Medya: Defne BATUR
Ege'nin Ağzından;
Ensemde ki silahı hissediyordum Defne kalkmaya çalışıyordu.
"Sarp lütfen!"
Defne'nin cümlesi ile elimi kıvrak bi hareketle arkaya atarak silahı elinden aldım.Gözümü kırpmadan kafasına sıktım.
Hızla arkamı dönüp Defne'nin üstünde ki adamı kaldırdım. Gördüğüm kişi ile şok olmuştum nasıl ölmemişti. Kendi ellerimle vurmuştum onu hemen toparlanıp Defne'yi çözdüm yerde ki tişörtünü giydirip kucağıma aldım.
Onun o kanlı kıyafetlerini görmek içimi parçalıyordu. Sadece ağlıyordu sessizce ağlıyordu.Gözlerimden akan yaşlara hakim olamıyordum.
Silah sesleri yoktu kapıdan çıktığımda hepsinin bizi beklediğini anladım.Defne daha da sokulup yüzünü kapatmıştı.
Kenan arka kapıyı açtığında Defne'yi indirmeden oturdum.Kenan arabayı sürmeye başladığında Defne daha da sesli ağlamaya başlamıştı.
Saçını okşamaya başladım.
"Şşş bitti."
Sesi azalıyor ve yükseliyordu, sanki unutup tekrar hatırlıyor gibi...Gözümün önüne gelen bebeğimin foroğrafı ile Defne duymasın diye elimi ısırdım.
Bağırmak istiyordum, oraya gidip onları yakmak istiyordum.Tekrar suratıma vurulmuştu ben onu koruyamıyordum.Araba durduğunda kapı açıldığında indim.
Hepsi dizilmiş kapıda bize bakıyordu yavaşça eve ilerledim. Artık gücüm kalmamıştı kaybettiklerim kazandıklarımdan hafif kalıyordu.
Boş salonda ki koltuğa yatırdım suratını koltuğa gömüp saçları ile kapatmıştı.
"Ben hemen geleceğim tamam mı?"
Alnına bir öpücük koyup ayaklandım. Dikilmiş Defne'yi izliyorlardı.Hızla dışarı çıktım,gözümde ki yaşı sildim.
"Nereye gidiyorsun Ege?"
Berat'a döndüm ve bir şey demeden arabaya bindim hızla o harabe yere sürdüm.Hemen Murat'ı aradım o orospu çocuklarının ceseti bile olmayacaktı.
"Ali ile Sarp'ın cesetini orada bırakın geliyorum."
Bir şey demeden telefonu kapattım olabildiğince hızla gittim.Cesetleri taşıyorlardı,bu kadar ceset sıkıntı çıkarabilirdi ama umrumda bile değildi.
Hızla içeri girdim Murat cesetlerin başında bekliyordu.
"Arabaya taşıyın sen benim arabamı al Köşk'e bırakırsın."
Hızla çıktım siyah kamyona binip leşleri yüklemelerini bekledim.
"Tamamdır abi."
Arabayı çalıştırıp çöplüğe sürdüm,benzinlik gördüğümde 2 litre benzin aldım.
Adam sussun diye fazla para bıraktığımda çöplüğe sürmeye devam ettim.Kısa süre de vardığımda cesetleri çöp yığınının üstüne attım.Benzini her tarafa döküp şişeyi üstlerine attım.
Sigara yakıp bir süre cesetlerini izledim.Ölüm onlara ödüldü.Bu Sarp denen şerefsizin ne ilgisi vardı bilmiyordum ama hepsini çözecektim.
Ve asla durmayacaktım Ali'nin soyu tükenene kafar durmayacaktım. Lanet edeceklerdi Ali'ye aynı kanı taşıdıkları için.
Sigaraya baktım, yarılamıştım.Cesetlerinin üstüne fırlattığımda alevlenmeye başlamıştı. Bir süre izledim şanşlılardı ki ölerek kurtulmuşlardı.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASMALI SAKİNLERİ
Ficção AdolescenteEvet gariptiler onlar,küçücük kalbine bi kızın aşkını sığdırmış bi oğlan,minik kızının büyümesini beklemiş kendini sığdırmıştı o kızın kalbine birlikte sarmışlardı yaralarını ve birlikte açmışlardı yeni yaralarını.