ROOMMATE || KSJ

⚫25⚫

hatırlatma*
Genç kızın geçmişte yaşadığı şeylerin üzerine iki yenisi daha eklenmişti ve biri onun bu hayatla bağlantısının tamamen kesilmesine neden olabilirdi. Bu kadar acı çok zorlayıcıydı.  Sahi genç kız bu kadar acıya dayanabilecek miydi ?
.
.
{Jungkook'tan}

Siz yapabilir misiniz? Başınıza gelen bu kadar olaya rağmen bu tümöre karşı durabilir misiniz? Evet o çok güçlü bir kız ama...Ama bu kadarı ona fazla gelmez mi?
Bu zorlu dönemde yanında olmaktan başka onun için ne yapabilirdim ki?
Ki bu tutmayan bacaklarla ne kadar şey yapabilirdim?
Yanında durduğum banka baktığımda damlalarla dolmaya başladı. Yağmur başlamıştı..Bulutlar da ağlıyordu tıpkı benim gibi. Bu üzüntüye, acıya onlar da dayanamamıştı belli ki. Herkes kaçışırken ben sadece duruyordum. Yağmur kaçılması gereken bir durum mu? Bence hiç de değil. Özellikle de hüzünlü bir zamanınızsa sanki gökyüzü size eşlik ediyormuş gibi oluyordu. Kafamı yukarıya kaldırıp yağmur sesleri bastırsa da bağırdım. Birkaç dakika duyulan gök gürültüsüyle istemsizce gülümsemiştim. Bulutlar...Onlar benim dert ortağım.
...

Yağmur şiddetini artırırken yanıma Tae geldi ve şu an üzerimi değişmem için eve gidiyorduk. Nihayet vardığımızda Tae'nin yardımıyla odama çıkıp kıyafetlerimi değiştirdik.

-" Jungkook biraz evde kalalım mı harap oldun hastanede." onu yalnız bırakamazdım.

-" Olmaz Tae onu yalnız bırakamam." elini omuzuma koyup destek verircesine konuştu.

-" Dostum Hoseok hyung zaten deri siparişini verdi. Kısa zamanda da iyileşecek işte gitmemize gerek yok."

-" O çok hasta Tae ! Belki de iyileşemeyecek. O-Onun tümörü var Tae onu kaybetmekten çok korkuyorum. " sona doğru kısılan sesimle ağlayacağımı anladım. Önümde oturup sarıldı.

-" Üstesinden geleceğiz Jungkook. O iyi olacak. " fazla iyimserdi. Pozitif olmak güzel ama iyi olmama ihtimali de var ve kendimi iyiye odakladıktan sonra bu kötü durumla karşılaşırsam daha kötü olacak.

-" Tae hastaneye dönelim lütfen." ikiletmeden beni kapıya doğru götürdü ve taksiyle beraber hastaneye vardık.
...

-" Hyung lütfen sakin ol biliyorum zor ama onun için dayanmalıyız. Sen düşersen, ben düşersem kim yanında olacak onun? " akan gözyaşlarını elinin tersiyle sildi.

-" J-Jungkook çok zor. Ona nasıl söyleyeceğiz ? Hem o bu kadarına dayanamaz ki. Biliyor musun o galiba hissetti. Baş ağrıları şiddetlenirken bir gece telefon elinde uyuya kalmıştı. Baktığımda tümör belirtilerine bakıyordu. " tekrar ağlamaya başlarken sırtını sıvazladım.

-" Hyung er ya da geç söyleyeceğiz ve eğer ertelersek daha kötü olur. Doktor deri ameliyatından önce tümör ameliyatını yapacaklarını söyledi."

-" Çok sağ ol Jungkook iyi ki yanımızdasın." kollarımızı birbirimize sardık. Söylemekten başka çaremiz yoktu. Belki çok kahrolacak belki dayanamayacak ama bilmeli. Bunu ondan saklayamayız.
...

O kadar saf bir güzelliği vardı ki. Uyurken bambaşka oluyordu. Ben onu seviyordum... Evet evet onu seviyordum.  Çocukluğumuzdaki o sevgi diye adlandırdığım çocukluk hevesim yaşım ilerledikçe devam etti ama ailemi kaybettiğim o kazadan sonra on iki yaşımda bir kliniğe yatırıldım ve senelerce orda kaldım. Aylarca ilaç içtim unutmak için, hayata dönebilmek için. Oradan çıktığımda on sekiz yaşıma girmem için birkaç ayım vardı. Mahalledeki evlerine gittiğimde orada yoktular. Başka birileri vardı evde. Sorduğumda taşındıklarını ve uzun süredir kendilerinin burada kaldığını söyledi. Yakınlarına sordum, araştırdım, aradım ama nâfile...Bulamadım. Şimdi ise tam karşımda duruyordu. Elimi yüzüne çıkartıp saçlarını geriye ittirdim. Onu yeni bulmuşken bu kadar erken kaybedemezdim.