Entering The Exit

Chapter 8

Chapter 8

JERAH's POV

This would be a one long hell day. Sumasakit na ang kamay ko kakabuhat ng kung ano-ano na pinapagawa nila sa amin.

Ilang oras na ba akong pabalik-balik kabubuhat ng gamit para sa upcoming event. I can't even count anymore. It's still early but because its a big event and a special one they needed enough time to prepare for it.

Hindi ko pa nakikita si Karyl simula nang huli kaming nakausap. Si Zane naman nakita ako pero tinawanan lamang ako. Tsk! If I know sisisihin lamang ako ng taong iyon. Kung bakit ko daw ba pina-pahirapan sarili ko eh I shouldn't be here at the first place. Daming alam hindi na lamang ako tulungan at nang magkaroon naman ng saysay ang unggoy na iyon.

Malapit na ako sa event hall kung saan nag-u-umpisa na sa pagde-decorate ang pinag-bigyan namin ni Seth ng sulat kahapon. Well, as you can see, we succesfully persuaded Ms. Freya, the event organizer. Well, she's not really a she but, you know a gay but, I want to refer her as a her and she didn't mind it anyway, she even like it.

Also, the reason why Ms. FIn wanted us to go to her because she said, we are good at persuading people 'kuno'. I taught we'll just give the letter and we are good to go but to our surprise, Ms. Fin just wrote the letter to tell Ms. Freya that we're the one whom gonna tell her why we are there. Tsk! That geez teacher who loves damn surprises.

"J-jerah ah...ehhh.. may dumating pa daw na isang box sa office ni Ms. Fin, pakikuha naman oh, busy pa kasi ako sa pinapagawa sa akin. Ikaw lang ang nakita ko na wala ng ginagawa. Thanks in advance " kumurap-kurap lang ako habang kinakausap ako ng babae, processing what she said. I don't know her name but the sure thing is, she's a scholar too. Well, makaka-angal ba ako kung umalis na siya.

And what? Ako nalang ang walang ginagawa? Duh! Inikot ko ang aking paningin sa buong hall at nagkalat ang nakatayo lang at nakikipag-kwentuhan sa isa't-isa.

Napa-tingin ako sa babaeng kuma-usap sa akin just to find out ang tatlong babaeng naka-ngisi habang kausap ang babaeng kumausap sa akin kanina, malamang sila na naman ay may pakana nito. And the girl awhile ago is nother victim.

I want to get angry to that girl but I know she's just a victim. Being a scholar in this kind of school were in powerful and rich people resides is hard. They looked like a puppet for them to play. Rich people like them is like the people pulling the strings just to make the people lower than them move. And that is from my experience and that is what I've learned in pretending to be one.

Hinayaan ko na lamang sila at naglakad papunta sa office ni Ms. Fin. Gusto ko ng uminom ng tubig pero masyadong malayo kung dadaan muna ako sa cafeteria.

Uhaw na uhaw na ako pero kailangan ko pang unahin na kuunin ang kahon dahil baka kailangan na nila ito. Mahirap na at baka mapagalitan pa ako.

I sighed as I keep walking. Nang makarating na ako sa office ay wala akong nadatnan doon kaya dumiretso na lamang ako sa table ni Ms. Fin.

Binagalan ko lang ang lakad ko dahil sumasakit na talaga ang mga kamay at paa ko plus uhaw na uhaw pa ako. Its like I've been tortured repeatedly. Malapit na ako sa event hall nang may tumawag sa akin mula sa likod.

"hey Jeje nakausap ka na ba ni Z?" humarap ako sakanila just to see my bandmates. Sinamaan ko ng tingin si George, our drummer.

"G! how many times do I tell you don't call me with that name! Its gross!" bulyaw ko sakanya. He just smiiled to avoid my nagging. Napangiwi naman ako sa huli. What's with that name really? At gustong-gusto niya akong tawaging sa gano'n, its gross. It sounded like Jejemon.

