Life Full of Lies (Kagars Series#1)

Chapter 03

Chapter 03

Accident

I didn't expect that the interview makes me feel literaly intense. That was my very first time and it's very uncomfortable. Pero kahit na gano'n, I still manage to answer the dean's questions kahit na nanginginig ang boses ko. Mataas naman daw ang kuha ko sa exam kaya no need to worry. I never thought na kakabahan ako nang gano'n except sa kay daddy kung papagalitan ako.

E-po-post daw nila sa page kung sino ang nakakapasa. Sabi no'ng dean na I'm doing great kaya I don't have to feel nervous or uneasiness, pero I can't help it.

Paglabas ko nang dean's office ay panay ang hampas ko sa dibdib para naman mawala na 'yong kaba. Nakapikit pa akong naglalakad pagdating sa lobby kaya may nabangga ako. Nabitawan ko tuloy ang envelope kong dala.

"Sorry po." I apologized. I picked up my envelope and quickly walked fast without looking who is it.

Pagdating sa bahay ay ando'n pa si daddy. Kinamusta niya ang interview ko at para naman akong maiiyak.

"Dad, it's making me nervous!" I hugged him.

"That's normal sweetie. Even if you are very confident, nervousness will be your best partner." He caressed my back. "It's okay. I'm very proud of you. I know you're doing great."

These days, kahit hindi ko gusto ang kursong ito, I just found myself fighting just so I could pass the exam and the interview, as well. Maybe because, I love my father and I saw how he worked hard for me. I want to atleast make him happy at hindi ko na pinagpipilitan ang gusto ko dahil delikado din naman ang gusto kong kurso.

Later that afternoon, may nagtext sa 'kin sa nakapost na raw sa page ang results. I'm very excited at the same time nervous. Who wouldn't be? I should not expect na papasa agad ako dahil lang positive ang dean sa 'kin.

As I search the complete name of the school, my hands are shaking. Akala ko, nakapost talaga doon. Hindi pala. Link lang pala 'yong nilagay. So I clicked it and wait for the result.

Habang naglo-loading, pabilis nang pabilis naman ang kabog nang puso ko.

Isa-isang nagsilabasan ang pangalan, alphabetically. Nang umabot na ito sa S ay pinikit ko ang aking mga mata.

Ilang minuto pa ay dahan dahan kong binuksan ang aking mata at tumingin sa kisame bago huminga ng malalim.

Tinapangan kong bumaling sa monitor at hinanap ang apilyedo ko.

32. Silvania, Gruen Nelianna B.

Napatakip ako sa aking bibig at dali dali kong niligpit ang laptop at lumabas nang silid para sana hanapin si daddy. This is a very good news!

Pumunta agad ako sa office niya pero wala siya doon. Bumaba ako sa hagdan at tinungo ang salas pero wala din. Nakita ko si Ate Mina kaya tinanong ko siya.

"Umalis na, ma'am e."

Nagpasalamat naman ako at tinawag ang driver para ihatid ako sa building kung saan si dad ngayon. Pagdating doon ay excited ako na bumaba at tinungo ang elevator.

May nakasabay ako sa elevator at hindi ko na nilingon.

"What floor are you going in miss?"

Nawala ang ngiti ko dahil pamilyar ako sa boses niya. Dahan-dahan akong lumingon at do'n ko nakompirma na siya palang talaga. It's luxor!

He's just wearing a plain white round neck tee shirt and a black shorts na hanggang ibabaw sa tuhod at pinaresan ng leather shoes. Napatingin naman ako sa suot ko at unti-unting lumaki ang mga mata ko! Hindi pala ako nakapagbihis dahil sa excitement. I'm still wearing my oversized red shirt and a short shorts! Nakatsinelas pa! Nakakahiya ang suot ko!