De vriendschap die de liefde bedroog

~3~

Een paar dagen later ~de dag voor nieuwjaar~

Koen

Vanavond is het zover! Oudejaarsavond, we hebben met al de collega's een zaaltje afgehuurd. Ik had er zoveel zin in! Maar ja, eerst nog een dagje werken, maar dat vond ik niet zo erg, want Tineke was bij me. "Koen! Stop met te denken dat het ooit iets wordt tussen jullie!" zei ik kwaad tegen mezelf. Ik keek naar de klok en zag dat het al 7u58 was, ik moest dringend vertrekken. Ik nam mijn jas en deed rap mijn schoenen aan en vertrok. Toen ik aankwam op het kantoor was iedereen al in refter om de taakverdeling te bespreken. Ik ging naar binnen en ging naast Tineke zitten. "Ah daar is onze laatkomer!" zei Patrick. Ik lacht chagrijnig. "Oké iedereen is er, ik wil nog even zeggen dat ik heel blij ben dat iedereen vanavond kan komen." Zei de chef maar Floor onderbrak hem. "JAA, ik heb al een superleuk idee!" zei ze nieuwsgierig. Iedereen lachte. "Wat ik dus wil zeggen, iedereen staat vanavond op 18uur stipt in het zaaltje in de vlinderdreef. Ook jij Koen 18uur is niet 18u30 hé." Ging de chef verder. "Jaja ik zal op tijd zijn!" zei ik al lachend. Iedereen keek mij onbegrijpelijk aan en dan begonnen ze te lachen. Een beetje later zag ik Eric naar zijn schoenen kijken. Er is echt iets met hem! Maar waarom wil hij niks lossen?

Eric

Ik kon het niet meer aan. Waarom maken mijn gevoelens het zo moeilijk? Waarom altijd bij mij? Waarom durf ik het niet te zeggen? "Ey, Eric?" zei een vrouwenstem. "Ja?" zei ik verward. Ik zag dat het Tineke was die het zei "Je was aan het dagdromen!" lachte ze. Ik lachte ook zachtjes. Maar opeens zag ik in mijn linkerooghoek Koen raar naar mij kijken, ik deed alsof ik het niet zag en keek terug naar de chef die vooraan stond. Een paar minuten later vertrok iedereen uit de refter. Ik en Brigitte moesten papierwerk doen net als Koen en Tineke. "Eric?" Hoorde ik en keek op. Het was Koen "Kom eens mee?" zei hij en trok me mee naar de kleedkamer. Hij deed de deur toe en zette zich neer op een bankje die daar stond. "Wat is er eigenlijk met u?" vroeg hij. Maar ik zweeg. "Komaan Eric, je kunt me alles zeggen hé?" zei hij. Ik hief mijn schouders op. "Het is gewoon te ingewikkeld." Zei ik rap. "Leg het dan uit?" zei hij vragend. Ik voelde me rood worden en mijn ogen vulden zich met tranen. Ik wist niet wat ik moest doen, dus besloot ik om weg te lopen. Koen zei nog iets, maar ik verstond het niet. Ik wist niet naar waar ik liep, gewoon weg van het kantoor, gewoon even weg van alles. Ik zag een bankje in het park en ging even zitten.

Brigitte

"Waar is Eric?" vroeg ik aan Koen. "Ik weet het niet, ik was met hem aan het praten omdat er iets scheelt, maar opeens liep hij weg?" zei Koen. Ik besloot hem te gaan zoeken. "Eric!?" riep ik. Ik was ondertussen al in het park opzoek naar Eric. Na een vijftal minuten rondlopen in het park, zag ik hem op een bankje aan de overkant van de vijver zitten. Ik ging ernaartoe en zet me naast hem "Hey, gaat het een beetje?" "Jaja, gaat wel" antwoordde hij.

Eric

Ik zag dat Brigitte naar mij toe kwam. Ik was blij dat zij het was. "Hey, gaat het een beetje?" vroeg ze "Jaja, gaat wel" antwoordde ik. Ik was echt blij dat zij het was! Ze wreef over mijn schouder met haar hand. De vlinders begonnen te fladderen in mijn buik. Ik keek haar aan en lachte zacht. Brigitte lachte ook zacht terug en zei toen "Kom je weer mee naar het kantoor?" Ik knikte. Toen we weer op het kantoor aan kwamen riep de chef mij 'Eric naar mijn kantoor!" Ik keek vragend naar Brigitte en ging dan naar binnen. "Ja, chef wat is er?" vroeg ik. "Wat is er!? Wat denk je dat er is? Zomaar weglopen, zonder toestemming of verwittiging daar ben ik niet mee gediend! Wat was de redenen eigenlijk?" vroeg hij kwaad. Ik wist niet wat zeggen, dus ik zweeg, ik kan moeilijk zeggen dat ik op 1 van mijn collega's verliefd ben? "Wel ik wacht?" zei de chef. Nog steeds zweeg ik en keek naar mijn voeten. "Oké ook goed als je niets wil zeggen, vertrek je maar!" Ik stond op en ging naar het bureau van Brigitte en mij.