı gönderdi.

Aklı biraz bulanıktı, içtiği soju yavaş yavaş etki ederken sevgilisini düşünmesi dudaklarının kenarlarının kıvrılmasına sebep olmuştu. 

Onunla neredeyse bir yıldır ilişki içerisindelerdi hatta çoğu zaman arkadaşlarının da özendiği örnek bir ilişki olmuştu bu. Changbin onu gerçekten seviyordu, sevgisinin karşılıklı olduğu konusunda da en ufak bir şüphesi yoktu.

Şu an yanında eksik olan tek şey sevgilisiydi ve bir an önce onu yanında istiyordu. Bir haftadır ailesinin yanında olmasını ilk başta çok sorun etmese de şimdi şimdi çok özlüyordu onu.

Hafif bir iç çekip tekrar sigarasına yöneldiğinde yanındaki kırmızı saçlı sanki ne düşündüğü anlamış gibi konuşmuştu.

"Yarın doğum günü."

Changbin'in ilgisini çekmişti hemen. Başını salladı.

"Hediye aldın mı?"

"Aldım tabi, Seo Changbin sevgilisine nasıl olur da hediye almayı unutur?"

Kırmızı saçlı zoraki bir şekilde gülümsemeye çalıştı. Changbin'e karşı arkadaşlık dışı olan hisler besliyordu ayrıca ikisi de bu hislerin farkındaydı. Buna rağmen Changbin onunla arkadaş kalmayı seçmişti. Çok yakın değillerdi gerçi uzak da değillerdi. Haftada en fazla iki kere görüşüyorlardı o zaman da iki saati geçtiği çok nadir oluyordu.

Üç aydır süren bu arkadaşlıklarına kimse sesini çıkarmamıştı. Özellikle de Hyunjin, Felix'e son derece güveniyordu.

Küçük olan içtiği bir bardak içkiden ileri gitmemesi gerektiğini düşünüp şişeyi masanın üzerinden itince Changbin yamuk bir şekilde gülmüştü.

"Ne o? Bu kadar mı içecektin?"

"En iyisi bu." dedi Felix. Şimdiden ağrımaya başlayan başı ona uyarı sinyalleri veriyordu zaten. Bir an önce buradan uzaklaşması gerektiğini düşünse de Changbin'in varlığı buna engel oluyordu.

"İçeri geçsek olur mu? Üşüdüm biraz."

Başını salladı Changbin. Elindeki sigarısının küçücük kalan kısmını da içip izmaritini masanın üzerinde duran küllüğe bıraktı. Elini boş bırakmadı tabi, masadaki soju şişesini alıp öyle geçti içeri. Felix de onun peşinden gitti.

İkili balkondan çıkıp yatak odasına girer girmez Changbin önce perdeleri çekti sonra da kendini odadaki koltuğa attı. Oysa Felix o an için salona geçmeyi düşünmüştü. Yatak odasında Changbin'le olmak aklında farklı düşünceler uyandırıyordu.

"Burada mı duracağız?"

"Sorun mu var?"

"Yok." dedi Felix. Son birkaç haftadır Changbin'in dediği hiçbir şeye itiraz edemez hale gelmişti. Kendindeki bu değişimden hoşnut değildi fakat engel de olamıyordu. Onunla değilken ortalıktan yok oluyordu zaten. Başka işleri vardı...

Changbin içmeye devam ederken Felix bir süre daha onu seyretti. Konuşmak istiyordu, saatlerce onun sesini dinlemek için bahane arıyor ama karşısında hep böyle susup kalıyordu.

Başına saplanan yeni bir ağrı ile dişlerini sıkıp "Ben gitsem mi artık?" diye sordu.

Changbin'in ise anormal bir şekilde bugün onu gönderesi yoktu. Yalnız kalmak istemiyordu. İyice çakır keyif olmuş bir şekilde kollarını başının altında birleştirmişken yüzüne aptal bir sırıtma hakimdi.