De vriendschap die de liefde bedroog

~31~

~volgende dag~

Mijn ogen opende zich langzaam, ik wou liever niet opstaan. Gewoon deze dag overslaan. Vandaag word gewoon de hel! Ik keek naar de klok en zag dat het bijna tijd was. Deze keer moest ik wel op tijd zijn. Ik was bang voor wat er komt. Ik stond met veel tegenzin op en ging naar de badkamer, ik poetste mijn tanden en deed mijn kleren aan. Ik zag dat Brigitte al wakker was. Ik liep naar benden en ik hoorde Brigitte zeggen "Goeiemorgen schatje!" ze liep naar mij toe en gaf me een kus. Brigitte had blijkbaar een goede dag vandaag. Ik lachte zacht en ging gaan zitten. Toen ik zat leunde ik mijn hoofd op mijn armen terwijl ik diep zuchtte. "Is er iets?" hoorde ik Brigitte vragen. "Neenee." Zei ik stil. Ik keek Brigitte aan en zag dat ze een vreemde blik op haar gezicht had. Veel kon het me niet schelen, ik moest aan straks denken...

Toen we op kantoor aankwamen zag ik dat Koen en Tineke er ook al waren. Ik ging naar de refter, waar iedereen zat. Ik zag dat Tineke er ook niet bij was. Ze keek me bang aan en ik haar. Maar ik moest me sterk houden! Ineens hoorde ik 'ping', dat was mijn gsm. Ik keek en ik had een berichtje van een onbekend nummer. Er stond 'En? Klaar voor vandaag? Om 14uur komen we eens langs! En vergeet niet, 1misstap en je zal het de rest van je leven berouwen! We weten meer dan je denkt!' Toen ik het berichtje las, begon ik ineens heel hard te zweten. Ik was echt bang! Stel je voor dat de chef ons betrapt? Tineke keek me aan en trok een vragend gezicht, ik deed teken dat ze moest meekomen. Ik stond op en ging richting de deur van de refter om dan naar de kleedkamers te gaan, maar Brigitte keek me echt vreemd aan. Ik wist niet wat reageren dus keek ik de andere kant op. Ik wachtte op Tineke die ook al recht stond. Tot ik Brigitte hoorde zeggen "Eric? Wat is dat eigenlijk tussen jullie 2? Jullie zijn nu zo vaak samen en mij bekijk je nog amper!" Ik keek haar geschokt aan, maar ik kon niks zeggen dus vertrok ik samen met Tineke naar de kleedkamers, zonder maar een reactie te geven aan Brigitte. Ik ging gaan zitten en toonde het berichtje dat ik daarstraks kreeg aan Tineke. "Och Eric ik ben zo bang!" zei ze nadat ze het bericht gelezen had. Tineke begon zacht te wenen. "Morgen is het voorbij!" zei ik troostend, maar met een krakende stem. Ik nam Tineke in omhelzing. Zo bleven we even zitten, Tineke in mijn armen en haar hoofd leunde op mijn schouders. Ik voelde dat mijn schouder nat werd, maar dat kon me niet schelen. Zelf kon ik mijn ogen ook niet drooghouden.

Ik liet Tineke los toen ik de chef hoorde roepen "Eric! Tineke! Waar zitten die twee?" Ik keek naar Tineke en zij naar mij. We stonden recht en gingen richting de deur. We liepen naar de chef, die ons zocht. "Ah! Waar zaten jullie?" vroeg de chef, toen hij ons zag. "Niks speciaals." Zei ik snel. De chef zijn blik veranderde snel toen hij zag dat we beiden rode ogen hadden. "Is er iets met jullie?" vroeg hij ongerust. "Neenee, alles is ok." Zei Tineke. De chef keek ons raar aan en zei "Als er iets is mogen jullie altijd komen hé?" Tineke en ik knikten en liepen dan elk naar onze bureau.

Toen ik binnenkwam op het bureau van mij en Brigitte, ging ik naast Brigitte zitten. Brigitte keek me weer raar aan, maar ik deed alsof ik het niet zag. "Eric? Gaat het?" vroeg Brigitte. "Jaja, er is niks." Zei ik bot en keek naar mijn papieren. Het was nooit mijn bedoeling geweest om zo bot te doen tegen de vrouw van wie ik echt hou, maar soms kon het niet anders. Soms kon Brigitte zo hard doorvragen, ook logisch als het haar werk was, dat ik het te moeilijk zou krijgen en dat wou ik nu echt niet. Ik wou in geen geval dat Brigitte erbij betrokken werd, daarvoor zag ik haar veel te graag. Ik zag in mijn ooghoeken dat Brigitte een geschrokken blik op haar gezicht had. 

Eerlijk gezegd kon ik me niet concentreren, ik deed mijn best wel maar iets hield dit altijd tegen. Een hele film speelde telkens door mijn hoofd, een hele film die me zo bang maakte, een hele film waar ik verschillende scenario's in beleefde, een hele film die ik maar niet op pauze kreeg.