I Wish You Were Mine - Gio Kemper

Part 10

ik kijk verwonderd als ik Amber daar zie staan. Ze heeft een ontgoochelde blik op haar gezicht en de tranen springen in haar ogen. Gio zet zich vlug recht en neemt haar polsen vast 'Amber... het is niet wat je denkt' zegt hij. 'Ah nee, en wat denk ik dan?' Vraagt Amber terwijl de eerste tranen over haar wangen beginnen te lopen. 'Ik... Dit betekent niks' zegt Gio terwijl hij naar me wijst. 'Excuseer?!' zeg ik terwijl ik me ook recht zet. 'Sorry Selena...' zegt Gio. 'Je bent echt een klootzak Giovanni' zeg ik droog. Ik draai me om en loop weg. Ik voel me zo bedrogen en belogen. Ik kan mijn tranen niet in bedwang houden en ze beginnen in snel tempo over mijn wangen te lopen.

Gio POV

Hier zit ik dan met Selena. Het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, liefde op het eerste gezicht... Ik kijk haar aan. Ze is zo mooi als ze zit te denken. Ze voelt dat ik naar haar kijk en ze kijkt ook naar me. Ik kan mezelf niet bedwingen en kom dichter naar haar gezicht. Net wanneer ik haar wil kussen hoor ik een verbaasde en gekwetste amber achter me 'Gio?!'. Dit meen je toch niet. Ik zet me vlug recht en neem amber vast. 'Amber... dit is niet wat je denkt' zeg ik terwijl ik weet dat het juist wel is wat ze denkt. 'ah nee, en wat denk ik dan?' vraagt ze. Ze begint te huilen. Dat is echt mijn zwakke plek. Ik kan echt geen meisje zien huilen en zeker niet als het mijn fout is. 'Ik... dit betekent niks' zeg ik dan maar snel omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. 'Excuseer?!' hoor ik de hakkelende stem van Selena zeggen. Gio Kemper waar ben je allemaal mee bezig? Ik zou het liefste gewoon onzichtbaar worden nu. 'Sorry Selena...' Zeg ik maar ik kan mijn zin niet afmaken. 'Je bent echt een klootzak Giovanni' zegt ze heel kil. Giovanni? Zo noemt bijna niemand me meer. Ik sta haar na te staren terwijl ze wegrent richting de cafetaria. 'hé, Gio weet je wat, bekijk het maar!' zegt Amber die nu ook de andere kant op wil rennen. Ik grijp haar arm. 'Amber... het ging een tijd al niet meer goed hé, dat had je zelf toch ook wel door' zeg ik haar. Dit gesprek had ik al veel eerder met haar moeten hebben. 'Ja dat is waar maar dat betekent toch niet dat je me moet gaan bedriegen met de eerste, de beste??!' zegt Amber kwaad. 'Selena is niet de eerste, de beste'... Zeg ik, 'en ik heb je niet bedrogen' zeg ik er nog vlug achter. 'nee bijna...' zegt Amber terwijl ze met haar ogen draait. 'Amber...' begin ik, dit is het moment, nu moet ik het zeggen. Ze kijkt me aan en ik zie aan haar blik dat ze weet wat er gaat komen. 'ik denk dat dit, ons, niet meer gaat hé' zeg ik en ik kijk haar afwachtend aan. Ze kijkt naar beneden en knikt zachtjes. 'ja.. ik weet het' zegt ze zacht, bijna onverstaanbaar. 'Het is beter dat we er mee stoppen' zeg ik dan zelfverzekerd. 'vrienden?' vraagt Amber. 'Dat weet ik nog niet Amber, ik spreek je later nog wel' zeg ik. Ik weet echt niet of vrienden zijn nog gaat lukken. We zien wel. Ik loop snel richting de cafetaria en laat een verbijsterde Amber achter in het donker. Ik voel me gebroken en opgelucht tegelijk...