De vriendschap die de liefde bedroog

~32~

~middagpauze~

Iedereen ging naar de refter, ik kreeg niks door mijn keel. Net als Tineke. Het hele korps vond het echt vreemd hoe wij deden, maar jah ze zouden eens moeten weten wat er straks gaat gebeuren. Bij die gedachten, begon ik al te zweten. Hevig te zweten, Brigitte zag het en legde haar hand op mijn been. Dat kalmeerde mij, gelukkig. Wat had ik toch veel geluk met Brigitte!

Ik keek haar aan, en begon te dromen...ik kwam weer op aarde toen ik opeens zachte lippen tegen de mijne voelde, een lange kus volgde. Even kon ik alles vergeten! "Och! Die zijn zo schattig!" riep Floor. Ik loste Brigitte en keek naar Floor. Iedereen schoot in de lach. Na nog een kwartiertje te babbelen kwam de chef binnen "Komaan mannekes weer aan het werk!" Ik keek naar de klok en zag dat het 13u30 was. Ik keek bang naar Tineke en zij keek op hetzelfde moment naar mij. Ik besloot nog heel even naar haar te gaan. "Tineke, morgen is het voorbij. Niet bang zijn, we doen gewoon wat ze willen en dan is het voorbij. We moeten alleen zorgen dat we buiten staan, voor ze toekomen." Fluisterde ik. Ze knikte en we liepen beiden naar onze bureau. Ik moest nog wat papierwerk doen, maar eerlijk gezegd kon ik mij niet concentreren. Het enige wat ik deed is staren naar de klok.

Toen ik nog eens voor de zoveelste keer naar de klok keek zag ik dat het 13u58 was. Ik sprong recht en ging naar Tineke en Koen zijn bureau. Ik deed teken naar Tineke dat ze mee moest. Brigitte en Koen keken ons raar aan, maar wij negeerden het. We liepen de parking op en wachten daar op die gangsters. Ik stond te trillen op mijn benen van de stress. Ik keek naar Tineke en zag dat ze heel bang was. "Tineke, als die mannen jou proberen iets aan te doen. Zal ik dat niet laten gebeuren beloofd!" zei ik om haar te kalmeren. "Ah, hier se! Onze favoriete agentjes!" hoorden we, we draaiden ons om en zagen die 3 mannen staan. We schrokken en zetten een paar stappen achteruit. "Bon! Nu ter zake, waar is ons cadeautje?" vroeg een van die mannen. Ik keek naar Tineke en zij naar mij. Ik zei tegen die mannen "Dat gaan we nu halen." De 3 mannen knikten en 1 van die mannen zei "Laat het een beetje vooruitgaan, of anders!" De man haalde zijn knuppel weer boven en liet de knuppel een paar keer in zijn handen vallen. Tineke en ik schrokken, uit reflex ging in voor Tineke staan, om haar te beschermen. "Ahzo, meneer wil de held uit hangen!" zei een van die mannen. "Haal ons cadeautje!" zei de man met de knuppel. "En waag het niet te gaan lopen of die andere smurfen op de hoogte te brengen!" Zei de man, die naar mijn gedachte de leiding had. "Wat dan? Gaan jullie ons dan slaan? Dat zullen ze vast niet raar vinden!" zei ik uitdagend. "Misschien, maar wacht hoe heette ze ook alweer? Bri...? Brigitte dat was het! Wat zou je ervan vinden moesten wij eens een bezoekje brengen aan jou Brigittetje hé?" zei de man uitdagend terwijl hij al maar dichter en dichter kwam. "Van Brigitte blijf je af! Verstaan rotzaksje!" riep ik terwijl ik die man weer wat verder duwden. "Eric! Rustig!" riep Tineke terwijl ze haar hand op mijn schouders legde. Ik keek haar aan en ging weer naast haar staan. "Goed, hoe zit het? Hebben jullie die drugs of niet? We hebben niet heel de dag tijd!" Tineke en ik wouden naar binnen gaan om hun drugs maar we werden tegengehouden. "Die Tineke blijft hier!" zei een van de mannen en ze trokken Tineke naar zich toe. Ik moest alleen naar binnen, dus deed ik dat dan maar. Ik had ook niet echt een idee hoe ik met al de drugs tot aan de parking kan geraken. Ik besloot mijn rugzak te nemen en ik ging naar de opslagruimte. Ik wist dat het fout was, maar ik kon niet anders. Ik wou niet dat Brigitte of Tineke iets overkwam. Ik had bijna heel mijn rugzak vol toen ik opeens de deur hoorde opengaan. "Eric?" hoorde ik. Ik draaide me angstig om en zag de chef staan. "Wat doe jij hier?" vroeg hij streng. "euh..." ik wist niet wat zeggen, ik moest door anders zou Tineke iets overkomen dus zei ik. "Sorry chef, maar ik moet weg." Ik nam mijn rugzak met de drugs en wou passeren. "Euhm? Jij gaat nergens heen met die drugs. Jij bent toch geen dealer?" zei de chef nogal kort. "IK? Een dealer nee, maar het is een zaak van leven of dood laat mij gewoon passeren!" zei ik iets kwader dan verwacht. De chef schudde zijn hoofd en nam mijn rugzak af. Ik werd een beetje geërgerd. "Chef! Laat mij nu gewoon doen! Tineke is in gevaar!" zei ik kwaad. De chef schrok en keek verbaasd. "Vertel dan wat er is?" zei hij. "Dat gaat niet!" riep ik kwaad. "Eric, rustig en vertel maar." Ik zuchtte nogal kwaad en ging zitten op een bank die in de opslagruimte stond. De chef ging naast me zitten en legde zijn hand op mijn schouder. Ik begon alles te vertellen, maar wel aan een snel tempo. Ik was bang dat er iets met Tineke zou gebeuren. "Ze dreigen nu ook Tineke en Brigitte iets aan te doen." Was mijn laatste zin. "En die mannen staan nu op onze parking?" zei de chef verbaasd. Ik knikte. "Oké!" zei de chef en vertrok richting de bureaus. "Bon, mannekes iedereen kogelwerende aan en verzamelen aan het onthaal! Nu!" riep de chef streng.