De vriendschap die de liefde bedroog

~7~

Eric

Koen was al een tijdje binnen in het kantoor van de chef. Ik was zo kwaad op mezelf! Ik zag Brigitte nergens, ik ging eens gaan kijken of ze aan onze bureau is. Ik kwam binnen en zag ze zitten met rode ogen. "Waarom heb je geweend?" vroeg ik schuldig. Ze negeerde me en keek naar beneden. Ik voel me schuldig, waarom heb ik dat toch gedaan? Maar waarom heeft Brigitte geweend? Ik snap er niks van. Ik had ook veel pijn aan mijn oog, ik had dan ook een blauw oog en een paar schrammen. Ik liep uit de bureau van Brigitte en mij en ging naar de keuken, waar de verbanddoos lag. Ik was nog maar 5 minuten alleen in de keuken of Tineke ging een tas koffie halen. "Sorry" zei ze. "Is niks, jij kan door ook niet aan doen." Zei ik stil. Ze zag dat ik het moeilijk had, om mijn gezicht te verzorgen. "Moet ik helpen?" vroeg ze. "Als je wilt." Antwoordde ik. Ze nam een flesje met ontsmetting uit de EHBO-doos en deed er een beetje op een doekje. Ze dipte het over mijn wang, waar ik een wonde had. We stonden redelijk dicht bij elkaar. "Koen heeft je hard vast gehad." Zei ze. Ik haalde mijn schouders op.

Brigitte

Ik was woest, maar ook zo teleurgesteld! Waarom eigenlijk? Ben ik dan echt verliefd op hem? Misschien spreekt hij echt de waarheid en was dat echt zijn bedoeling niet? Duizend vragen spoken door mijn hoofd. Ik besloot om even naar de keuken te gaan voor een tas koffie. Toen ik binnenkwam zag ik Eric en Tineke behoorlijk dicht van elkaar staan. Ze waren alle 2 geschrokken en Eric zei "Brigitte, dit is niet wat je denkt!". Ik zei niks en liep kwaad, maar ook verdrietig de keuken uit. Ik zag dat Tom op me af kwam en vroeg "Brigittetje wat scheelt er?" Ik zei niks en wees naar de keuken, waar Eric en Tineke stonden. Ik voelde dat mijn ogen zich met tranen vulde, dus besloot ik naar buiten te lopen zodat ze het niet zouden merken. Ik liep en liep. Naar waar? Geen idee! Gewoon waar ik even alleen kon zijn. Ik was zo verliefd op Eric! Met die gedachten zette in me tegen een boom in het park. Na een paar minuutjes naar de grond te zitten staren voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en zag Eric. "Eric, wat doe jij hier? Moet je niet bij je Tineke zijn?" vroeg ik bot. Ik zag dat hij schrok. "Brigitte, ik zeg het nog eens, ik was zat! Ik wist het de volgende ochtend al niet meer, dat wil toch iets zeggen? Ik voel echt niks voor haar. Er is maar 1 vrouw dat in mijn hart hoort! En die ene vrouw is iemand waar ik echt van hou" zei hij lief. Ik was teleurgesteld, hij is dus verliefd en ik maak geen kans meer. "Die ene vrouw heeft mooie lange, bruine haren en mooie bruine ogen." Zei hij. Ik keek naar mijn voeten, want mijn ogen vulden hun stil aan weer met tranen. Ik zag dat hij voor me kwam zitten, hij legde zijn hand op mijn gezicht en zei "Brigitte, ik heb maar bij 1 iemand een speciaal gevoel, het gevoel dat er duizend vlinders in mijn buik rondfladderen en die ene vrouw... zit hier voor mij." Ik keek hem onverstaanbaar aan. Een kleine glimlach vond plaats op mijn gezicht.

Onze hoofden kwamen dichter bij elkaar. We keken in elkaars ogen, maar opeens besefte ik dat dit niet kon. Ik stond recht en wou vertrekken, maar ik voelde een sterke, maar zachte hand mij terugtrekken. Eric legde zijn handen in mijn heupen. "Brigitte, Ik hou van u! Al van de eerst dag dat ik u zag, was ik van slag! Ik durfde het nooit zeggen. Echt waar, ik zie u graag Brigitte!" Ik kon mijn oren niet geloven! Was hij echt verliefd op mij? Onze hoofden kwamen dichter bij elkaar, nog dichter, nu waren onze lippen 3 cm van elkaar. "Brigitte! Eric!" hoorden we in de verte, we lieten elkaar los en keken verlegen naar elkaar. "Hier!" riep ik en zag dat Floor en Femke naar ons toe liepen. "Waar zaten jullie, we hebben jullie overal gezocht?" zei Femke. "De chef wil nog iets bespreken met ons allen. Kom we gaan naar het Kantoor!" Zei Floor. Moest dit nu echt? Ik had bijna de man van mijn dromen gekust! Dacht ik in mij zelf. Eric lachte zacht naar mij en ik lachte terug.

Eric

Ik had dus bijna de vrouw waar ik al jaren op verliefd ben, gekust! Zou zij dan hetzelfde voelen? Ik was wel blij dat ik het eindelijk gezegd had! We waren aangekomen op het kantoor en gingen naar de refter. Iedereen was er al, behalve Koen want die was al naar huis. Ik zette me naast Brigitte en keek dan naar de chef, die vooraan stond. "Ik wou jullie nog iets aankondigen, hou dit weekend zeker vrij, want er staat iets op de planning." "Wat?" Vroeg Floor enthousiast. "Dat zeg ik morgen als Koen ook terug is." Iedereen knikte en vertrok uit de refter. Ik keek Brigitte nog eens verliefd aan en zij mij, ik begon te blozen dus keek ik naar mijn voeten. Ze moest lachen en ging dan naar haar locker, wat ik ook deed. Als iedereen op de parking stond, namen we afscheid "Tot morgen everybody!" lachte Floor. Ik stapte in mijn auto en reed naar huis. Onderweg dacht ik constant aan Brigitte. Zijn wij nu een koppel? Houd zij ook van mij?