De vriendschap die de liefde bedroog

~36~

Brigitte

Hier zat ik dan, alleen, zonder Eric. Ik miste hem, stiekem hoopte ik dat hij ging langskomen. Maar daar rekende ik niet op. Ik nam een kommetje druiven en ging in de zetel zitten, niet dat ik echt honger had maar ik had nog niks gegeten, dus ik moest wel een paar vitaminen op nemen. Ik wou net een druifje nemen totdat ik de bel hoorde. Ik vroeg me af wie het zou zijn. Ik ging naar de deur en opende die. Daar stond hij, Eric. "Wat kom je hier doen?" vroeg ik nogal kwaad, eerlijk gezegd was ik meer teleurgesteld dan kwaad, ik miste hem gewoon zo hard! "Ik wou even praten." Ik twijfelde even maar liet hem toch binnen. Hij kwam naast mij zitten in de zetel en begon. "Sorry Brigitte voor alles wat ik gedaan heb, die kus met Tineke was niet gemeend! Ik zweer het!" ik keek hem aan en keek dan naar de grond. "Och Eric! Wat wil je eigenlijk? Dat ik zeg dat alles vergeven is? Dat ik het niet erg vind dat je me voor de 4 de keer bedrogen hebt?" zei ik kwaad. Hij zuchtte en zei dat het hem echt spijt. Weer keek ik even naar zijn gezicht en ik zag dat hij begon te wenen. Hij was zo schattig! "Ik weet het niet Eric, ik zie je graag maar je hebt me pijn gedaan, veel pijn." Zei ik terwijl ik ook een traan liet rollen over mijn wang. Eric had het blijkbaar gezien en zei "Brigitte, ik wil dat je nog 1 ding weet." Ik keek hem vragend aan. "Ik...ik was al vanaf dag 1 smoorverliefd op u! Ik kon gewoon weg niet meer slapen, omdat ik constant aan jou dacht. Ik zie je graag Brigitte! Die kus met Tineke of Emma was niet gemeend, het was niet hetzelfde als met u! De enige vrouw die voor mij telt ben jij! Echt waar Brigitte, ik zie u doodgraag! Ik kies voor u, al vanaf ik u ken! Ik zou een moord begaan als ik u maar terugkrijg..." zei hij terwijl hij een paar tranen liet vallen. Ik hoorde aan zijn stem en aan zijn doen dat hij oprecht was, dat hij het echt meende. Even was het stil, een aangename stilte vond ik. Zijn woorden raakten me hard, ik zag hem zo graag! Hij was mijn grote liefde, maar ik wist niet of het wederzijds was. "Eric?" vroeg ik na een grote stilte. Hij knikte angstig. "Waarom deed je dit? Als ik zogezegd de enige ben voor jou?" Ik zag dat mijn woorden hem raakten, maar ik hield me sterk. "Ik..." hij zuchtte en liet zijn hoofd zakken. "Ik... ik ben een onzekere man. Ik wist niet of je de ware was. Ik weet zelf amper waarom. Ik weet maar een ding Brigitte, en dat is dat ik u graag zie. Als het niet meer wederzijds is of als je me niet meer wilt zien. Oké, maar zeg het me dan." vervolgde hij. Ik zuchtte luid en kwaad, ik schudde zacht mijn hoofd, ik probeerde niet in zijn ogen te kijken ookal wou ik niks liever. Ik zou mijn zwakte voor hem weer vinden en me misschien weer laten kwetsen. Ook Eric liet een grote hoeveelheid lucht langs zijn mond ontspannen, maar bij hem was het meer van verdriet. Hij begreep wat ik wou zeggen. Hij knikte zijn hoofd terwijl er een traan over zijn verslagen gezicht liep en draaide zich om, om zo te vertrekken. Ik zag hem wandelen met zijn hoofd naar beneden. 

Wat heb ik nu net gedaan? Heb ik nu niet de man waar ik zo van hou weggestuurd? Het voelde slecht, zo slecht. Ik zag hem graag, veel te graag om hem te laten gaan. Ik kan niet zonder hem. Hij heeft me hard gekwetst, maar hij heeft spijt, veel spijt. Verdomme!

Eric

Ik snapte Brigitte compleet, ik heb haar te vaak hard gekwetst. Ik moest haar loslaten, en haar het geluk gunnen die ze verdiende. Zonder mij. Ik liep richting mijn huis tot ik plots een zacht hand op mijn schouder voelde. Ik draaide mij om. Daar stond iemand die ik totaal niet verwachtte. Ik kreeg een zwakke glimlach op mijn gezicht. We keken elkaar minuten lang in de ogen zonder 1 woord te zeggen. Ik wou de aangename stilte doorbreken door iets te zeggen, maar ik werd het zwijgen opgelegd. Ze legde haar vinger op mijn lippen en maakte een sissend geluid, dat betekende dat ik moest zwijgen. Ze kwam dichter met haar hoofd en teder haar lippen op de mijne. Dit had ik niet verwacht. We losten even later onze lippen van elkaar. Weer wou ik iets zeggen maar zij was eerst. "Ik weet dat je me hard gekwetst hebt, heel hard. Maar ik weet ook dat je enorm veel spijt van hebt. Ik ga me wagen aan een nieuwe kans, samen met jou. Ik weet dat jij mijn grote liefde bent, en die kan ik echt niet laten gaan. Ik zie u graag Eric! Maar alsjeblief, doe me dat niet meer aan. Ik ga daar kapot van!" Haar woorden raakten me echt. "Brigitte, je weet niet hoe gelukkig je mij nu maakt. Ik zie u doodgraag en ik zweer dat ik je dit nooit meer aandoe. Ik heb ingezien dat er maar 1 fantastische vrouw is op heel deze wereld, 1 vrouw die me écht gelukkig maakt, 1 vrouw die ik van hou. En die ene vrouw heet Brigitte Broeckx." Ze kreeg een grote glimlach op haar mooi gezicht. Ik drukte nogmaals mijn lippen op de hare. Ik legde mijn handen in haar warme hals terwijl Brigitte haar handen in mijn zij legde. Ik had haar terug! Dit was GE-WEL-DIG!

