De vriendschap die de liefde bedroog

~27~

Brigitte

Ik voelde kusjes in mijn nek, het kietelde nogal. Stilaan deed ik mijn ogen open en kreeg ik een lach op mijn gezicht. Daar stond Eric, hij zette zich op de boord van mijn bed en zei "De dokter is hier geweest, hij heeft een onderzoekje gedaan en vastgesteld dat je naar huis mag." Ik was heel blij met wat hij zei. "Er zijn wel 2 voorwaarden zei hij. Ten eerste moet je om de 2 dagen eens langskomen om je te laten onderzoeken en je op te volgen. En ten tweede mag je niet alleen zijn, er zal iemand bij je moeten zijn." Zei Eric. Ik knikte. Wie moet er nu bij mij zijn? Ik keek Eric aan. "Zou jij bij me willen blijven?" vroeg ik hem. Hij kreeg een grote lach op zijn gezicht en zei "Altijd schat! Ik zal voor je zorgen tot mijn laatste dagen geteld zijn! Dat weet je!" en gaf me een kus.

"Bon ik zal beginnen in te pakken voor u." zei Eric lief. Ik knikte. Hij liep naar de kast en zag een zak staan, daar deed hij alles wat ik nodig had in. Even later zei hij "Zo je hebt alles!" ondertussen was ik mij al gaan klaar maken, die pyjama af en mijn gewone kleren weer aan. Ik voelde wel nog wat pijn. Ik zal de komende dagen echt voorzichtig moeten zijn. Eric kwam naar me toegelopen. "Klaar?" vroeg hij. Ik knikte en kruiste mijn arm rond de zijne. Ik was zo gelukkig dat hij voor mij koos! Ik zou niet weten wat ik zou doen zonder hem! Hij is zo lief, zo teder, zo zorgzaam, hij is alles voor mij! We liepen door de gang op weg naar Eric zijn auto. Ik besloot om bij Eric in te verblijven, dus reden we naar zijn huis. Toen we bij zijn huis aankwamen, parkeerde hij zijn auto op de oprit en stapte uit en liep naar mijn kant. Hij opende mijn autodeur als en gentleman. En wees me de weg naar binnen. "Ga maar in de zetel zitten." Zei hij, dus deed ik dat maar. Even later kwam hij terug met een plateau vol eten. "Het is toch bijna middag." Zei hij lief. Om hem te bedanken gaf ik hem een kus.

~paar weken later~

Ik ben gisteren voor de laatste keer naar het ziekenhuis geweest voor mijn onderzoek. Ik was terug de oude, ik woonde nog steeds bij Eric. Onze relatie kon niet meer stuk, Eric heeft laten zien dat ik de enige ben voor hem en dat respecteer ik maar al te goed. Vandaag voelde ik me fris en fit. Morgen mocht ik ook terug beginnen werken dus ik was in mijn noppjes! "Schat ik ben thuis!" riep Eric terwijl hij de deur dicht deed. Hij kwam binnen met een hele zak met pistolets en koffiekoeken. Ik moest lachen omdat hij nogal onhandig deed. Hij zette de zak op tafel en ging zitten. "Ik ben zo blij dat ik morgen weer mag werken!" zei ik enthousiast. "Ik ook, die Amber is echt te saai voor die wereld! Zij lust zelfs geen koffie hé?!" zei Eric al lachend. "Vandaag was gelukkig hun laatste dag voor hun stage!" zuchtte hij. "Zou jij dan weer mijn partner willen zijn?" vroeg hij schuldig en stil. Ik knikte enthousiast, waardoor we alle 2 moesten lachen. "Wat doen we vandaag, ik heb een vrije dag." vroeg Eric. "We kunnen gaan wandelen met Boris?" vroeg ik. Boris was het hondje van Eric,  dat was z'n lief beestje. Hij stemde meteen in.

Toen we klaar waren met eten, hielp ik Eric met afwassen en afruimen. Ik was aan het afwassen en Eric aan het afdrogen. Ik wou Eric een beetnemen dus gooide in 'perongelijk' een beetje water op zijn broek. "Ey!" riep hij speels kwaad, met een natte broek. Ik kon mijn lach niet inhouden, ik liep met mijn natte handen naar Eric, die een beetje achteruitging. "Is Ericsje een beetje bang?" vroeg ik plagend. Ik dacht dat ik alles onder controle had, totdat Eric mijn vastgreep en water op mijn gezicht kapte. "Nee hoor." lachte hij. "Eric!" riep ik speel kwaad. Ik ging nog iets zeggen, maar Eric drukte zijn lippen om de mijne, hij duwde me zachtjes tegen de keukenkasten en sloot me in zijn armen. Hij deed dit altijd zo onverwachts, wat ik zo leuk vond aan hem. Onze kus kwam intenser, totdat Eric loste en me meetrok naar boven. Onze kleren waren nog steeds nat, maar daar trokken we ons niks van aan. Eric duwde me zachtjes op zijn bed en ging boven me liggen. Hij deed zijn T-shirt af en toen zag ik zijn gespierde lichaam. Er verscheen een verliefde lach op mijn gezicht. Ik trok hem zo dicht bij me dat onze lippen elkaar raakten, zo ging het nog even door...

