~Camp With The Popular Boy~

Hoofdstuk 19

POV Hayley

Als we terug zijn in het huisje dropt iedereen hun spullen en lopen ze richting de woonkamer. Waarom kan niemand ooit gewoon eerst hun spullen opruimen en dan doen wat ze willen. Omg ik klink nu net als een moeder, maar het is toch gewoon zo? Ik pak de spullen op en loop de slaapkamer binnen. Als ik alles zo snel mogelijk heb opgeruimd, loop ik naar mijn kast en pak ik een trainingsbroek en een oversizede hoodie. (A/n: zie hieronder.)

Ik kleed me uit en trek mijn trainingsbroek aan. Als ik net met sweater aan wil doen hoor ik *bam*

POV Aiden

Ik zie Hayley staan zonder kleren. Ze heeft alleen haar lingerie aan. Ik kijk snel naar beneden om niet te kijken. Ik kan maar beter deze kamer uit gaan, maar het is zo verleidelijk om te blijven staan. Ik hou me ook erg in om niet naar haar te kijken, want wie wilt dat nou niet. Ik besluit toch de slaapkamer uit te gaan, maar ik ben weer zo dom om niet te kijken waar ik loop en bots zo tegen de muur aan. *bam* daar lig ik op de grond. Shit het doet echt pijn.

POV Hayley

Ik schrik super erg en draai me om. Ik zie Aiden op de grond liggen. Zeg me nou niet dat hij hier al de hele tijd heeft gestaan hé. Ik kijk naar mezelf en zie dan dat ik nog steeds geen hoodie aan heb. Ik doe die snel aan en ren dan naar Aiden toe.
"Gaat het?"
"Ja."
"Aiden niet liegen."
Hij zucht.
"Oké nee het gaat niet. Mijn rug doet super veel pijn."
Ik ga op mijn knieën bij zijn hoofd zitten en hang met mijn hoofd boven de zijne. We staren elkaar lang aan, ik kan er echt niks aan doen dat ik zo veel naar hem staar. Zijn blauwe ogen zijn gewoon te mooi, je verdwaalt er gewoon in. Naar een tijdje buig ik voorover en geef ik een kusje op zijn wang. Hij kijkt me verbaasd aan.
"Helpt het tegen de pijn?"
"Nope," ik zie hem grijzen.
Ik geef hem nog een kusje op zijn anderen wang.
"Nu wel?"
"Een beetje."
"Ja er zijn geen andere opties meer hé."
"Echt wel."
"Nope."
Ik sta weer op. Aiden doet hetzelfde.
"Je kan er echt wel iets aan doen hoor," zegt hij grijnzend.
Nope gaat niet gebeuren, ik weet namelijk precies wat hij bedoelt.
"Uh uh Aiden. Je staat weer recht hoor en ik zie dat je geen pijn meer hebt. Anders zou je wel een ander gezicht trekken," zeg ik terwijl ik daarna mij tong uitsteek.
"Hey. Het doet nog gewoon pijn hoor."
"Uh uh."
"Maar ik wil nog een dokters kusje van jou. Die helpen goed tegen de pijn."
Ik bloos om zijn reactie.
"Ah is Hayley nou aan het blozen."
"Nee."
"Echt wel."
"Echt niet."
"Echt wel."
Ik zeg niks meer, want anders krijgen we de hele tijd een wel niet discussie en daar heb ik geen zin in. Aiden kijkt mij grijnzend aan omdat hij weet dat hij gelijk heeft. Ik rol met mijn ogen en loop van hem vandaan.

Ik loop richting de badkamer om een elastiek te pakken. Als ik er een heb, maak ik een messy bun. Als ik klaar ben, voel ik twee handen die om mij heen slaan. Ik word dichter tegen degene aangedrukt. Als ik in de spiegel kijk zie ik dat het Aiden is. O god. Hij komt met zijn hoofd dichter bij mij en ik voel zijn adem in mijn nek. Het kriebelt een beetje.
"Hayley heeft je moeder je nooit vertelt dat je niet met je ogen mag rollen. Dat is onbeleefd," fluistert hij in mijn oor.
"Nope nooit geleerd."
"Als je het zegt," fluistert hij weer.
Ik heb een glimlach op mijn gezicht. Moest hij dit serieus allemaal doen om te zeggen dat ik niet met me ogen mag rollen. Ik begin te grinniken.
"Wat is er zo grappig."
"Niks hoor."
Hij kijkt me raar aan, dat kan ik namelijk zien vanuit de spiegel. Hij heeft mij ook nog steeds niet losgelaten. Ik wil dat eigenlijk ook niet. Ik sta wel fijn zo. Zijn handen beschermend om mij heengeslagen en de warmte van zijn lichaam. Hij is serieus net een kacheltje. Ook hangt hij sinds een paar seconde geleden met zijn kin op mijn schouder. Hierdoor trekt hij mij nog dichter tegen zich aan, hoewel dat bijna onmogelijk is want ik sta al zo dicht op hem.