Nasza historia- Natalia i Kuba

28

Rozdzisł napisamu przez marcysia27

Od kiedy jestem z Kubą odżyłam. Jeszcze nigdy z żadnym mężczyzną nie było mi tak dobrze jak z Kubą. Choć na początku naszej znajomość nie byłam przyjaźnie do niego nastawiona co skutkowało częstymi kłótniami, to teraz żyć bez siebie nie możemy. Do dzisiaj dziwię się jak Kuba wtedy ze mną wytrzymywał. Niestety taka już jestem prędzej przychodzi mi nakładanie maski niż okazywanie uczuć. Moją wadą też jest łatwowierność gdyby nie to pewnie nie byłoby Marcina nie wycierpiałabym tyle ile przyszło mi przeżyć. Czasu jednak nie cofne pozostało mi cieszyć się z tego co mam. Jak nie ma przy mnie Kuby obok to czuje pustkę w sercu. Czasami mam ochotę zrobić kolejny krok, którym jest wspólne mieszkanie jednak obawiam się, że coś zrobię, powiem coś co zrani Kubę. Jednak stanie w miejscu nic mi nie da. Muszę zaryzykować zanim Kuba się mną znudzi. Postanowiłam napisać do Kuby.

- Tęsknie za Tobą Kuba pomimo, że jeszcze godzinę temu się widzieliśmy. Chciałabym z Tobą porozmawiać
Kuba: Zaraz u Ciebie będę daj mi dziesięć minut
- Nie musisz możemy przez telefon porozmawiać
Kuba: I tak nie mogę zasnąć nie mając Ciebie obok siebie więc zaraz się widzimy słoneczko

Nawet jakby Natalia do mnie nie napisała to sam chciałem do niej pojechać. Bez niej obok czuję w sobie pustkę. Dzięki niej moje życie stało się szczęśliwsze i lepsze. Każdego dnia sprawia, że chce mi się żyć. Odkąd jesteśmy razem widzę codziennie jak otwiera się na mnie i na moją miłość jaką ją codziennie darzę. Spróbuje zaproponować jej wspólne mieszkanie. Mam nadzieję, że nie spowoduję to ponownego zamknięcia się Natalii na uczucia.