I love you, will you marry me? || Yungblud

13

- Adam, muszę ci coś powiedzieć.. - powiedziałem, a kiedy usłyszałem zgodzę w postaci mruknięcia wziąłem głeboki wdech.
- Ja... ja chyba... się... - kiedy zacząłem w oczach pojawiły mi sie łzy. - Nie mogę.. - powiedziałem i wybiegłem z pokoju hotelowego, a następnie z hotelu. Pierwsze na co wpadłem to na to żeby pójść do Sarah. Biegłem bardzo bardzo szybko. Kiedy byłem na miejscu, zadzwoniłem dzwonkiem do drzwi i kucnąłem chowając twarz w dłoniach.
- Jestem pizdą.. - powtarzałem sobie tak dopóki Sarah nie otworzyła drzwi.
- O hej Da.. - przerwała kiedy zobaczyła w jakim jestem stanie. - Oh Dominic... - dodała smutnym głosem i podniosła mnie z ziemi prowadząc do środka.
- Ja.. ja chciałem... mu powiedzieć.. - powiedziałem między napadami szlochu.
- Nie powiedziałeś? - spytała mnie. Ja pokręciłem przecząco głową.
- Daj telefon. - powiedziała stanowczo. Kiedy ona mówi coś tym tonem głosu to nie można jej się sprzeciwiać. Odblokowałem urządzenie i podałem dziewczynie.
*Pov. Adam*
Leżałem tak na kanapie w salonie rozmyślając o co chodziło Dominicowi. Nagle dostałem wiadomość. Chwyciłem telefon do ręki i go odblokowałem. Wiadomość od Danonek 🥺🖤. Szybko w nią kliknąłem a to co w niej było mnie zszokowało. Pisało tam:

Danonek 🥺🖤:
Kocham cię.. nie wiem co to zmieni w naszej relacji. Jeżeli tego nie odwzajemniasz, zrozumiem. Jeżeli będziesz chciał mnie wyśmiać bo zakochałem się w tobie, zrozumiem. Ale proszę, niech to zostanie między nami..

O..mój...boże.. To dlatego chciał mnie pocałować! Szybko mu odpisałem.

Ja:
Rozumiem i chcę pogadać. Proszę wróć do hotelu.

Danonek 🥺🖤:
Za chwilę będe.

Cieszyłem się jak dziecko. Ja też go kochałem. Pozostało tylko na niego czekać..

Doczekaliście się! Chyba dobrze że dodałam tą Sarah haahahah. Nie wiem kiedy znowu dodam rozdział bo muszę zająć się inną książką o całkiem innej tematyce. Jak ktoś chce poczytać to wbijać -----> pani_moormeier