Şişman Kızın Aşkı

2.BÖLÜM

Şimdiden okuduğunuz için teşekkür ederim. :) Umarım beğenirsiniz ❤❤

🌟🌟🌟🌟🌟
Eve geldiğim de direk odama gittim. Annem aslında alışverişten sonra beni tek başıma odaya yollatmazdı. Psikolojik haplar kullandığım için kendime bir şey yapcağımdan korkuyor. Diyeceksiniz ki sende de olmayan şey yok aynen ama artık alıştım. Hap kullanma nedenim çok uzun kısaca anlatsam babam annemi aldattı. Bize şiddet uyguladı annem babamla boşandıktan sonra benim bozulan psikolojimi düzeltmek için doktora götürdü. İlaçlar filan derken zaten müsait olan vücudum kilo almaya başladı.
Zaten ondan sonra bütün sorunlar ortaya çıktı.
-Betül
- Efendim,
-Hadi gel yemek hazir.
Tek hayır demiyeceğim şey
-Tamam hemen geliyorum.
Hemen mutfağa gittim. Annem yine döktürmüş. Sonra yok Betül kilo aldın yok Betül hiç bir şey olmuyor sana o kadar çok yok Betülle başlayan cümle var ki düşüncelerimi annemin sesi böldü.
-Ne bakıyon yemeye öküz gibi yesene
-Dalmışım
- İyi hadi
Sesiz geçen bir yemekten sonra masayı toplayıp odama geçtim.
Çok yorulmuştum. Kıyafetleri giyip çıkarmak benim için 10 km koşmakla eş değer olduğu icin zaten pek alisverişe gitmem ama artik 12 sınıfa başlıyacağım için annem beni ikna etti. Hapların verdiği yorgunlukla alışveriş birleşince hiç zaman kaybetmeden yatağıma yattım direk derin bir uykuya daldım.
Sabah annemin bağırma sesiyle uyandım ne oluya ya biraz daha dinlediğimde eve başka birinde sesi vardı. Hemen yataktan kalktığım gibi seslerin geldiği yere yani oturma odasına gittim.
Annem ve hemen karşında bana sırtı dönük bir şekilde duran bir adam vardı.
-Ne oluyo anne sabah sabah
Annem artık nasıl sinirlenmişse benim geldiğimi yeni farketmişti. Sırtı dönük olan adamda yüzünü bana dönünce annemin neden sinirli olduğunu çok iyi anlamıştım.
- Merhaba kızım
-Senin ne işin var burda bağırarak sorduğum için sinirden çenesinin kasıldığını fark ettim sanki çokta umrumda.
- Babanla düzgün konuş!
- Bir sen benim babam değilsin iki seninle düzgün konuşmazsam ne olur.
- Seni son kez uyarıyorum Betül benimle bağırmadan ve düzgün bir şekilde konuş.
- Senin dediğin hiçbir şeyi dinlemek zorunda değilim şimdide defol evimden...
Babamın çok sinirlendiğini yüzünün renginin mora dönmesinden anlamıştım. Yüzüne bakarken birden elini kaldırdı bana vuracaktı tam vururken elini tutut ittirdim. Annem zaten şok geçirmiş bir şekilde bize baktiği için hiçbir şey yapmamıştı. Babamın elini ittirdiğimde ne yaptığını yeni farketmiştim. Derin derin nefes almaya calışıyorum sinir krizi geçirmeme çok az kalmıştı.
-Defoll evimizdenn defoll !!!
Elelerimi saçlarıma geçirdim ağlayarak defol defol diye sayıklamaya başladım. Annem şoktan çıkmış olacak ki hemen yanıma geldi. Bir şeyler diyordu anlamıyordum. Hem babama gitmesini söylerken hemde benide sakinleştirmeye çalışıyordu. Nefes alamıyordum gözlerim kararmaya başlamıştı bayılacaktım. Babam gitmişti galiba annem yanımda bana bir şeyler diyordu. Bayılmadan önce son kes annemin komşumuz olan Emre abiye bağırdığını duydum gerisi karanlıktı.