Toen het bijna middag was, lagen we nog steeds in Eric zijn bed. Ik lag met mijn hoofd op Eric zijn brost en terwijl streelde hij mijn haar. Het kietelde zelfs een beetje. "Gaan we gaan wandelen met Boris?" vroeg ik aan Eric. "Ja, is goed." Hij zette zich recht gaf mij nog een kus en we maakten ons beiden klaar om te gaan wandelen. Toen we allebei klaar waren legde Eric, Boris aan de leiband en gingen samen met mij naar buiten. We liepen hand in hand naar het park. Eric had de leiband van Boris vast. Boris was blijkbaar heel blij dat hij nog eens een grote toer mocht wandelen. "Kijk, daar eens!" zei Eric. Ik keek vragend naar Eric. "Wat?" vroeg ik. "Daar in het water!" Ik keek verward in het rond maar wist niet wat hij bedoelde. "Een hele familie eend."  zei hij terwijl hij de eenden aanwees. "Hoe leuk!" zei ik. "Zouden wij ook ooit een gezinnetje hebben?" vroeg Eric. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en zei "Wie weet." Eric moest ook lachen. Na even te genieten liepen we verder het park in.

~volgende dag~

Tineke

Ik werd wakker door de lekkere geur van koffie. Ik stond op en ging naar beneden. Ik zag dat Koen zich al had aangekleed. "Goeiemorgen lieverd!" zei hij enthousiast. Ik ging richting hem en gaf hem een kus "Goeiemorgen schat. Van wanneer ben jij al op?" zei ik terwijl ik omhelst werd door Koen zijn sterke handen. "6 uur, ik kon niet meer slapen. Dus dacht ik, ik verwen mijn schatje eens." Zei hij lief. Na nog een liefdevolle kus, gingen we aan tafel zitten. Na het ontbijt was het tijd om te vertrekken naar kantoor. Ik verlangde er alweer achter om Brigitte te zien! Ik had haar echt gemist! We stapten in de auto en vertrokken richting kantoor.

Enkele minuten later kwamen we aan op de parking van het kantoor, Koen parkeerde de auto en we gingen naar binnen. We waren een van de eersten, alleen de chef en Patrick waren er al. "Ah, Koen en Tineke zijn er!" riep Patrick. "Helpen jullie even?" vroeg de chef. Koen en ik keken elkaar vragend aan bij het zien een heleboel slinger en vlaggetje. "Er is toch niemand jarig?" vroeg Koen. "Nee, maar Brigitte en Eric mogen toch wel eens in de bloemetjes gezet worden, het is niet niks wat die twee hebben meegemaakt!" zei de chef. Koen en ik knikten en hielpen de chef en Patrick met de versiering. Net toen we klaar waren hoorde ik Eric lachen in de gang. "Snel, ze zijn er. Koen doe het licht uit!" zei de chef al fluisterend. Koen deed wat er gevraagd werd en deed het licht uit, hij kwam naast mij staan. Om te wachten op Brigitte en Eric. "Zijn wij de eersten?" vroeg Brigitte. "Blijkbaar." zei Eric verward. Hij stak het licht aan en ze schrokken zich een bult toen ze ons zagen. "Aan wat hebben wij dit verdient?" vroeg Eric tegen de chef. "Jullie als team, maar ook als koppel hebben jullie samen door een zeer zware periode doorheen getrokken, dan ben ik fier dat ik z'n team in mijn korps heb! Daarom vinden we dat dit gevierd moet worden!" zei de chef trots. Ik zag dat ze allebei een grote glimlach op hun gezicht hadden. Eric nam ook de hand vast van Brigitte "De chef heeft gelijk, ik ben fier op ons! Ik ben fier op u! Ik fier dat ik je de mijne kan noemen!" zei Eric lief. Brigitte begon te blozen en kreeg een enorm grote glimlach op haar gezicht! Eric kwam dichter bij haar staan en gaf haar een liefdevolle kus. "Ik zie jou graag!" zei Brigitte met traanoogjes "Ik u ook!" antwoordde Eric en drukte nogmaals zijn lippen op de hare. Ondertussen was iedereen stilaan toegekomen. "Bon, mannekes iedereen vergaderzaal!" riep de chef nog steeds trots. Eric en Brigitte gingen hand in hand naar de vergaderzaal en ik en Koen deden ze na al lachend. Toen iedereen zat begon de chef "Mannekes even serieus nu, vanavond verwacht ik iedereen in de karaokebar op het pleintje aan de kerk." "Waarom chef?" vroeg Tom. "Omdat wij als team ook vrienden zijn die graag eens zot doen!" lachte de chef. Iedereen dacht natuurlijk aan het werk. Misschien een undercoveractie, maar nee dus. Ik had nooit gedacht dat de chef naar een karaokebar zou willen gaan! "YES!" riepen Femke en Floor tegelijk. "Maar eerst nog een beetje werken hé! Brigitte en Eric, Tom en Robin, Obi en Aziz papierwerk vandaag. Koen en Tineke gaan flitsen aan de schoolpoorten. De rest op patrouille. Iedereen stond recht en vertrok naar zijn bureau of naar de parking.