~volgende dag~

Koen

Ik stond op en ging naar de badkamer, ik was vrolijk, heel vrolijk! Ik ging fluitend naar beneden en at een boterham. Ik zag dat het tijd was om te vertrekken, dus stapte ik naar buiten, een jas had ik niet nodig. Het was een zonnige dag vandaag. Ik stapte in mijn auto en reed met luide en vrolijke muziek naar het kantoor.

Toen ik aankwam op kantoor, zat bijna iedereen al in de refter. Floor was bezig over haar avondje gisteren, dat ze met haar zus had afgesproken. Totdat ik binnenkwam was iedereen opeens heel stil. Tineke stond recht en liep naar me toe. Ik nam haar trots vast en kuste haar. We losten elkaar weer en ik ging trots gaan zitten. "Ohn! Is het weer goed tussen jullie?" vroeg Floor. "YES!" zei ik trots, waardoor Tineke een grote glimlach kreeg op haar gezicht. We praatten nog even verder totdat Eric binnenkwam. Hij zette zich op zijn vaste plaats en zei niks, ook de rest was stil. Even later kwam Brigitte binnen. Eric keek op en kreeg een enorme glimlach op zijn gezicht. Ik snapte het niet, dus keek ik naar de rest die het blijkbaar ook niet begreep. Hebben die dat dan ook bijgelegd? Vroeg ik mij af. Eric stond recht en ging richting Brigitte. Hij nam Brigitte stevig vast en kuste haar liefdevol. Precies zoals in de films! Ik keek eens rond om de reacties te zien van de collega's en die waren best grappig. Niemand had dit verwacht, maar het is beter zo dan die ruzie van gisteren. Ik keek ook eens naar de chef en hij kreeg zelfs een beetje traanogen. Eric en Brigitte losten en keken in het rond. "Jaja, wij zijn voor elkaar gemaakt!" zei Brigitte trots. Eric lachte zacht naar Brigitte terwijl hij haar hand vast nam. Hij knikte en zei "Jullie zijn allemaal getuigen van mijn woorden." zei hij terwijl hij zo trots Brigitte vast had. Dat was zo schattig. Ik keek Tineke aan en nam haar hand ook vast. "Ik ben ontzettend blij dat dit gebeurd is. Dat dit, mijn droom, uitgekomen is. Mijn droom, jah. Elke nacht droomde ik over een pracht persoon! Een persoon waarvoor ik ALLES zou doen! Een persoon die ik ontzettend graag zie! De persoon die ik zoveel pijn en verdriet heb bezorgt. Dat had ik allemaal nooit mogen doen. Ik wist gewoon niet wat er in me omging, maar nu? Weet ik het wel. Ik ben tot besef gekomen dat ik maar 1 persoon wil! Dat ik maar 1 persoon zo graag zie!" zei Eric trots. Hij richtte zich tot Brigitte. 

Brigitte

Zijn woorden waren zo mooi, ik zag hem zo graag. Hij richtte zicht tot mij en nam mijn handen beiden vast. "Brigitte, ik zal u altijd voor alles beschermen. Ik zal altijd van u houden. Mijn leven is veel beter geworden met u! Ik hou ongelooflijk veel van u!" zei hij blij. Hij liet 1 hand los en ging op zijn knieën zitten, hij haalde een klein doosje uit zijn jaszak en keek me aan. "Brigitte. Ik wist niet hoe ik het moest bewijzen, hoe ik kon bewijzen dat ik alleen van u hou. Maar ik heb het gevonden. Wil je met mij de rest van u leven delen? Wil je mijn vrouw worden? Wil je mevrouw Buelens worden? Wil je met mij trouwen?" zei hij toch wel een beetje onzeker. Ik had dit niet verwacht. Ik was zo geschokt, maar toch zo blij. Ik wierp mijn hand voor mijn mond en knikte hevig mijn hoofd. Hij deed de mooie ring rond mijn vinger en stond recht. Ik omhelsde hem vervolgens kuste ik hem zo liefdevol. Ik had de juiste beslissing genomen, om voor hem te gaan. Ik zag hem ZO GRAAG! Ik keek naar de collega's die dit blijkbaar ook niet verwacht hadden. Ze stonden al snel bij ons om ons te feliciteren.