Unexpected Love (Completed)

Chapter 38

Sam's P. O. V

"Doreen! " napalingon ako sa tumawag ng pangalan ko kaya napahinto ako sa pag lalakad. "Doreen I'm so sorry for the two of you, ako ang may kasalan kung bakit kayo naghiwalay, I'm so obsessed with him at hindi ko na control ang sarili ko kaya nagawa kong halikan siya. " umiiyak nitong sabi.

"Lizel, alam kong mahirap itong paniwalaan pero, mabuti narin  na naghiwalay kami ngayon, gusto ko kasing hanapin ang sarili namin, pinapatawad na kita sa ginawa mo pero sana ay maintindihan mo ang desisyon ko. Hindi naman dahil sayo kung bakit kami nag hiwalay, ayaw ko lang na may masaktan ulit sa inyo ilalayo ko muna ang sarili ko para wala ng mapahamak ulit."

"I hope you will feel better soon, I will respect your decision, I will miss you Doreen" niyakap ko siya ng mahigpit bago ako nagpatuloy sa paglalakad.

"I'm sorry Sabrina for all of those mess" paumanhin ng mommy ni Kyla.

"It's okay Mheelissa, hindi kasalanan ng anak mo yun, hindi niya kasalanan ng mag karoon ng sakit na ganoon" niyakap ni moomy si tita Mheel. "So ano na ang gagawin niyo sa bata? "

"Plan naming bumalik muna sa U. K. ni Irvine para doon ipagamot si Kyla."

"I see, take care always"

Nagyakapan sila ulit bago napag desisyonan ni tita Mheel na umalis na.

Tahimik akong sumakay sa likod ng kotse, sinandag ko ang ulo ko sa bintana at tahimik na nag drive si Ate.

"Okay ka lang ba? " napatingin ako sa salamin kung saan nakatingin sa akin si Ate.

"Pagod na ako ate" walang lakas kong sabi.

"Did you hear his explanation?" umiling nalang ako. "Did you say goodbye?"

"Ate ayoko na!" sigaw ko saka sunod sunod na pumatak ang luha ko. "Pagod na pagod na ako, sa tingin ko puputok na utak ko kakaisip sa kanya, ayoko na siyang maalalang umiiyak ng dahil sa akin, pagod na ako sa lahat ng nangyari" umiiyak ko sabi kaya natahimik siyang nag drive.

Patuloy parin ako sa pag iyak habang nakatanaw sa napakalaking ospital na nagsisimula ng lumayo at mawala sa paningin ko. Kasabay ng pagbuhos ng luha ko ang pagpatak ng ulan.

'With December comes the glimmer on her face..'

'And I get a bit nervous, I get a bit nervous now..'

'In the twelve months, I wont make friends with change..'

'When everyone's perfect..Can we start over again?..'

Lumakas ang paghikbi ko at ganoon din ang pag patak ng mga ulan, kumalabo na ang paningin ko dahil sa kakaiyak ko, kaya naisandag ko nalang ang ulo ko sa bintana dahil pakiramdam kong pagod na pagod na ako.

'The playgrounds they get rusty..And your heartbeats another ten thousand times before...'

'I got the chance to say...I miss you..'

Napang hihinaan na ako ng loob dahil sa mga alaalang nabuo namin sa naka lipas na kalahating taon.

'When it gets hard..I get a little stronger now.. I get a little braver now..'

'And when it gets dark.. I get a little brighter now.. I get a little wiser now..'

'Before I give my heart away..'