MISSING HEART [Book2of BH] ONGOING

MH-4 "The Painful Truth"

Dedicated sayo sis! Happy new year. Thank you sa comment Last chapter. lalo na iyong sinabi about kay Kai hehe . Tuwang tuwa talaga ako dun haha!. Abangan na lang...

[Inoue’s POV]

 

Bakit nandito siya? Kinakarga ni Kai ang anak ko. Nakayakap pa rin si Aiko sa kanya.

“Daddy is here, belated Happy Birthday, Baby” Napataas ang isa ko kilay sa sinabi ni Kai. Ano? Daddy? Sira ulo talaga siya. Bumaba ako para lapitan sila dalawa. Nakita ko masaya tumingin si Aiko kay Kai.Pero unti unti napawi ang ngiti ng anak ko ng makita si Kai lang ito. Agad siya nagpababa.

“You’re not my Daddy” napasimangot ang anak ko. Natawa na lang ako ng makita para napapahiya ngumiti si Kai at tumingin sa akin. Tumakbo sa akin si Aiko at yumakap.

“Sir, bakit nandito pa po kayo?” Itinabi muna ni Kai ang dala niya birthday gift ata para kay Aiko. At ipinakita ang isa plastic bag na ang laman ay pandesal.

Dapat hindi na kayo nag abala” umiling lamang si Kai.

“Wala kaso sa akin ito.sige alis na ako” Matapos niya inilapag ang pandesal ay naglakad na nga ito palabas ng bahaypero napahinto siya nung nagsalita si Aiko.

 

“Mommy, where’s Daddy?” napatingin ako sa anak ko. Hindi ako makapagsalita. Ano sasabihin ko? Magsisinungaling na naman ba ako.

“Mommy you’ve said pag nasa danger ka, daddy was always there to save you” –Aiko. Nakatingin lamang ako sa kanya.

“Last night we’re in Danger” Nanghihina ako nung unti unti naiintindihan kung ano ang gusto sabihin ni Aiko.

“Where’s my Daddy? Bakit wala siya to save us?” Para unti unti dinudurog ang puso ko sa bawat tanong ng anak ko. Hindi ako makapagsalita dahil pinipigilan ko ang sarili sa emosyon. Nakikita ko ang pagkadismaya ng anak ko dahil hindi dumating ang Daddy niya. Anak totoo ang sinabi ko. Lagi nandiyan si Saito para iligtas ako and I know iyon din ang gagawin niya kagabi k-kung…kung…b-buhay pa siya.

“Don’t worry Mommy, I’m patient naman po like you, I’ll wait Daddy na lang” Niyakap niya ako at hinalikan sa pisngi. Doon muli ay naiyak ako. Naiiyak ako dahil sa anak ko. Alam ko masasaktan siya ng husto. Niyakap ko siya ng sobra higpit.

“Totoo lahat ng sinabi mo, Anak, ang daddy mo lagi siya nandyan para sa akin. Lagi niya ako nililigtas sa kapahamakan” Ngayon ay lumuhod ako para makita ang mukha ng anak ko. Sinuklay ko ang buhok niya. Kung hindi ko sasabihin ngayon. Kailan pa? Ito na ang tama oras.

“Wow! My Daddy was a super Hero”-Aiko. Napangiti ako sa sinabi niya. I took a deep breath bago magsalita ulit.

“Aiko”