(Mira)
" Taehyung bence dinlensen iyi olur, yorgun görünüyorsun."
" Dinleniyorum zaten."
" Bu şekilde mi?"
" Rahatla biraz sen kollarımın arasına her girdiğinde tüm yorgunluğum bitiveriyor."
Gözleri yorgunluktan kapalı koltuğa yaslanmış oturuyordu tabi beni de kollarının arasındaydım.
Benim için çabalaması hem hoşuma gidiyor hem de üzüyordu. Herkesin hayal ettiği kadar romantik, kibar, sevgi dolu..
Üzüldüğüm kısımsa o kadar çabasına rağmen elimin kolumun bağlı olması, lanet hafızamın yerine bir türlü gelmemesi.
Haftalar önce kendisini nasıl heba ettiğini görmüştüm. Ben de çok korkmuştum. O adamın beni öldüreceğimi düşünmüştüm. Son dakika arkadaşım olduğunu öğrendiğim kız gelene kadar.
Başımı çok az kaldırıp kollarının arasında olduğum güzel yüzlü, güzel kalpli adama baktım. Acaba daha önce ne yaptımda onun gibi biri hayatıma girmişti.
Hareket edebileceğim kadar boşluk olduğundan hafifçe doğrulup yüzümüzü yaklaştırdım birbirine, gözleri hala kapalı olmasına rağmen dudağının kenarının azcık kıvrıldığını fark etmiştim.
Bana bakmamasından cesaret alarak yanağına dudaklarımı bastırdım. Birkaç saniyenin ardından geri çekildim ve başımı göğsüne dayadım, utanmıştım.
Bedenimi saran kollarından biri saçlarıma çıkarken kıkırtısı kulaklarıma ulaştı.
" Sen daha bir utangaç oldun sanki ha?"
Cevapsız kalırken saçlarımın arasına ufak öpücüklerini bahşetti.
" Seni seviyorum Mira, hem de çok. "
Her fırsatta beni sevdiğini duyuyor ancak karşılığını veremiyor olmak Taehyung'a acı çektirmekten başka hiçbir işe yaramıyordu.
" Bunu bir daha söyleme! Duymak istemiyorum!"
" Neden?"
" Gözlerine bakıp 'seni seviyorum' diyememek kalbini kırıyor. "
" Fazla düşünme sen söylesen de söylemesen de önemli değil ayrıca kendini zorlama akışına bırak."
" Taehyung seni seviyorum."
" NE? "
" Sakin ol sadece duyman belki mutlu eder diye düşünmüştüm. "
" Böyle şeyler yapma kalbime indiriyordun~ "
" ㅋㅋㅋ "
~~~
" Mira benimle dolaşmak ister misin?"
" Olur abi "
Üstümü giyinmeye gidip be giyeceğimi seçtikten sonra beni kapıda bekleyen abimin yanına gittim ve evden çıktık.
Hastaneden çıkalı 1 aya yaklaşıyordu. Bu süreçte ailemle ilgili yeni şeyler öğrenmiştim yani tanışmıştım. Geçen hafta vizeleri bittiği için -bir de biz anlaşamadığımızdan- gitmişlerdi. Abimse ben iyi olana kadar duracağını söylemişti.
Daha önce görmediğim büyük bir binanın önünde durduk, oldukça gösterişli duruyordu.
" Burası neresi? "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökyüzü ๛ KTH
Fanfiction" Biri sana uçabilmek için kanatlarını nasıl kullanacağını öğretir. Uçmaya onunla devam edersin. Ama sonra etrafına bir bakarsın ki kanatlarını senden koparıp gitmiş. İşte o zaman sen hızla yere çakılırsın, ve kendini düşmekten kurtaramazsın. " Başl...
