Geçmişten Kalan

40

40. Bölüme geldik. Şuana kadar yanımda olup bana destek veren herkese çok teşekkür ediyorum. İyiki varsınız.☘️

--------------------------------------------------------

R.O.D.Y Dünyada - Bizden olmaz

Unutmak istediğim bikaç şeyden sadece birisisin'

Artık bizden olmaz'

---------------------------------------------------------

" Bu kızın ne işi var burda! Hemen gidiyorsun!" demişti Berk, Naz'a bağırarak.

Berk bana baktıktan sonra Yiğit'e bakmıştı. Gözleri ile bizden yardım istemişti.

" Bağırman seni haklı yapmaz boşuna ortalığı karıştırma!" dedim sakince Berke bakarak.

" Kızı rahat bıraksana Berk!" dedi Yiğit.

Berk'  bana baktıktan sonra güldü.

Beni gördüğü yerde gülmeye başlıyordu artık. Dikkatimi fazlasıyla çekmişti.

" Kafan mı iyi senin? Beni gördüğün yerde neden aptal gibi gülüyorsun?" dedim Berk'e bakarak.

Elindeki poşetleri masaya koydu ve bana baktı.

" Gülmem birilerine dert olmuş!" dedi Berk böbürlenerek.

" Valla yalan yok dert oldu. Gülüşlerini görünce bi 10 saniye hayattan soğuyorum." dediğimde Yiğit sesli bir şekilde gülmüştü.

"Bak kızım kaşınma yoksa seni boşamam. Artık rüyanda kavuşursun Kaancığına." dedi a harfini uzatarak.

" Berk inanamıyorum ne kadar çirkinleştin sen böyle!" dediğimde Yiğit araya girip " Tamam susun artık sizi mi dinleyeceğiz!" diye bağırıp bizi susturmuştu.

Odanın kapısı açıldığında kafamı kapıya çevirdim. Orta yaşlarda ama bir o kadar da genç takım elbiseli bir amca girmişti.

Tahminim üzerine Yiğit'in babasıydı ve aşırı benziyorlardı.

" Baba hoşgeldin." dedi Yiğit ve yatakta biraz doğruldu.

" Hoşbuldum oğlum nasılsın iyi oldun mu?" dedi babası.

Yiğit ile öyle güzel ilgileniyordu ki babası, bizim orda olduğumuzu Yiğit'in bakışları ile fark etmişti.

" Kusura bakmayın siz de hoş geldiniz fark etmedim." dedi babası.

Naz'la beraber bilmeyerekten aynı anda "sorun değil." dediğimizde babası bize gülmüştü.

Babası ile de baya sohbet etmiştik ve gerçekten de kafa adamdı.

" Çok memnun oldum kızlar. İyi aile terbiyesi görmüş insanlarsınız bu belli oluyor." dedi bize gülümseyerek.

Babası Berk'e dönüp" İyi seçim yapmışsın evlat." dediğinde Naz'a baktım.

" Teşekkür ederiz ." dedi Naz ve bana dönüp sus işareti yapmıştı.

"Baba şu kırmızı koltukta oturan Naz. Tanırsın zaten." dediğinde babası Naz'a bakıp tebessüm etti.
" Şu diğer koltukta oturan da okul arkadaşım." dedi.

Neden adımı söylememişti?

Tam ben lafa girecek iken" Şimdi onlar da gidiyordu değil mi?" dediğinde  Yiğit'in ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum.

Bizi kovmaya çalışmıyordu da sanki bişileri saklıyor gibi hali vardı.

" Evet bizde kalkıyoruz, tekrardan geçmiş olsun." dedim ve ayağa kalktım.