the oblivious games (a Dutch Louis Tomlinson fanfic)

de loting deel 2

Dakota POV.

En de gelukkige deelnemers voor België zijn... Dakota Koppens en Elise Muyle

Op dat moment viel er een verschrikkelijke stilte. Ik keek angstig naast me en ik zag Elise in tranen uitbarsten ook ik kon de tranen niet meer tegenhouden. We stapten hand in hand zo traag mogelijk naar voren , waar het "podium" staat. We gingen er met tegenzin heen allebei wetend wat dit betekende... Het is een ramp. En dat is zacht uitgedrukt.

Zo zo zij een meisje met veel te veel make upp. Ik zie dat jullie 2 gelukkige uitverkorenen elkaar wel heel goed kennen? ,vertel. Ugh ik haat haar nu al.  We zijn al sinds de kleuterklassen beste vriendinnen. Zeg ik met tegenzin tegen de halve barbiepop. Oh wat jammer dat jullie elkaar binnen een kleine week niet eens meer herkennen. Zei ze zonder nog maar moeite te doen haar valse lach in te houden.

"Dus beste Belgen en eventuele andere kijkers" vervolgde ze. Dit zijn de spelers in de games voor België 2014!!

En daar was het dan verschrikkelijk het applaus na het afroepen van de "deelnemers" of moet ik zeggen slachtoffers. Het applaus zelf is niet mijn ergernis, dat is de reden waarom en dat weet ik maar al te goed want al die jaren stond ik daar ook gelukkig in hun plaats. Ze aplaudiseren uit medeleven en geluk , geluk omdat zij het niet zijn dat hier staan omdat zij het niet zijn dat binnen een week hun geheugen zullen verliezen , omdat zij het niet zijn die hoogstwaarschijnlijk zullen sterven in de games... wel ja je snapt me wel.

Ik zag dezelfde afkeer voor het applaus die ik voelde in Elise's ogen. Ik vind het verschrikkelijk mijn beste vriendin in zoveel pijn te zien. Dat ik pijn heb en voel maakt me niet uit maar Elise ze is de enige die ik nog heb de enige waarvan ik nog hou ze is mijn alles. En ik weet niet of ik ooit van iemand zal kunnen houden die niet Elise is ... En nu zijn die kansen nog kleiner. Want er zijn gemiddeld maar 5 overlevers in de games van de 100 deelnemers, ja je hoort me goed 100 deelnemers goed voor 50 landen die deelnemen aan dit onnozele gedoe.

Louis POV.

En de gelukkige deelnemers voor Engeland zijn... Louis Tomlinson en Jelena Cooper

Ik voelde mijn hart voor even stoppen met kloppen toen ik mijn naam hoorde. Ik moet meedoen aan de lang gevreesde games , wat nu!! Ik voelde tranen opkomen in mijn ogen en zag de jongens ook moeite hebben met hun emoties. Ze keken me vastberaden aan en ik besefte dat ik het podium op moest. Ik keek rondom me om te zien wie die Jelena Cooper was en ik zag rechts voor me een klein meisje van amper 13 jaar twijfelend naar voor stappen. Toen ik zag dat ze zo jong was voelde ik een golf van woede over me heen gaan, alsof de games nog niet erg genoeg zijn gaan ze jonge kinderen ook nog eens foremceren mee te doen. Ik stormde nu naar voren niet meer twijfelend en botste tegen het meisje aan.

Hey,in ben Louis Tomlinson de andere ongelukkige ,ik beloof dat ik er alles aan zal doen je te helpen hoeveel ik kan. Hey , uhm ... Ik ben Jelena. Denk je echt dat je me kan helpen? Ik ga daar waarschijnlijk toch sterven ik ben pas 10 jaar ik ben hier niet slim genoeg voor. Mijn hart brak in duizend stukken toen ik dat haar hoorde zeggen omdat ik diep vanbinnen wist dat ze wel eens gelijk zou kunnen hebben... Ik help je... Ik beloof het,kom mee naar voren en laat ze niet merken dat je bang bent ... Daar houden ze van.

