|SHİZAYA|H͞͞a͞͞y͞͞a͞͞l͞͞ K͞͞ır͞͞ık͞͞l͞͞ığım͞͞ 💔

7. Bölüm

-Seni seviyorum..
-Hayır bu iğrenç!

-Ne yapıyorsunuz?
-İzaya senden hoşlanıyorum.
-Siz benim psikoloğumsunuz ama!
-Bu kötü bir şey değil ki.
-Dokunma bana!

-Teşekkür ederim Shinra.
Her şey için.
-Her zaman yanındayım İzaya.
Güçlü olmalısın.

-Sen burada ne arıyorsun?
-Gelemez miyim yani?
-Benim iğrenç suratımı görmek istemiyordun!

Ve kocaman arabadan gelen göz kamaştırıcı beyaz ışık...

Taşlar şimdi yerine oturmuştu!

***
(Shizuo)

İzaya çok istediği için o tişörtlerin benzerlerinden sipariş vermiştim. Ona sürpriz yapacaktım. Çünkü dün eve geldiğimizden beri benimle konuşmuyordu.

Artık onu ben giydiriyordum. Birazdan gidip pijamalarını değiştirecektim. Kahvaltıyı çoktan hazırlamış onun uyanmasını bekliyordum.

Shizuo:Hey İzaya, uyandın mı?

Kafamı içeri uzattığımda İzaya'nın çoktan uyanmış derin düşüncelere dalmış olduğunu gördüm.

Shizuo:Ne düşünüyorsun öyle?

İzaya bir süre sonra kafasını bana çevirdi ve doğruca gözlerimin içine baktı. Tam olarak anlamdıramasamda bu bakış çok farklıydı. Acaba hâlâ trip mi atıyordu?

Shizuo:İzaya, konuşmayacak mısın hâlâ? Sürpriz yapacaktım ama madem hâlâ trip yiyorum, o halde sana söyleyeceğim. O istediğin tişörtlerden aldım. Aynısı değil ama gerçekten çok benziyorlar.

Ben bunları anlatırken o hâlâ anlamsız ve boş gözlerle bana bakıyordu. Sanki İzaya başka bir ruhla yer değiştirmiş gibiydi. Sonra bir anda düzeldi ve yüzüne her zamanki gülümsemesini yerleştirdi.

İzaya: Shizu-chan çok acıktım!

Rahatlamıştım. Böyle ciddi durmasına hiç alışık değildim. Ama o bakışlar da neyin nesiydi?
...
İzaya:Shizu-chan sen yemek konusunda gerçekten yetenekliymişsin!

Shizuo:Tek yaşayınca öğreni- ...

Dondum kaldım o anda. Az daha ağzımdan kaçıracaktım. İzaya anladı mı diye ona kaçamak bir bakış attım. Bu da neydi şimdi? Başını tabağına doğru eğmiş ve ağzının kenarı sinsice yukarı kıvrılmıştı.

Shizuo:İzaya?

İzaya kafasını ağır ağır kaldırdı ve aynı sabahki gibi bir süre sadece bana baktı, yüzündeki o sinsi gülümsemesiyle..

Shizuo: İzaya ben az önce yanlış söyledim. Yani ikimizde yetimiz ya biz yetimhaneye gitmeden önce ben tek yaşıyordum. Onu kastetmiştim.

İzaya: Neden bu kadar tırstın ki? Sanki ağzından yanlışlıkla bir şey kaçırmak üzereymişsin gibiydin.

İnsanların yüz ve mimiklerinden ne hissettiklerini ve düşündüklerini anlamada çok iyiydi. Hafızasını kaybetmesine rağmen..