SEEING YOU ( MY HOTTEST BILLIONAIRE HUSBAND SEASON 2) COMPLETE

DIAMOND 45: PREGNANT

ALEXANDER POV (POINT OF VIEW)

"Pwes kasalanan na ng puso dahil kahit sino sinong tao ang tinutukoy mong Girlfriend mo!!" Sigaw niya sa akin at pumasok sa Kotse niya saka pinaalis ito. Damn!!!! Shit!!

"Arrghhhh!!!!" Sigaw ko. Damn! Damn!

"Alexander." Galit kong tinignan si Kim.

"Diba sabi ko sayo tigilan mo na ako!!? Ano ba! Kim! Hindi kita mahal!" Sabi ko habang sinisigawan siya. Galit na galit ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ako naniniwalang hindi siya si lovelyn.

"Para saan ba iyong panliligaw mo sa akin!? Ha? Alexander! Ako yung nandito para sayo. Ako yung naging karamay mo! Hindi paba sapat sayo yung pagmamahal na binigay ko!?" Napatingin ako sa kanya dahil umiiyak siya. "Alexander please. Ako yung nandito kalimutan mo na siya please." Iyak nitong sabi. Umiling iling ako. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang hindi siya kalimutan.

"Mahal ko siya kim"

"Hindi ka niya mahal! Hindi ka niya maalala diba? Kung mahal ka niya dapat hindi ka niya sinaktan kanina! Sinabi niya na sayo na hindi siya si lovelyn!"

"No! Please." Sabi ko at hinawakan siya sa braso. Nakokonsensiya ako sa kanya dahil sinaktan ko si kim. "Itigil na natin to. Tinitigil ko na ang panliligaw sayo. Tigilan mo na ako. You deserve someone." Sabi ko. Umiling iling ito habang umiiyak.

"No. Ikaw ang mahal ko Alexander please."

"I'm sorry kim. But I don't love you." Binitawan ko siya.

"Please. Alexander.mababaliw ako pag mawala ka sa akin please. Wag mo akong iwan. A-ano bang gu-gusto mo? Magpapalit ako ng mukha? Ano? Palitan ko ba ang mukha ko para mahalin mo lang ako please tell me!" Hindi ako makasagot sa sinabi nito. Niyakap niya ako. Damn!

"Please. Kim. Tama na." Inalis ko ang mga kamy niya sa pagyakap sa akin at tinalikuran ko siya.

"Paano yung magiging anak? Paano yung anak natin Alexander?" Napahinto ako sa sinabi nito. Anak? Hindi ako makagalaw. Damn! Anong sinasabi niya?!

"Anong sabi mo?!"

"Buntis ako Alexander. Ikaw ang ama. Itataboy mo nalang ba kami ng magiging anak mo?!" Naiiyak nitong sabi. What the fuvk! Buntis siya? At ako ang ama.

"Stop this nonsense conversation kim. Hindi ka nakakatuw!" Inis kong sabi.

"Hindi ko nagbibiro. Alexander. Buntis ako. Remember yung may nangyari sa atin two months ago? I'm pregnant 2months from now.!" Gulat na gulat ko siyang tinignan. 2months pregnant? Pero bakit ngayon niya lang sinabi sa akin? Naguguluhan ako.

"Mag papacheck up tayo. Gusto kong malaman kung totoo ang sinasabi mo!" Sabi ko at hinila siya papuntang kotse ko. Lovelyn. Nagkasala na ako sayo but this time hindi na. Sisiguraduhin kong mali ang sinasabi niya.

"Alexander. Alexander. Hindi naman natin kailangan mag pa check up eh. Heto ang pregnancy test ko. Tingnan mo!" May inabot sa akin ito ng maliit na bagay kaya tinignan ko ito. Two red lines. Pigil kong hininga habang tinitigan ang pregnancy test niya. Buntis nga siya. Damn!!!! No! No! No! Hindi to totoo.

"Alexander please. Para sa bata wag mo na akong iwan please." Galit na galit kong pinaghahampas ang manibela! Damn! Damn!

Play song: Lason Mong Halik

@Bakit ganyan ang 'yong pag-ibig
Na ang akala ko ay langit
Nilaru-laro mo lamang ang pusong naiidlip
Sa yakap mo ay nagayuma
Pag-iwas ay di ko na kaya
Hanggang ngayo'y hinahanap hanap parin
Ang lason mong halika*

"Tatanggapin ko ang bata Kim. Pero tatandaan mong kahit kailan hindi kita mamahalin."

"Alexander"

"Tatanggapin ko ang bata kim pero tandaan mong kahit kailan hindi kita mamahalin. Dahil si lovelyn lang ang pwedi kong mahalin." Ulit kong sabi. Titig na titig akong nakatingin sa kalsada. Nasa loob lang kami ng kotse.

