I love you, will you marry me? || Yungblud

12

Przez cały czas oglądaliśmy filmy. Nagle o 23 zaczął wydzwaniać do mnie Adam. Wyciszyłem telefon i ponownie skupiłem się na filmie. Niech sie troche pomartwi. Kiedy film się skończył popatrzyłem na wyświetlacz mojego telefonu. Miałem 30 nieodebranych połączeń od Adamek 🥺❤ i troche więcej wiadomości od niego. Postanowiłem to zignorować. Wyłączyłem telefon i położyłem go na półke. Kiedy skończyliśmy nasz maraton filmowy była może 3 w nocy. Sarah pościeliła mi kanape i poszedłem spać.
*Pov. Adam*
Dan wyszedł po 18 i do tej pory nie wrócił. Bardzo się martwiłem. Dzwoniłem do niego już może ze sto razy. Usiadłem na łóżku i z bezradności zacząłem poprostu płakać. Byłem już bardzo zmęczony, ale nie mogłem iść spać. A co jeśli Dan zaraz by wrócił? Siedziałem tak do 6. Potem zasnąłem. Kiedy się obudziłem popatrzyłem na miejsce obok mnie. Moja nadzieja zgasła tak szybko jak się obudziłem. Wstałem niechętnie z łóżka i pokierowałem się do kuchni. Kiedy mijałem salon zobaczyłem śpiącego na kanapie Dana. Wszedłem do kuchni i.. CZEKAJ JA MINĄŁEM DANA?! Wybiegłem z kuchni jak poparzony i pokierowałem się w strone salonu. Zobaczyłam spokojnie śpiącego Dominica. Uśmiechnąłem się na ten widok. Byłem i wkurzony i szczęśliwy. Wkurzony byłem dlatego, że uciekł, a szczęśliwy dlatego, że jest cały i zdrowy. Patrzyłem tak na niego dobre 10 minut. Patrzyłbym dłużej gdyby nie to, że zaczął się budzić. Kiedy tylko otworzył oczy przytuliłem go do siebie z całej siły.
- Tak się cieszę, że wróciłeś.. - powiedziałem.
*Pov. Dan*
Sarah dała mi świetną radę przez którą stwierdziłem, że dzisiaj powiem Adamowi co do niego czuję. Wróciłem do hotelu gdzieś o 7. Kiedy zaglądałem do sypialni, Adam spał. Ja położyłem się na kanapie w salonie i zasnąłem. Rano, kiedy się obudziłem zostałem powitany przez Adama. Postanowiłem po śniadaniu powiedzieć mu co czuję. Brunet na śniadanie zrobił naleśniki. Kiedy zjedliśmy, posprzątał po nas i poszliśmy do salonu.
- Adam, muszę ci coś powiedzieć.. - powiedziałem, a kiedy usłyszałem zgodzę w postaci mruknięcia wziąłem głeboki wdech.
- Ja... ja chyba..

HA! Polsaaaaciiiiik hahahahah