De vriendschap die de liefde bedroog

~35~

Tineke

Toen Eric zijn hand op mijn wang legde, ging er een tinteling door heel mijn lichaam, een vreemde tinteling. Ik wist dat het verkeerd was, ik hield van Koen en niet van Eric. Maar iets in mij hield die gedachten achterwege. Hij kwam dichter bij mij en ik bracht mijn hoofd dichter bij het zijne. Onze lippen raakten elkaar en onze kus werd intenser en ik ging me neerleggen op de zetel, Eric ging boven mij liggen en kuste me opnieuw. Ik wist gewoon niet meer wat doen? Ik was helemaal niet verliefd op Eric, maar het voelde zo goed. Ik was verliefd op Koen. Smoorverliefd! Maar toch voelde het goed. Onze kus werd nog intenser dan daarnet, totdat ik opeens tot beseft kwam. Ik ging weer rechter zitten en Eric ging van me af. "Dit is echt fout Eric!" zei ik stil. "Ik weet het." Zei hij met spijt. "Ik voel niks voor je, ik voel alleen iets voor Koen." Zei ik terwijl ik in zijn ogen keek. "Ja, ik ook Brigitte is voor mij alles!" "Dit vergeten we gewoon en dit blijft tussen ons oké?" zei ik ongerust. "Ja, belooft." Antwoorde hij. Hij ging door zijn haren en zei toen "Die kus was niet gemeend toch?" ik schudde mij hoofd en gaf hem een knuffel. "Moest ik van jou zijn zou ik het gaan goed maken met Brigitte." Zei ik na een tijdje. Eric knikte en zei "Weet Koen het eigenlijk?" ik knikte en zei "Ja, ik heb hem niet meer gezien, ik ga straks ook nog even bij hem langs om te praten." Eric knikte en ging na een tijdje naar buiten, ik ging mee en liep naar het huis van Koen terwijl Eric naar Brigitte ging. Ik wist dat het fout was, ik wist het, ik wist dat ik nooit met Eric had mogen kussen, ik wist dat dit me alleen maar meer in de miserie zou brengen. Verdomme!

Toen ik na 5 minuutjes aankwam bij Koen zijn huis, zag ik dat er boven licht brandde. Ik belde met een klein hartje aan en niet veel later ging de deur open. "Wat kom jij doen?" zei Koen kwaad, ik zag dat hij rode ogen had, wat betekende dat hij had gehuild. Ik voelde me schuldig, heel schuldig. "Ik wil even met je praten." Zei ik stil terwijl ik in zijn mooie ogen keek. "Ik niet!" zei hij kwaad, hij wou de deur toeslaan. Maar ik hield hem tegen. "Aub?" zei ik. Na een tijdje liet hij me toch binnen. "Sorry Koen, ik meende die kus niet!" zei ik toen ik in de zetel zat met Koen naast mij. Hij haalde zijn schouders op, ik zuchtte "Kijk, er is een iemand waarvan ik echt hou en die persoon zit nu naast mij. Koen aub ik kan niet zonder u!" terwijl er een traan over mijn wang rolde, keek Koen naar benden. "Waarom kus je dan met Eric? Als ik de persoon ben waarvan je houdt?" zei hij hopeloos. Ik zag dat hij zijn ogen ook niet droog kon houden. "Ik weet het niet, maar ik weet wel het, het stomste is dat ik ooit gedaan heb! Aub Koen, ik zie je graag! Alleen u!" zei ik terwijl ik mijn hand op zijn arm legde. Hij keek naar mijn hand die op zijn arm lag en keek dan in mijn ogen. "Ik zie je ook graag, maar hoe kan ik je nu nog vertrouwen?" Ik zuchtte en alweer rolde er een traan uit mijn oog. "Sorry Koen, je betekent zoveel voor me, sorry. Jou bedriegen was het stomste wat ik ooi heb gedaan! Echt waar, Koen! Maar als je me echt niet meer wil, begrijp ik het. Het is jou keuze en die zal ik respecteren. Sorry." zei ik terwijl ik rechtstond om naar de deur te gaan, ik keek nog eens om en zag Koen zitten, hij keek nog steeds naar de grond en zei niks. Ik besloot te vertrekken en me erbij neer te leggen dat het nooit niks meer zou worden tussen ons. Ik deed de voordeur van Koen zijn huis open en vertrok.

Ik was ongeveer 10 stappen van Koen zijn huis verwijderd. Tot ik opeens een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en er stond een man met een lange baard en een snor, hij nam me vast en zei "Gij ziet er een schone madam uit!" ik werd bang en wou weg lopen, maar hij hield me tegen. Hij kwam al maar dichterbij en legde zijn armen rond mij. Een enorme zweet geur drong mijn neus binnen. Ik probeerde los te wringen maar hij was te sterk voor mij. "HELP!" riep ik nog voordat hij mij kuste, maar opeens liet hij mij los. "EY! BLIJF MET JE POTEN VAN MIJN LIEF!" riep Koen opeens. De man wou gaan lopen, maar Koen hield met tegen. Hij sloeg een paar keer tegen zijn gezicht en zei "MAKKER NOG EEN KEER EN JE GAAT WA MEEMAKEN! VERSTAAN?" de man knikte bang en toen Koen hem losliet liep hij zo snel als mogelijk weg. Koen liep mijn richting uit en hurkte op de grond, aangezien ik tegen de muur zat. "Gaat het?" vroeg hij bezorgd terwijl hij zij hand op mijn schouder legde. Ik knikte en vroeg hoe het komt dat hij het gehoord had, want ik verondersteld dat hij mijn 'help' niet gehoord had omdat zijn deur en ramen toe waren. Hij keek even naar de grond en zei toen "Toen je vertrok had ik spijt, ik wou bij je zijn, ik miste je, daarom ging ik kijken door het raam. Maar toen ik die man zag en zag wat hij deed liep ik naar buiten." Mijn ogen fonkelden bij zijn eerste woorden. Hij miste me, hij wou bij me zijn. Ik gaf hem een knuffel en bedankte hem. Toen we elkaar loslieten hielp Koen mij recht te staan, doordat Koen mij rechttrok stonden we nogal dicht bij elkaar. Koen keek in mijn ogen en ik in de zijne "Sorry Koen." Zei ik nog, voordat hij mij kuste. We losten elkaar een beetje later en Koen vroeg al lachend "Is dat beter dan die man?" Ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht en zei "Veel beter!"