Daar stonden we dan op het beruchte podium waar niemand ooit zou mogen staan. En nauw en of alsof het niet erger kon begon het verschrikkelijke applaus nog eens ook. Ik noem het het medelijden applaus.

Na iets wat een eeuwigheid duurde werden we voor de laatste 2 dagen naar huis gestuurd. Daarna zouden onze trainingen beginnen. Ik en de jongens wisten niet veel om te zeggen allemaal waren we bang voor wat er komen zou. Het was Liam die als eerste iets durfde te zeggen:"sorry Lou we beloofden he dat er niks zou gebeuren en zie ons nu,we hebben gelogen tegen je". Het is niks Li en je hebt helemaal niet gelogen ,niemand kon dit zien aankomen laten we gewoon het beste uit deze laatste 2 dagen halen. Goed idee doorbrak Harry de gênante stilte die erna volgde.

"Ik stel voor dat we de andere kandidaten gaan bekijken" zei Naill. Dat was nog niet zo een slecht idee.
Goed idee Naill. Antwoorde ik vastberaden.

De uren gingen voorbij en ik vond het met de minuut erger om te kijken in Canada was 1 van de spelers een vrouw van boven de 80 , schandalig gewoon!! En in Griekenland moest een 8 maand zwangere vrouw gaan!! Ik werd met de seconde bozer. Al 5 uur waren we aan het kijken naar de andere deelnemers en de uitleg over hun. Nu kwamen de laatste 10 landen. Eindelijk. In Nederland waren de deelnemers van perfecte leeftijd in hun midden 30 die zullen wel slim zijn om vele rondes of misschien zelf allemaal te doorstaan. En nu zag ik België een golf van verdriet overspoelde me toen ik de vriendschap zag tussen de 2 meiden op het podium ze waren rond onze leeftijd. Ze deden me wat denken aan ons de vriendschap en de leeftijd. Ze zagen er beiden zo gebroken uit ik ging kapot vanbinnen door naar alle deelnemers te kijken. De jongens merkte het op en probeerde me te troosten zonder succes. Ik ga slapen jongens zei ik daarna zonder nog om te kijken. Oké slaapzacht hoorde ik 4 bekende stemmen nog na roepen.

Dakota POV.

"Wel , als ik jullie was zou ik maar goed naar jullie tegenstanders kijken op tv straks ,niet dat het veel uitmaakt want ja we weten allemaal dat jullie binnen een week niet eens jullie eigen naam meer weten. "Zei de barbiepop. Ugh BITCH.

Een uur later waren ik an Elise naar mijn appartement gegaan we hebben vooral gehuild en af en toe naar de andere deelnemers gekeken. Sommigen waren echt erg om te zien oude vrouwen ,zwangere vrouwen , jonge kinderen ,zieke mensen enzovoort enzovoort. Het was verschrikkelijk om te zien die organisatoren hadden nog niet eens het kleinste beetje medeleven. Ik een Elise besloten daarom niet al te veel naar de tv te kijken het was te erg om te zien en , die bitch van er net zij het zelf ook al we vergeten het binnen een week toch.

1 team van deelnemers vind mijn attentie het was een stem die ik uit de duizenden herken!!Dat kan toch niet waar zijn, nee dat mag niet!zij ik bijna fluisterend maar toch luid genoeg om Elise's aandacht te trekken. "Wat is er?" Vroeg ze me tussen haar laatste snikken door." Kijk" zei ik terwijl ik naar de televisie wees. Ik zag dat ook haar mond wagenwijd openviel. We zagen beide het jonge meisje VAN Engeland en begrijp me niet verkeerd dat was heel erg maar onze aandacht ging voor de vollen 100% naar de bruinharige jongen naast haar: DE Louis Tomlinson van one direction ons idool!! Die nu ook meedeed in deze rot games! We kennen hem beide niet persoonlijk maar dit was voor ons de druppel van de games, we zouden ons idool misschien tegenkomen zonder het zelf te beseffen of misschien zou hij er ook in dood gaan. Nee nee nee zeiden we in koor. Hij mag niet meedoen het kon gewoon niet! Het mocht niet! Heel de wereld zal hier kwaad om worden geen twijfel aan mogelijk!