"Alexander. Please wag namang ganito."

"Damn!! Kung hindi moko dinala sa condo mo! Hindi mangyayari to! Alam mong kasalanan mo ito!" Sigaw ko sa kanya.

"Hindi ko lang ito kasalanan Alexander. Kasalanan mo din ito! Bakit ba sa akin mo sinisisi ang lahat!" Sigaw niya rin sa akin. Inis akong bumaba ng kotse at naglakad. Damn!

"Alexander!/Alexander." Napahinto ako ng may dalawang babaeng tumawag sa akin. Kilala ko ang isang boses nayun. Humarap ka agad ako at si lovelyn. Kasama niya yung isang lalaki. Si kim naman nasa likod nila.

"Lovelyn!" Takbo kong pinuntahan siya at hinila. Niyakap ko ito. Damn!! Damn!!! Naiiyak ako. Ito lang ang babae na kayang kong mahalin. Ito lang.

"I'm sorry. Please. Wag mo na akong iwan ulit. Please." Pagmamakaawa ko. Damn! I miss her so much.

"Alexander." Kumalas ako sa pagkayakap sa kanya at tinignan siya.

"Kilala mo na ako? Naalala mo na ba ako babe?" Naiiyak kong sabi. Nakatingin ito sa akin at naiiyak narin. "Don't cry please. Hindi ko kayang makita na umiiyak ka. Please wag ka ng umiyak." Pinahid ko ang mga luha nito gamit ang mga hintuturo ko. Naiiyak narin ako. Pero nagulat ako ng pinahid niya ang mga luha ko.

"Naalala kita. Naalala kita 😭😭😭 Alexander. Naalala kita. I'm sorry. I'm so sorry! 😭" iyak nitong sabi. Niyakap ko agad ito. Damn! Thank you God. For coming back this girl for me. Thank you. Thank you so much.

"Thank you babe. Thank you." Naiiyak kong sabi. Tumulo na ang mga luha ko. Kumalas siya sa pagyakap sa akin at tumutulo parin ang mga luha nito.

"Naalala kita. Pero hindi lahat. Pero kilala ka ng puso ko Alexander. Kilalang kilala ka ng puso ko. Huhuhuhu😭😭😭😭" damn! Lumuhod ako rito. Hindi ko kayang saktan ang babaeng to. Hinding hindi ko kaya.

"Babe. Thank you. I'm sorry for everything. I'm sorry.😭😭" pumantay siya sa pagkaluhod ko at hinawakan ang mukha ko.

"Malandi kang babae ka! Tigilan mo na ang boyfriend ko!" Bigla nalang tinulak ni kim si lovelyn kaya tumayo agad ako at pinatayo ito

"Damn! Ano bang problema mo!"

"Alexander! Hindi siya si lovelyn! Ano ba! Wake up!" Sigaw nito sa akin.

"Siya si lovelyn kim. Ang babaeng mahal ko." Matigas kong sabi. Umiiyak ito at lumuhod sa harap namin. Anong ginagawa niya? Shit!

"Pleased Alexander. Wag mo na akong iwan please  ako nalang please. Ako nalang. Paano yung magiging anak natin? Paano?" This time hindi na ako maka galaw. Tinignan ko si lovelyn at gulat na gulat siyang nakatingin kay kim.

"Anong sabi mo?" Nauutal na tanong ni lovelyn. No please.

"Buntis ko ako lovelyn. Si Alexander ang ama. Please wag mo siyang ilayo sa akin!" Tinignan ko si lovelyn. At umiiyak ito.

"Babe." Bumitaw ito sa pagkahawak sa akin at tinignan ako  "babe please. Hindi ko iyon sinasadya! Akala ko kasi-"

"Alexander. Kung kailan pa kita naalala. Ngayon pa lang malaman na niloloko mo ako.😭😭" umiiyak na ito. Shit!

"No. No. Hindi kita niloloko. Kahit kailan. Hindi kita niloko. Please  makinig ka muna sa akin." Pagmamakaawa ko.

"Narinig ko na ang kalokohan na ginawa mo! Ano pabang ginawa mo?!" Sigaw nito. Lumayo siya sa akin at naglakad papunta sa lalaki. Damn! Hinabol ko siya pero hinarangan ako ng lalaki.

"Bro. Sapat nayun. Wag mo na ngayon." Sabi nito at umalis na.

"Lovelyn! Babe! Please!" 😭😭😭 no please. Tawag ko dito. Napaupo ako habang umiiyak. Babe!

AUTHORITIES NOTE 😭😭😭😭😭
Ito na. Ito na talaga. Kung kailan naalala siya. Saka niya nalaman na niloko siya. Huhuhuhu. Alam niyo bang naiiyak din ako habang sinusulat ko ito. May feelings din ako ako noh 😭😭😭