De vriendschap die de liefde bedroog

~30~

~ 2 dagen later~

Ik werd wakker en keek naast me, Brigitte was nog vredig aan het slapen. Ik besloot stil op te staan, zodat ik haar niet wakker zou maken en ging naar de badkamer. Ik deed mijn kleren aan en ging naar benden om te ontbijten. Ik was niet zo vrolijk als anders, ook logisch morgen is het zover. Ik had echt schrik. Wat als de chef of een andere collega het door heeft? Wat als ze ons weer slagen geven? Brr, ik mag er niet aandenken. Als ik de slagen zou krijgen zou ik het nog niet zo erg vinden, maar als ze Tineke pijn doen zou ik het me nooit vergeven. Ik moet haar beschermen. Ik werd uit mijn nare gedachten gehaald door een zachte kus in mijn nek. "Goeiemorgen lieverd!" zei ze lief. Ik kreeg een spontane lach op mijn gezicht. Dat woordje 'lieverd' deed mij iets. Iets waar je alleen maar vrolijk van wordt. "Goeiemorgen schat!" antwoordde ik lief. Brigitte ging even naar de keuken om koffie te zetten. Ik staarde haar verliefd aan tot er opeens iets mij te binnen stoot. Wat als die mannen Brigitte iets zouden aandoen? Pff ik mag er niet aandenken! Ik zou mijn leven geven voor haar. "Ey! Is er iets?" hoorde ik Brigitte zeggen. Ik schudde verward mijn hoofd en zei "Ik ben gewoon nog wat moe." Brigitte knikte en ging ook aan tafel zitten.

Na een tijdje vertrokken we naar het kantoor. Toen we aankwamen was iedereen er al. We gingen naar de refter, waar de chef al bezig was met de takenverdeling. "Ah Brigitte en Eric, jullie zijn er. Vandaag doen jullie samen met Koen en Tineke papierwerk." Zei de chef. Ik zuchtte en ging naar het bureau van Brigitte en ik. Ik kon me niet bepaald concentreren, ik was bang voor morgen! Ik ging zitten achter onze bureau en staarde voor me uit. "Eric? Weet je zeker dat er niks is?" vroeg Brigitte die waarschijnlijk iets door had. "Neenee, er is niks." Antwoordde ik snel.

Tineke

Ik was zo bang voor morgen. Wat als het mislukt? Wat als die mannen ons nog eens slaan? Ik kon mij echt niet concentreren. Ook het feit dat ik moest liegen tegen mijn collega's deed me pijn.  Mijn ogen hielden het niet droog. Ik wou niet dat Koen het doorhad, maar dat was al te laat. Ik hoorde hem zeggen "Tineke? Gaat het? Wat is er?" Ik wist niet wat zeggen, ik wou niet liegen maar hij mag het niet weten. Hij zou de zotste toeren uithalen en dat wou ik nu echt niet. Ik besloot om naar de kleedkamer te lopen. Koen kwam me achterna en zei lief "Je kan alles zeggen tegen mij hé." Ik wou het hem zo graag zeggen, maar ik mocht niet. "Ik kan het echt niet zeggen sorry!" "Zou je Eric willen halen alsjeblief?" vroeg ik aan Koen terwijl de tranen over mijn wangen liepen. "Waarom?" vroeg hij. "Haal hem nu gewoon." Ik zag dat hij schrok van mijn reactie en ging toen richting het bureau van Eric en Brigitte.

Koen

Er was iets met Tineke, maar wat? Ze wil niks zeggen tegen mij. Toen ze vroeg achter Eric, schrok ik wel even. Ik moest terugdenken aan hun kus. Stel dat ze weer iets achterhouden. De laatste tijd trek ze vooral met Eric op en houd ze mij overal buiten. Ik werd diep vanbinnen erg kwaad, maar ik bedwong mij gelukkig. Het liefst wou ik Eric op zijn gezicht slaan, maar ik had geen bewijs dat ze echt iets zouden hebben. Ik deed wat Tineke vroeg, Eric halen dus. Ik liep naar hun bureau en ging binnen. "Eric? Tineke wil dat je eens komt. Ze is in de kleedkamer." Zei ik nogal bot. Eric schrok een beetje en stond recht. Hij ging richting de kleedkamer, waar Tineke nog steeds zat met vochtige ogen. Wat is er toch? Waarom mag ik van niks weten? Ik stond nog steeds in het bureau van Eric en Brigitte. "Wat is er gebeurd?" vroeg Brigitte aan mij. Ik hief mijn schouders op. "Ik weet het niet. Tineke wil niks zeggen tegen mij." Zei ik bot. Ik verliet het kantoor en ging naar mijn bureau, ik was echt kwaad maar ook teleurgesteld.

Eric

Toen ik binnenkwam zag ik Tineke zitten, ze was hevig aan het wenen. Ik wist natuurlijk waarom. Ik deed de deur van de kleedkamer toe en zette me naast haar en gaf haar een stevige knuffel. "Gaat het een beetje?" zei ik terwijl ze nog steeds in mijn armen lag "Eric, ik ben bang!" zei ze stil. "Ik ook, Tineke. Ik ook" antwoordde ik. "Wat als ze ons weer slaan?" zei Tineke bang. "Daar niet aan denken en als ze jou iets willen aan doen moeten ze eerst via mij! Ik zal je wel beschermen!" zei ik troostend. Ze zuchtte en legde haar hoofd op mijn schouder.

Tineke lag nog steeds in mijn armen toen ik zei "Kom, we gaan weer naar de rest. Het komt allemaal goed. Oké?" zei ik met een kleine lach op mijn gezicht. Ze knikte en we kwamen samen uit de kleedkamer. Ik zag dat Koen nogal jaloers was, ik wou niet dat het weer zo was toen ik en Tineke gekust hadden. Dus ik besloot Brigitte liefdevol te kussen, zodat die jaloezie van Koen verdween. Toen ik Brigitte loste keek ze me vreemd aan. Ik lachte verliefd naar haar en zij niet veel later naar mij. Daarna gingen we terug aan het werk.