[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]

My Mafia:10

เหมือนเรือน้อย เคว้งคว้าง กลางสมุทร
ช่างไร้จุด มุ่งหมาย ให้ไขว่คว้า
เป็นเรือน้อย ลอยลำ ใต้นภา
ช่างไร้ค่า เมื่อเรือนั้น ไร้ที่ไป

อีกแล้ว วันนี้จีมินตื่นขึ้นมาก็พบกับความว่างเปล่าอีกแล้ว ทำไมนะ ทำไมจองกุกถึงไม่เห็นใจดวงน้อยๆของเขาบ้าง จีมินตัดพ้ออยู่ในใจ

เมื่อรู้สึกว่าตัวเองนั้นอ่อนแอเกินไป จีมินจึงพยายามจะทำตัวเองให้เข้มแข็งเพราะเขาไม่สามารถทนอยู่ในสถานะแบบนี้ได้ จึงเผลอคิดทำอะไรที่ขาดสติออกไป

จีมินหยัดกายยืนขึ้น เพื่อจะไปหามินะ เขาต้องบอกให้มินะรู้ความจริงว่าระหว่างเขากับจองกุกนั้นเป็นอะไรกัน แต่พอเดินมาจนถึงหน้าห้องของหญิงสาวก็พบว่าประตูห้องไม่ได้ปิด จีมินเดินใกล้เข้าไปแต่ก็พบกับภาพบาดตาบาดใจ เขาเห็นกับตาว่าจองกุกนั้นกำลังจูบกับหญิงสาวอยู่

"พี่กุก" จีมินเอ่ยเรียกชื่อคนรักพรึมพรำในลำคอเขาพยายามจะเปล่งเสียงออกไปห้ามแต่ก็พูดไม่ออก

จีมินรีบวิ่งกลับไปที่ห้องทันที เขาไม่สามารถที่จะทนยืนดูเหตุการณ์ตรงหน้าต่อไปได้อีก มันเจ็บ เจ็บเหลือเกิน เจ็บเหมือนมีดเป็นพันๆเล่มกำลังทิ่มแทงที่ร่างกายของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"มินะ อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ"

จองกุกผละกายออกแล้วเอ่ยทักท้วงหญิงสาวที่จู่ๆก็ถูกเธอรั้งคอเข้ามาจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว วันนี้ที่เขารีบตื่นแต่เช้าก็เพื่อมาดูอาการป่วยของเธอว่าอาการดีขึ้นหรือยังเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะวันนี้เขาคิดไว้แล้วว่าจะพาจีมินออกไปเปิดหูเปิดตา จีมินคงจะอยากออกไปเที่ยวเพื่อผ่อนคลายบ้างหลังจากที่อุดอู้อยู่แต่ในบ้านมาร่วม3เดือน

"ทำไมคะจองกุก มินะคิดถึงคุณนะ มินะจูบคุณไม่ได้หรอคะ"