His Love Will Forget My Hatred

Prologue

Mabigat ang loob ko nang malaman na pangalawa na naman ako sa awarding sa classroom. This is bullshit! kahit anong gawin ko hindi pa rin ako nangunguna. Laging pangalawa na. Napatingin ako sa top one namin na maraming bumabati sa kaniya. Nainis agad ako. His name is Lincoln Tanner. Mga empty brain na to! palibhasa riyan sila nakaka hingi ng sagot. Napairap ako sa hangin. I should not laid my eyes on him.

Maya maya ay may lumapit sa upuan ko.

"Shane ayos lang yan. Bumawi ka na lang sa susunod." Pang-aasar at natatawang sabi sakin ng lalaking kaklase ko, with his pathetic friend. Nakataas pa ang kanang labi niya. I smirk.

"Ikaw ang bumawi sa susunod. Ni certificate nga wala ka." Naiinis kong sabi. Natigilan siya at halatang nagulat, nagtawanan naman ang mga kasama niya.

"Panget ng ugali." Bulong niya pa.

Tinaasan ko siya ng kilay, "Ikaw ang panget mo!" Tyaka sabay tumayo sa upuan. He knows that I really want to become a top one in this classroom. For me this is competition, my father has really high expectation from me. Anong magagawa ko?

Padabog akong lumabas ng classroom, its break time naman na kaya makalayas na rin ng maaga. I hate this day, from the morning and this afternoon. Mga nakaka asiwa ang pagmumukha.

I don't have friends in school. Not totally I don't have. May iilan akong kinakausap at mga ka-level ko lang. I don't want to waste my time to other dumb people here. Pumunta agad ako ng cafeteria para kumain, may iilan na naagaw ko ng atensyon. Tinaasan ko sila ng kilay at binaliwala.

Agad akong nabigyan nang pagkain, hell yeah! My mother is number one sponsor in this school so I have privilege, ha! Naupo ako sa table na bakante at walang tao, nilapag ko ang tray ng pagkain ko at kumain na agad. Geez! I need to blow off steam. Paniguradong marami na naman akong matatanggap na salita mamaya sa bahay.

While I'm eating there's a lot of students making loud conversation.

"Grabe no? Ang gwapo na at ang talino pa nung Lincoln, type ko siya." Maharot na sabi ng babaeng katabi ko lang sa kabilang table. Nakinig lang ako. Iww!

"Tyaka siya ire-present ng school natin sa susunod na event. Grabe dream guy!" Tila nag iimahinasyon na saad ng isa niyang kasama. This poor girls dreaming their guy na alam nilang out of their league. Natawa ako sa iniisip.

Bwiset. Siya na top one namin pati ba naman siya pa representative ng school! Imbes na nasa akin ang korona e, napunta pa sa kaniya. Kalalaking tao, nasa kaniya korona. Che! Shane. Ano ano iniisip mo.

Yes, before I was well-known as brainy in school. Diba ang yabang pero Oo. Kaya maraming may ayaw sakin kasi akala nila dahil sa perang binibigay ng Mommy ko sa school kaya ako laging awarded. But a big no! This is me, no money or even string connection I use to become topnotch in school when I study. Masama man ugali ko pero hindi ako mandaraya.

I stood as Im done eating. Nabusog tyan ko pero umiinit naman ulo ko lalo. Tumayo na ako at kinuha ang tray ng food sabay tumungo sa counter at nilapag ito kung saan nararapat. Unang bumungad sakin ang nakataas na kilay ng matandang kusinera. Maldita manipis naman ang kilay.

"Walang lasa yung sabaw manang." Pag amin ko sabay napatingin sa mga staff, they look at me weird and stunned. Napa kibit ako ng balikat sabay lumisan ng cafeteria. Anong magagawa ko? E, totoo naman.

Nakarinig pa ako ng bulungan pero binaliwala ko na lang. She deserve that. Huwag siya magtaray badtrip si Ganda.

Naglalakad ako sa walang styudanteng hallway sa building dahil for sure other are outside in school taking their break and some is in cafeteria. Payapa akong naglalakad ng hindi kalayuan may nakita akong lumabas sa isang room na isang pamilyar na lalaki sakin. Nang makaharap siya sa gawi ko ay tila dumagdag na naman ang init ng ulo ko. Kita ko siyang napa ayos nang tayo nang makita niya rin ako sabay biglang naglakad palapit sakin. Lincoln..