Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdi soracaksınız bu bebeğin burada ne işi var diye.Okursanız bilirsiniz. Her kese iyi okumalar! Oy ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum<3
Annemin beni emanet ettiği dedemin ölümünden beri huzurlu an yaşamamıştım. Ama şimdi anlamını veremediyim bir huzur vardı içimde ve bu huzuru Shawn beni sararak vermişti. Bu hiç normal değildi. Hem de hiç!
Ama hayat hep bana kalçasıyla güldüğü için şimdi de işini halletmiş anın içine etmişti ve bunu sadece kapının tıklatılmasıyla yapmıştı. Son kez kokusunu içime çekip kafamı kaldırdım. Bu arada size söyleyeyim ben koku fetişiyim(!).
"Shawn?" kapının arkasından Cameron'un seslenmesiyle Shawn kafasını kaldırdı. Ama bir dakika! Elleri hala belimdeydi.
"Evet?" duyması için biraz sesini yükseltmişti. Gözleri kapıda olduğu için yararlanıp yüzünü inceledim. Büyük alnı ve alnına düşen bir tutam saç, güzel kaşları, tenbel gözleri, biçimli burnu ve keskin çene hattı. Sanki Tanrı şah eserlerinden birini yanıma koymuştu.
"Gelmiyor musun?" homurdanıp geleceğini söyledi. Daha fazla uzatmamak için belindeki ellerimi çözdüm. Gözlerine bakmamak için-neden yaptığımı bilmiyorum- odayı inceledim. Yatakta poşetlerin olduğunu gördüm.
"Onlar ne?" diyerek elimle yataktaki poşetleri gösterdim.
"Ah onlar mı? Giysilerin." şok olduğumdan kaşlarım çatıldı. Geçen sefer evden giysilerimi almaya izin vermemişti ve şimdi kendisi almıştı. Hala belimde duran elleriyle beni yatağa doğru ilerletdi ve arkamda durdu.
"İstersen banyo falan yap ve üzerini değiştir sonra da aşağı gelirsin." kafamla onayladım. Kapıya doğru gidecekken hemen arkasını döndü.
"Bir de bu." arka cebinden çıkardığının telefonum olduğunu görünce ağzım aralandı.
"Sana güveniyorum." ne demek istediğini anlamıştım.
"Anlaşmamız var Shawn." hatırlatırcasına söyledim. Gülüp kafasını salladı ve kapıyı açtı.
"Affettiğin için teşekkür ederim." ve çıktı. Bu çocuğu anlamak o kadar zor ki. Ama bildiğim tek şey var ve bu da Shawn'ın gözlerindeki masumiyyeti gördüğüm. Onu bu karanlık dünyaya ne sürükledi bilmiyorum ama dışarıya bağladığı kabuğun altında hala saf çocuğun var olduğunu biliyorum. Ve bu saf çocuğu sadece benim yanımda olurken kabuğunu aralayıb çıkarıyordu. Bir tarafım onunla zaman geçirip onu keşfetmemi söylerken diğer tarafım zıttını söyleyip ondan uzak durmamı uyarıyordu. Eğer cesaretim varsa onun karanlık dünyasına girip onu orada yalnız bırakmaz ve yolunu aydınlatırım. Ama kendimde bu cesareti bulamazsam da işimi bitirip bir daha görmemek üzere evime gidip sıkıcı hayatıma devam ederim.