Uyanmak istemiyordum ama su gözümü rahatsız eden ışık yüzünden güzelim uykum bölünmüştü tamam uyumadığımı biliyorum ama herşeyden uzak kalmak için böyle ölene kadar uyuyabilirim. Başımda korkunç bir ağrı vardı. Bide yanımda konuşan doktor yüzünden daha çok ağrıyordu birisi şunun çenesini kapatsın lütfen.
Bir süre sonra doktor gitti. Allahım sessizlik!
Uyku daha tatlı geldiği için zorla açtığım gözlerimi tekrar kapattim.
Annemin bana seslenmesiyle gözlerimi araladım .
-Betülüm çok özür dilerim eve almamam lazımdı ama zorla içeri girdi kızım yapcak bir şeyim yoktu.Senle böyle oldukça içim gidiyor.O ilaçlarla yaşaman babanın davranışları senin nasıl etkilediğini biliyorum annem ama elimden hiç birşey gelmiyor affet beni hiç istemezdim böyle olmasını
Annem göğüsümü kafanını koyarak ağlamaya başladı.
-Annem senin hiç bir suçun yok ki yapma böyle ne olur daha kötü oluyorum sen olmasan ben ne yapardım tek başıma sen olduğunun için bu kadar zorluğa kafa tutabiliyorum .O şerefsiz için benden özür dileme akıtma o inci tanelerini beraber olursak kimse bizi yıkamaz. Seni çok seviyorum annem sakın unutma....
Annem bunun üzerine sıkı sıkı sarıldı bana yeterki yanımda olsun ben onunla varım.
🌟🌟🌟🌟🌟

Şuan odada tek başımayım annem çıkış işlemeleri yaptırmaya gitti. Bende düşünmek için zaman bulmuştum ne oldu da böyle durumlar peşimizi bırakmaz olmuştu...

〰〰
Herşey ben 9 yaşımda başlamıştı. Babam her zaman sinirliydi ama son zamanlar da eve içerek geliyor annemle kavga ediyordu. Cumartesi günleri bizim kabus günlerimizdi.Babam evden çıkar bir daha pazartesi günleri eve gelirdi.O zaman küçüktüm bu davranışları çok normal geliyordu yada düşüncelerimi dışa vuramıyordum.Annemin ağlamasını görüpte üzülmemek mümkün değildi.
Yavaş yavaş olaylar ortaya çıkmaya başlamıştı.Annemle babam ne zaman yan yana gelse kavga etmeye başlıyorlar yer yerinden oynuyordu.Ben mi ne yapıyordum sadece izliyorumdum tek yapabildiğim buydu. Zaten en küçük bir hatamda bile babam bana kızmasın vurmasın diye karışmak istemiyordum.Ama bir kere bile babama karşı ne nefret besledim ne de kin hatta sorsalar annen mi babam mi diye kesinlikle net cevabım babadır. İnsan nasıl sevmezki babasını kız çocuklarının ilk aşkıdır babalar. Benim içinde bu geçerliydi.
Ona ne olursa olsun güvenebilirdim.Ama bu şeyi sonradan ne kadar yanlış olduğunu anladım.
Ben düşünceler içinde boğulurken annem yanıma geldi.
-Betülüm artık çıkabiliriz.
Annem ayağa kalkmama yardım etti. O kadar yorgundum ki 2 hafta uyuyabilirdim. Annem yanına getirdiği elbiseleri giymeme yardım etti. Tam kapıdan çıkarken Emre abi bize yaslandığı duvardan ayrıldı benim koluma girdi. Bir an önce gitsek iyi olcaktı bu hastahane kokusu beni öldürcek. Emre abinin arabasının arka koltuğuna bir güzel yerleştim herkes yerine oturunca araba harekete geçti.

(10.08.2016)