Dora gözlerini açtı, bir koltukta yatıyordu, Grimmuld Meydanı 12 Numaradaydı ama bunu anlaması için iki üç dakikanın geçmesi gerekti. Koltukta oturur pozisyona geldi, ve ne olduğunu hatırlamaya çalıştı. En son Arthur'dan bir muggle icadı olan telefonu ödünç olarak istediğini hatırlıyordu. Ama niye istemişti ki? Niye ihtiyacı vardı ona?
Bunları düşünürken kapıdan Remus girdi. Kısa süren bir sessizlikten sonra Remus konuştu.
"Daha iyi misin?"
"Neden daha iyi olayım? Ne oldu ki ?"
Remus'un göz bebekleri büyüdü.
"Birkaç kaçak ölüm yiyen tarafından sersemletildin Nymphdora."
"BANA NYMPHADORA DEME, LUPİN!" diye haykırdı Dora. Ama Remus'a olan kızgınlığı ona bakan bal rengi gözlere karşı malup oldu. Sanki az önce bağırmamış gibi yüreğine bir sakinlik geldi Dora'nın. Ne olduğunu bilmiyordu ama şu an bu duyguları düşünecek durumda değildi. Sanki bir Hippogriff oturmuştu kafasına. O derece ağrıyordu başı.
"Ben biraz uyuyayım" dedi Dora ve az önce kalktığı koltuğa tekrar uzandı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Remadora
Fanfiction*Uyarı* Klasiklikler içerir dndbdnd çünkü can sıkıntısından başlanmış bir kitaptır
