/3/ T̶h̶e̶ R̶u̶t̶h̶l̶e̶s̶s̶ M̶a̶f̶i̶a̶ [M̶G̶L̶]

₮1₮

- Үнэнээ хэлэхгүй бол би түүнийг тамлаж алах болно!

- Жимин аа, чи түүнд долоон хоногийн жаргал бэлэглэ! Тааваар нь байлга! Түүний дараа чи тамлаж болно!

- би яг одоо алмаар байна Сувон!

- зүгээр дээ. Долоон хоногийн дараа чиний одоогийн мэдэрч буй уур хилэн хэд дахин нэмэгдсэн байх болно. Тэр үед илүү удаанаар харгислан тамлавал сайхан биш гэж үү? хэмээн хэлээд Жимины чихнээс зөөлхөн хазаллаа.

Жимин энэ үйлдэлд минь бага зэрэг ярвайсан ч хэзээд бууж өгдөг зангаараа сандлынхаа түшлэгийг налан мөстэй вискигээ шимэнгээ нэг жил хаана байсыг минь асуув.

- Би юу? Жаргаж ч биш зовж биш хэцүүхэн өнгөрөөлөө. Намайг байхгүйд чи өөрийгөө яаж аргацаавдаа?

- Чамайг гүйцэхгүй ч Бора байхад яахав дажгүй л байсан. Чи одоо хаачих гэж байна?

- Оройхон нэг залуутай уулзах ажилтай. Чи?

- Би корпораци руу явна. Орой бэлэн байж цангасан намайг услаарай! хэмээн хэлээд уруул дээр минь шуналтай нь аргагүй үнсчихээд гарч одов.

Жимин бид хоёрын харилцаа үнэндээ ойлгомжгүй. Гэрлэсэн хосууд биш ч хамт амьдарч, бие биенээ үзэн яддагч алаад хаячихдаггүй.

Онгон байдлаа түүнд өгсөн ч, хэзээд буулгаж авдаг энэ байдал минь намайг түүнд уусгадаг. Тийм ээ би түүнд хайртай! Бүр хүүхэдтэй. Сүүлийн нэг жил хүүхдээ Япон улсад гаргачихаад буцаж ирсэн минь энэ. Жимин хүүхэдтэй гэдгээ мэдээгүй болохоор энэ зөвхөн миний л нууц.

---

- Сувон аа, би энд байна. Чи үнэхээр эгдүүтэй харагдаж байна. гэсээр дараагийн өгөөш над руу даллана. Юу нь эгдүүтэй байх вэ дээ юу ч мэдэхгүй гэнэн жоохон охины дүрд тоглож бүх мөнгийг нь өөрийн нэр лүү шилжүүлээд алахаас хойш гэж бодоод үсээ хоёр хувааж шүлжин энгийн нэг даашинз өмссөн төдий.

- өө Намжүүн убба. Удаан хүлээв үү? Гэхдээ хоёулаа арай орой уулзчихав уу? гэж цагийн зүү орой хорин хоёрыг заах үед ийнхүү ам нээв.

- зүгээр дээ. Ах нь чамайг зүгээр дуудаагүй. Хоёулаа буудал оръё.

- У-убба буудал гэдэг чинь юу гэсэн үг вэ? Би чинь жоохон охин шүү дээ. Ингээд айлгаад байвал би ц-цагдаа дуудчихна шүү! хэмээн худал ээрч мууран жүжиглэв. Гэвч тэр гаж донтон байсан юм уу гэлтэй намайг шууд л мөрөн дээрээ өргөн бусдын хэл амнаас тоолгүй бардам алхаж эхэлээ.

Их гэнэтийн үйлдэл хэдий ч би буудлын өрөө рүү ортол юу ч хийлгүй бага зэрэг тийчигнэн хөдөлж буулнахыг шаардана.

Намжүүн- захиалсан өрөөгөө авъя. гэж буудлын ажилтанд тушаамар аядаад цахилгаан шат руу зүглэв.

Арай гэж өрөөндөө орж ирэн намайг ор луу хүчтэй шидэж орхих нь тэр.

- Уббагаа хүлээж бай! Гялс шүршүүрт орчихоод ирье. Гарах гэж оролдоод ч хэрэггү~~ түүнийг түүний хэлж дуусахаас өмнө ваараар цохин ухаан алдууллаа. Түүнийг цааш нь харуулмаар байгаа ч дөнгөж зууралдаж эхлэсэн тул тоглоомоо зүгээр л өнгөрөөнө гэдгээ санав.

Хаалгаар гарахад манай хүмүүс бэлэн байх бөгөөд надад мэндлэн бөхийх аядчихаал үнэтэй хүрмийг минь нөмрүүллээ.

- Жимин яасан?

- Боратай зочид буудал явсан байх ёстой.

- Ямар шалтгаанаар?

- М-магадгүй жаргах гэж...

- Мэдлээ. Гэр рүү явцгаая!

Яагаад ч юм харамлах хүсэл төрсөнд ганцхан түүнийг өөрийн болгохоор сэтгэл шулуудав.

"ПакЖимин чи өнөөдрөөс зөвхөн миний мэдэлд!"

A/n-  өмнөх хувилбар мафиа биш байсан байна лээ. Одоо засаад оруулсан шүү кк