"let me help you." hindi pa ako nakakaangal ay nakuha na niya sa akin ni Lourence (rhythm guitarist) ang kahong kanina lamang ay hawak-hawak ko. I want to protest but he just winked at me and walk passed by my side. Wala akong nagawa kundi sumunod na lamang na maglakad. Hinatid nila ako hanggang sa loob.

"Anyway what would Zane should tell me?" I asked facing the two and I can feel the stares from the people around us. Some glanced at us then returned t their business but some gossips as if we can't hear it. I just shrugged. Whatever!

"Don't mind this uggok here. Anyway we'll go" Lourence said referring to George. I can't help but to laugh with what name they've been calling each other.

"Bye Jeje" I pouted my lips. What will I do to this man who keeps on calling me that name. Isang kindat ang isinukli niya sa akin bago sila umalis.

Hindi ko pa din maiwasan isipin kung paano magpalitan ng tingin sila Lourence at George, it's like they are keeping something. Nakatingin pa din ako sa papalayong pigura nila hanggang sa hindi ko na sila makita.

Naglakad nalang ako ulit not minding those weird things I observed. Hindi pa man ako nakakahakbang ay natigil na ako dahil sa paglapit ng tatlong babae na nag-utos kanina sa isang babae para ipakuha ang kahon.

"Well, look at this two faced bitch who act mighty but well in fact it's a big NO." sabi ng nasa gitna nila. Ang tumatayong leader nila pansamantala.

"Hindi me nga understand why ikaw part of band na iyan eh." Sabi ng nasa right ng unang nagsalita.

"Yeah, di ar rayt. " Sabi naman ng nasa left niya.

Palihim akong napangiwi. Suma-sakit ang ulo ko sakanila. Ano ba ginagawa ng mga ito sa classroom nila.

Well kung hindi niyo naintindihan ang sinabi ng huli. What she want to say is 'yeah, they are right'. Pwede naman mag-tagalog nalang . Bakit ba pina-pahiya pa nila ang sarili nila.

" Is that all? I need to go." Madami pa ako kailangang gawin kesa makinig sa mga pinagsasabi nila.

"Don't you dare turn your back to us, we are still talking to you" hindi pa man ako nakakatalikod ng bigla nalang hilain ng tumatayong lider ang buhok ko. Napapikit ako sa sakit. Nakatalikod ako sakanila kaya wala ako magawa but to hold her hand to atleast lessen her grip.

I tried to kick behind me and nagtagumpay nga ako dahil nabitawan niya ang pagkaka-hawak sa aking buhok but, it just resulted na pagtulongan nila akong tatlo. Three versus one, who do you think will win?

Hinila ko din ang buhok ng kung sino na ang may-ari ng hinahawakan ko. A tear fell out of my eyes because of the pain na nararamdaman ko sa anit ko, but I'm trying to hold back. Naririnig ko na din ang iba pa na siguro ay nagkumpulan dahil nakuha na namin ang atensiyon nila.

"Pigilan niyo na, kawawa si Jerah!"

"Yohoo! Pustahan tayo kung sino mananalo!"

"Ano ba problema niyo at ako pinagdi-diskitahan niyo!" I yelled as I gasp for air.

"You are so malandi. Hindi ka bagay sa band na iyan! Mayaman sila and you ar not!" one of them said. So, ito lang iyon.? Tumatahimik ako kahit ampapangit ng sinasabi nila sa akin but 'yong ganto. Sobra naman na ata.

Mahigpit kong hinila ang buhok ng kung sino mang may-ari ng hawak ko ngunit triple ang sakit sa akin. Namamanhid na ang ulo ko.

May pamilyar na boses ang dumagundong. I can't help but to cry. Hearing his voice makes me safe. He's here. I tried to find him in the crowd and there I saw his worried face. I don't know but I just want his hug pero bigla nalang ako natumba and it all went black.