-Evrenim bak yapma. Stres oldum ondan yani.
Ayrılmasıyla kalbim cidden kırılmıştı,şimdi biraz sürünsün. Diye düşünerek uzattım ama ben onun Evrenim demesine kıyamazdım ama olsun.
-Banane.
Kalbimin sesleri ona duyuluyordu sanırım dahada gelmeye başladı yanıma. lkbnl
-Tamam Rüzgarım.
Deyip sarıldım ona,5 ay olmuştu ama daha sarılmamıştık. Daha doğrusu fırsat bulamadık,normalde yüzüne bakamazdım ilk bakamazdım. Biraz ortak arkadaşlarımızla oturup beni eve bırakmak için yol aldık. Herzamanki kırmızı evin orda tebessümle bıraktı beni.
-ne düşünüyorsun sen?
-Hiç.
Dedim Mina'ya. Duysaydı Rüzgarı unut artık diye kafamın etini yiyecekti. Ders fizikti en sıkıldığım ders desem yeridir,son ders olduğu için üzülmedim fazla. İçimde sıkıntı vardı,şiir defterimi açıp biraz oyalandım. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadım. Mina ile vedalaşıp okuldan çıktım. Evimiz yakındı ve yürüyerek gidebiliyordum. Yolda sıkıntı iyice germeye başladığından bu soğukta ceketimi çıkarmıştım. Mina olsa anneannem gibi "üşütcen sonra kalcan kısır" aklıma geldi de öyle güldüm. Takip mi ediliyorum ne arkamda gölge falan var da neyse. Arkamdan nefes hissettiğimde iyice endişelendim ama belli etmedim. Arkama ceket koyulmuştu bu sefer sığlık attım ve arkama baktım. Oha.
- Rüzgar!!!
"1. bölüm
Kalmıştım yerimde öylece. O nasıl gelmişti,hani bakmazdı yüzüme? Daha doğrusu benim bakmamam gerekiyordu ama neyse.
- Evrenim sakin ol.
Gelmiş sakin ol diyor! Önümüzde 1 adım kalmıştı onuda kapatıp geldi. Ama ben susuyordum.
- Sen niye burdasın?
- Otursak herşeyi anlatıcam.
Düşündümde eğer Mina ile oyalandığımızda geç gidiyorum ama şimdi kabul edersem onca şey dedi,ama kabul etmessem pişman olursam.
-Tamam.
Dedim o heycanla. Yürüyorduk sanırım her zamanki yere doğru. Gidip parka oturduk,ve nefes alıp verdi.
- Hani 7. sınıftan bu yana tanışıyoruz,ve ben sana ilk geldiğin gün aşık oldum ki sana yakın olabilmek içinde arkadaşınla çıktım. Yazın başındada mesaj yoluyla teklif ettim. Sonra tüm yazım senle geçti seni sevmek benim için güzeldi. Taki başkasını sevdiğini öğrendiğim zaman. Telefonun diğer kısmında onun için ağlarken sen, bende senin için ağladım. Sonra ne olduysa oldu buluştuk ilk gün komikti sonradan yaktığın canın intikamını almak istedim senden. Sonrada olaylar karıştı. Seni ağlarken görmüştüm canımı resmen alıp kopartasım geldi. Öyle üzüldümki ama yine başkasını sevdiğin aklıma geldi orda burda hep sevmiyorum dedim rezil ettim seni. Lisede aynıydık ama ben gittim o zaman tabi,taşındık. Unutursun sandım ama Mina'dan tüm haberleri aldım. Bende seni unutamadım zaten. Seni seviyorum.
Ağladığımı yeni fark etmiştim,demek ben acı çekerken oda çekiyormuş.
- S-sen nasıl? Nasıl birisin sen! Seviyordum evet! Vazgeçtim dedim! Öyle şeyler dedimki sana! Hep dediğin şey 'şu var,bu var' nasıl acılar çektim! Sen ego yığını kes sesini! Benim canım yanarken sen yanımda değildin! Seni bekledim ben! Git burdan! Git!.
Diye bağırmıştım ona. Hıçkırıkla ağlamaya başladım. Ve ceketi fırlatıp koşmaya başlamıştım tam o sırada yağmur bastırmıştı. Sırıl sıklam olmuştum.
-Özür dilerim RÜzgar lütfen
- Gidermisin şurdan! Güncem beni bekliyor!
Duyduklarımla yere düşümüştüm ve ağlıyordum. Canım şuan çok yanıyordu, Mina gelip elini elime geçirerek sakin olmamı felan söyledi ama ben hala şoktaydım.Rüzgarım arkasına bakmadan gidiyordu ben susuyordum.
lise 1 deki günlüğümü okumuştum. Şimdi lise 3'teyim tabii.
