opdracht een

94 4 2
                                    

Naam; Alex Whrist

Leeftijd; 16

District 8

Uiterlijk; donkerbruin kort, warrig haar. veel tattoos. groene ogen. lang. gespierd. dun. 

Karakter; carefree. punk. durft veel. stil. vechter. koppig.

--

"Alex, godverdomme let eens op." zegt mijn broer waarna hij mij een klap op mijn schouder geeft. Ik trek mijn oortjes uit mijn oren en kijk hem vragend aan. "Alex, snap je dan niet dat deze baan belangrijk voor mij is?" vraagt Dean. Dean is mijn 18-jarige, koppige broer. We lijken op elkaar, qua uiterlijk en innerlijk. Alleen ik sta vol getatoëerd en hij niet. Dean is laatst 18 geworden, en was dus af van de hunger games. Sinds dien concentreerd hij zich op het werken in de fabriek van onze ouders. Mij boeit dat allemaal niet. Ik wil niet werken. Ik wil niet in een fabriek kleding moeten maken. Ik wil alleen maar muziek luisteren. Als het na-leven uit muziek bestond, was ik hier al lang niet meer. 

"Je moet trouwens zo weg, op naar school." grijnst Dean. Die is daar natuurlijk blij mee. Die klootzak hoeft niet meer naar school en is zo mooi van mij af. "Ik ga nu alvast, je had toch niet veel aan mij." zucht ik. Ik doe mijn oortjes (met half moon run op) weer in en loop de fabriek uit. daar ben ik makkelijk van af. Meestal slaap ik alleen maar op werk. Dean werkt dan harder en maakt mij wakker als de vredebewakers komen. Mijn ouders weten wel de waarheid en zijn dus o-zo blij met Dean. Help ik er nog iemand mee ook.

School is ook al saai. De enige reden waarom ik heen ga is omdat als ze er achter komen dat ik ook maar een uurtje weg ben, ik gestraft zal worden door de vredebewakers. Man, die gasten houden je echt altijd in de gaten. Ik heb niet echt veel vrienden op school. Maar ik hoef ook geen vrienden. Een paar oortjes en een goede beat is genoeg voor mij. 

We krijgen weinig geld voor ons werk. Niet dat mijn ouders zo gierig zijn, integendeels. We krijgen gewoon allemaal in dit hele district weinig voor al het werk dat we verrichten. En bijna al mijn geld gaat op aan sigaretten.

Als ik thuis kom is er nog niemand. Fijn. Ik zet de muziek hardop en zet de kookpot op. Ik ga voor de spiegel staan en was mijn handen bij het kraantje er onder. Ik druk mijn natte, koude hand in mijn nek en strek even al mijn spieren. Klaar voor mijn laatste onderdeel van de dag. Workout.

K sorry Mandy. Dit is echt slecht.

      

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Dec 29, 2014 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

wattpad games the hunger games - opdrachtenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu