Ik werd gewekt door het gepiep van mijn wekker. Nog half slapend zoek ik naar de uitknop van dat rotding... 'Oh nee! Ik wil niet opstaan... ', kreun ik en trek mijn kussen over mijn hoofd. 'Ik wil niet naar school. Want, niet naar school betekend geen onvoldoende voor wiskunde... En geen onvoldoende voor wiskunde, betekend de enige kans dat mijn droom ooit uitkomt niet voor mijn oge voorbij zien vliegen.', mompel ik tegen mijn kussen. Ik zucht en met veel tegenzin sta ik op. 'Komop Oliv! Vroeg of laat krijg je die punten dan toch te weten...', spreek ik mezelf moed in. Nu moet ik het alleen nog geloven ook...
De rest van de ochtend verloopt... Tja, als in een waas. Van alles wat mam, pap en Aurélie deze morgen aan tafel zeiden... En van alles wat Margot en Timo vertelden, is nog niet eens de helft blijven hangen. Het enige waar ik aan kan denken is het concert... En Harry... En hoe zijn mooie, groene ogen mij nu zeker nooit aan zullen kijken. Het laatste lesuur voor de middag breekt aan... En jha, natuurlijk is dat wiskunde! 'Op naar mijn ondergang...', zucht ik tegen Magi wanneer we het wiskundelokaal binnen stappen. 'Ach, doe nou niet zo, Oliv! Misschien valt het allemaal wel mee!', moedigd Margot me zelfzeker aan. Achja, wat kan ik zeggen... Leuk geprobeerd... 'Wel, dat is dan één iemand die dat gelooft!', zeg ik sarcastisch. Ik zet me achter mijn mijn tafeltje. Het enige wat ik nu kan doen is afwachten... Meneer Reeds komt de klas binnen. Ik frons mijn wenkbrauwen bij het zien van zijn abnormaal vrolijke gezicht... Ik bedoel, hij heeft een glimlach van oor tot oor! Ik laat mijn hoofd in mijn handen zakken en zucht... Oh nee, dat betekend niet veel goeds... Altans niet voor mij. 'Beste vrienden en vriendinnen van me! Hier heb ik jullie testen terug! Ze waren echt héél goed... Wel, op een paar na dan...', zegt hij en begint vrolijk de tests uit te delen. Jha, ik voel het al aankomen... Natuurlijk hoort mijn test bij 'de slechte van de klas'. Meneer Reeds komt steeds dichter en dichter naar mijn tafeltje... Nee... Nee, nee, nee... Dit is het einde... En dan is het moment van de waarheid aangebroken... Meneer Reeds houdt halt aan mijn tafel. 'Juffrouw Smith! Ik heb geen idee wat jij hebt uitgehaald tijdens het studeren...', begint hij. Oh nee... Ik zucht en sluit mijn ogen terwijl hij mijn test op mijn tafel laat vallen en zijn zin afmaakt: 'Maar wat het ook is... Het heeft duidelijk gewerkt!'. Bij het horen van zijn laatste woorden vliegen mijn ogen open. 'WAT?!!', roep ik verwonderd uit een staar naar de test in mijn handen. 'Een... Een, een, een... Een 27 op 30?! OH MY GOD!', gil ik met een lach tot achter mijn oren. Ik kan het niet geloven! Hoe hebt ik het gedaan? Blijkbaar is er toch iets van de leerstof blijven hangen! Ik krijg de lach niet van mijn gezicht. Ik kan maar aan één ding denken... One Direction, Harry Styles... Beware, 'cause Olivia Smith is on her way!
___________________________________________________
Hier is hoofdstuk vier al!! Wauw, dit gaat vooruit!! Wil je het vervolg weten? Let me know... You know what to do!!
Xxxxx Sien♥
